Fenazepam 2 5 instrukcji użytkowania. Fenazepam. Mechanizm działania, wskazania, przeciwwskazania, skutki uboczne. Instrukcja stosowania leku, cena, recenzje i skuteczność, stosowanie w czasie ciąży. Przeciwwskazania do stosowania fenazepamu

27.10.2022

Opis

Tabletki do sporządzania zawiesiny doustnej, białe lub prawie białe, okrągłe, płasko-cylindryczne, ze ściętymi krawędziami po obu stronach i linią podziału po jednej stronie.

Mieszanina

bromod2,5 mg

Substancje pomocnicze: betadex (beta-cyklodekstryna), perlitol flash (mannitol i skrobia kukurydziana), stearynian magnezu.

Pakiet

7 szt. - opakowania konturowe komórkowe (1) - opakowania kartonowe.

7 szt. - opakowania z komórkami konturowymi (2) - opakowania kartonowe.

7 szt. - opakowania z komórkami konturowymi (3) - opakowania kartonowe.

7 szt. - opakowania z komórkami konturowymi (5) - opakowania kartonowe.

10 kawałków. - opakowania konturowe komórkowe (1) - opakowania kartonowe.

10 kawałków. - opakowania z komórkami konturowymi (2) - opakowania kartonowe.

10 kawałków. - opakowania z komórkami konturowymi (3) - opakowania kartonowe.

10 kawałków. - opakowania z komórkami konturowymi (5) - opakowania kartonowe.

14 szt. - opakowania konturowe komórkowe (1) - opakowania kartonowe.

14 szt. - opakowania z komórkami konturowymi (2) - opakowania kartonowe.

14 szt. - opakowania z komórkami konturowymi (3) - opakowania kartonowe.

14 szt. - opakowania z komórkami konturowymi (5) - opakowania kartonowe.

efekt farmakologiczny

Lek przeciwlękowy (uspokajający) z serii benzodiazepin. Ma działanie przeciwlękowe, uspokajająco-nasenne, przeciwdrgawkowe i ośrodkowe zwiotczające mięśnie.

Nasila hamujące działanie kwasu gamma-aminomasłowego (GABA) na przekazywanie impulsów nerwowych. Stymuluje receptory benzodiazepinowe zlokalizowane w allosterycznym centrum postsynaptycznych receptorów GABA wstępującego aktywującego tworzenia siatkowego pnia mózgu i neuronów pośrednich rogów bocznych rdzenia kręgowego; zmniejsza pobudliwość podkorowych struktur mózgu (układ limbiczny, wzgórze, podwzgórze), hamuje polisynaptyczne odruchy rdzeniowe. Działanie przeciwlękowe wynika z oddziaływania na kompleks ciała migdałowatego układu limbicznego i objawia się zmniejszeniem stresu emocjonalnego, złagodzeniem lęku, lęku i niepokoju.

Działanie uspokajające wynika z wpływu na tworzenie siatkowe pnia mózgu i nieswoistych jąder wzgórza i objawia się zmniejszeniem objawów pochodzenia neurotycznego (lęk, strach).

Objawy produktywne pochodzenia psychotycznego (ostre urojenia, omamy, zaburzenia afektywne) praktycznie nie ulegają zmianie, rzadko obserwuje się spadek napięcia afektywnego i zaburzenia urojeniowe.

Efekt hipnotyczny związany jest z hamowaniem komórek tworzenia siatkowatego pnia mózgu. Redukuje wpływ bodźców emocjonalnych, wegetatywnych i motorycznych zakłócających mechanizm zasypiania.

Działanie przeciwdrgawkowe realizowane jest poprzez wzmocnienie hamowania presynaptycznego, tłumi rozprzestrzenianie się impulsu konwulsyjnego, ale nie łagodzi wzbudzonego stanu skupienia.

Ośrodkowe działanie zwiotczające mięśnie wynika z hamowania polisynaptycznych aferentnych szlaków hamujących w rdzeniu kręgowym (w mniejszym stopniu monosynaptycznych). Możliwe jest również bezpośrednie hamowanie nerwów ruchowych i funkcji mięśni.

Farmakokinetyka

Po podaniu doustnym bromoddobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, czas osiągnięcia maksymalnego stężenia w osoczu krwi (Tmax) wynosi 1-2 h. Metabolizowana jest w wątrobie. Okres półtrwania (T1/2) 6-18 godzin Wydalany głównie przez nerki w postaci metabolitów.

Wskazania

Łagodzenie ataków lęku, pobudzenia, strachu (w tym ataków paniki i innych stanów, którym towarzyszy zwiększona drażliwość, napięcie, labilność emocjonalna);

Stany nerwicowe, nerwicowe, psychopatyczne i psychopatyczne, psychozy reaktywne, dysfunkcje autonomiczne, zespoły hipochondryczno-senestopatyczne (w tym oporne na działanie innych środków uspokajających);

Zaburzenia snu;

Zapobieganie stanom lęku i stresu emocjonalnego;

Jako środek wspomagający w leczeniu pacjentów z padaczką skroniową i padaczką miokloniczną;

Zwiększone napięcie mięśniowe, hiperkineza i tiki, sztywność mięśni z uszkodzeniem centralnego układu nerwowego;

W ramach kompleksowej terapii alkoholowego zespołu odstawiennego.

Schemat dawkowania

Lek przyjmuje się doustnie, niezależnie od przyjmowania pokarmu. Tabletkę należy przyjąć natychmiast po wyjęciu z opakowania. Tabletkę należy trzymać na języku aż do całkowitego rozpuszczenia, a następnie połknąć bez popijania.

W przypadku silnego pobudzenia, strachu, napadów lęku, takich jak atak paniki (kołatanie serca, strach, wzmożona potliwość itp.), leczenie rozpoczyna się od dawki 1-2 mg, w razie potrzeby powtarzając 1 mg co 1,5 godziny do czasu całkowitego ustąpienia objawów.

W leczeniu stanów nerwicowych, psychopatycznych, nerwicowych i psychopatycznych dawka początkowa wynosi 0,5–1 mg 2–3 razy dziennie. Po 2-4 dniach, biorąc pod uwagę skuteczność i tolerancję, dawkę można zwiększyć do 4-6 mg/dobę.

W przypadku zaburzeń snu - 0,25-0,5 mg 20-30 minut przed snem.

W leczeniu padaczki – 2-10 mg/dzień.

W przypadku zwiększonego napięcia mięśniowego, hiperkinezy i tików, sztywności mięśni z uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego, lek jest przepisywany w dawce 2-3 mg 1-2 razy dziennie.

W leczeniu odstawienia alkoholu – doustnie, 2-5 mg/dzień.

Pojedyncza dawka wynosi zwykle 0,5-1 mg. Średnia dzienna dawka wynosi 1,5-5 mg, podzielona na 2-3 dawki, zwykle 0,5-1 mg rano i po południu i do 2,5 mg wieczorem. Maksymalna dawka dobowa wynosi 10 mg.

Aby uniknąć rozwoju uzależnienia od leku w trakcie leczenia, czas stosowania leku Phenazepam® wynosi 2 tygodnie (w niektórych przypadkach czas trwania leczenia można wydłużyć do 2 miesięcy). Po odstawieniu leku Phenazepam® dawkę zmniejsza się stopniowo.

Efekt uboczny

Z układu krwiotwórczego: leukopenia, neutropenia, agranulocytoza (dreszcze, gorączka, ból gardła, nadmierne zmęczenie lub osłabienie), niedokrwistość, małopłytkowość.

Z układu nerwowego: na początku leczenia (szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku) - senność, zmęczenie, zawroty głowy, zmniejszona zdolność koncentracji, ataksja, dezorientacja, niestabilność chodu, spowolnienie reakcji psychicznych i motorycznych, splątanie, ból głowy, drżenie, utrata pamięci, zaburzenia koordynacji ruchów ( zwłaszcza przy stosowaniu w dużych dawkach), dystoniczne reakcje pozapiramidowe (niekontrolowane ruchy, w tym oczu), osłabienie, miastenia, dyzartria, napady padaczkowe (u pacjentów z padaczką), reakcje paradoksalne (wybuchy agresji, pobudzenie psychoruchowe, strach, skłonności samobójcze), skurcze mięśni, omamy, pobudzenie, drażliwość, niepokój, bezsenność).

Zaburzenia psychiczne: euforia, depresja, obniżony nastrój, uzależnienie, uzależnienie od narkotyków.

Od strony narządu wzroku: zaburzenia widzenia (diplopia).

Z układu sercowo-naczyniowego: obniżone ciśnienie krwi, tachykardia.

Z przewodu żołądkowo-jelitowego: suchość w ustach lub ślinienie, zgaga, nudności, wymioty, zmniejszony apetyt, zaparcia lub biegunka.

Z wątroby i dróg żółciowych: zaburzenia czynności wątroby, zwiększona aktywność ALT, AST i fosfatazy zasadowej, żółtaczka.

Z układu moczowego: nietrzymanie moczu, zatrzymanie moczu, zaburzenia czynności nerek.

Z narządów płciowych i piersi: zmniejszone lub zwiększone libido, bolesne miesiączkowanie.

Dla skóry i tkanki podskórnej: wysypka skórna, swędzenie.

Częste zaburzenia: utrata wagi.

Po gwałtownym zmniejszeniu dawki lub zaprzestaniu stosowania - zespół odstawienny (drażliwość, nerwowość, zaburzenia snu, dysforia, skurcz mięśni gładkich narządów wewnętrznych i mięśni szkieletowych, depersonalizacja, wzmożona potliwość, depresja, nudności, wymioty, drżenie, zaburzenia percepcji, w tym nadwrażliwość słuchowa, parestezje, światłowstręt, tachykardia, drgawki, ostra psychoza).

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną (w tym inne benzodiazepiny) lub substancje pomocnicze;

miastenia;

Jaskra zamykającego się kąta (ostry atak lub predyspozycja);

Ostre zatrucie alkoholem (z osłabieniem funkcji życiowych), narkotycznymi lekami przeciwbólowymi i nasennymi;

Ciężka przewlekła obturacyjna choroba płuc (możliwa nasilona niewydolność oddechowa);

Ostra niewydolność oddechowa;

Ciężka depresja (mogą wystąpić tendencje samobójcze);

Ciąża (zwłaszcza pierwszy trymestr);

Okres karmienia piersią;

Dzieci i młodzież poniżej 18. roku życia (nie określono bezpieczeństwa i skuteczności leku).

Z ostrożnością lek należy stosować w przypadku niewydolności wątroby i/lub nerek, ataksji mózgowo-rdzeniowej, uzależnienia od narkotyków w wywiadzie, skłonności do nadużywania leków psychoaktywnych, hiperkinezy, organicznych chorób mózgu, psychozy (możliwe reakcje paradoksalne), depresji, hipoproteinemii, bezdech senny (stwierdzony lub podejrzewany) u pacjentów w podeszłym wieku.

Stosować w czasie ciąży i karmienia piersią

Stosowanie leku Phenazepam® w czasie ciąży jest przeciwwskazane. Bromodihydrochlorofenylobenzodiazepina, stosowana w pierwszym trymestrze ciąży, działa toksycznie na płód i zwiększa ryzyko wad wrodzonych. Przyjmowany w dawkach terapeutycznych w późniejszym okresie ciąży może powodować depresję OUN u noworodka. Przewlekłe stosowanie w czasie ciąży może prowadzić do uzależnienia fizycznego i rozwoju zespołu odstawiennego u noworodka. Dzieci, szczególnie małe, są bardzo wrażliwe na działanie benzodiazepin hamujące ośrodkowy układ nerwowy. Zastosowany bezpośrednio przed porodem lub w jego trakcie może powodować depresję oddechową u noworodka, zmniejszenie napięcia mięśniowego, niedociśnienie, hipotermię i osłabienie ssania („zespół wiotkiego dziecka”).

Stosowanie leku Phenazepam® podczas karmienia piersią jest przeciwwskazane. Na czas leczenia należy przerwać karmienie piersią.

Stosować przy zaburzeniach czynności wątroby

Z ostrożnością Lek należy stosować w przypadku niewydolności wątroby.

Stosować w przypadku zaburzeń czynności nerek

Z ostrożnością Lek należy stosować w przypadku niewydolności nerek.

Stosowanie u dzieci

Stosowanie leku jest przeciwwskazane u dzieci i młodzieży poniżej 18. roku życia (nie określono bezpieczeństwa i skuteczności leku).

Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku

Z ostrożnością lek należy stosować u pacjentów w podeszłym wieku.

Specjalne instrukcje

Podczas stosowania tabletki do sporządzania zawiesiny należy dotykać wyłącznie suchymi rękami.

W przypadku niewydolności nerek i/lub wątroby oraz długotrwałego leczenia konieczna jest kontrola obrazu krwi obwodowej i aktywności enzymów wątrobowych.

Pacjenci, którzy nie przyjmowali wcześniej leków psychoaktywnych, wykazują odpowiedź terapeutyczną na zastosowanie Phenazepamu® w niższych dawkach w porównaniu z pacjentami przyjmującymi leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe lub cierpiącymi na alkoholizm.

Podobnie jak inne benzodiazepiny, przy długotrwałym stosowaniu (ponad 2 tygodnie) w dużych dawkach (ponad 4 mg/dobę) może powodować uzależnienie od narkotyków.

W przypadku nagłego przerwania stosowania leku mogą wystąpić objawy odstawienia (w tym depresja, drażliwość, bezsenność, wzmożona potliwość), zwłaszcza przy długotrwałym stosowaniu (ponad 8-12 tygodni).

Należy zachować szczególną ostrożność przepisując lek na depresję, ponieważ lek może być wykorzystany do realizacji zamiarów samobójczych.

Jeśli u pacjenta wystąpią nietypowe reakcje, takie jak zwiększona agresywność, ostre stany pobudzenia, uczucie strachu, myśli samobójcze, omamy, wzmożone skurcze mięśni, trudności z zasypianiem, płytki sen, należy przerwać leczenie.

Podczas leczenia pacjentom surowo zabrania się spożywania etanolu.

Zastosowanie w pediatrii

Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania leku u pacjentów w wieku poniżej 18 lat.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

W okresie leczenia zabrania się prowadzenia pojazdów i wykonywania innych potencjalnie niebezpiecznych czynności wymagających zwiększonej koncentracji i szybkości reakcji psychomotorycznych.

Przedawkować

Objawy: ciężka depresja świadomości, czynność układu krążenia i oddechowego, silna senność, długotrwałe splątanie, osłabienie odruchów, długotrwała dyzartria, oczopląs, drżenie, bradykardia, duszność lub trudności w oddychaniu, obniżone ciśnienie krwi, śpiączka.

Leczenie: płukanie żołądka, przyjmowanie węgla aktywowanego, monitorowanie funkcji życiowych organizmu, utrzymywanie czynności oddechowej i sercowo-naczyniowej, leczenie objawowe. Hemodializa jest nieskuteczna. Specyficzny antagonista: flumazenil (w warunkach szpitalnych) – 0,2 mg dożylnie (w razie potrzeby do 1 mg) w 5% roztworze glukozy lub 0,9% roztworze chlorku sodu.

Interakcje leków

Przy jednoczesnym stosowaniu Phenazepam® zmniejsza skuteczność lewodopy u pacjentów z parkinsonizmem.

Phenazepam® może zwiększać toksyczność zydowudyny.

Występuje wzajemne wzmocnienie efektu przy jednoczesnym stosowaniu leków przeciwpsychotycznych, przeciwpadaczkowych lub nasennych, a także ośrodkowych środków zwiotczających mięśnie, narkotycznych leków przeciwbólowych, etanolu.

Inhibitory utleniania mikrosomów zwiększają ryzyko wystąpienia działań toksycznych. Induktory mikrosomalnych enzymów wątrobowych zmniejszają skuteczność.

Phenazepam® zwiększa stężenie imipraminy w surowicy krwi.

Stosowany jednocześnie z lekami przeciwnadciśnieniowymi może nasilić działanie hipotensyjne.

Podczas jednoczesnego stosowania klozapiny może wystąpić nasilona depresja oddechowa.

Warunki i okresy przechowywania

Lek należy przechowywać w oryginalnym opakowaniu, w miejscu niedostępnym dla dzieci, w temperaturze nie przekraczającej 30°C. Okres ważności - 3 lata. Nie stosować po upływie terminu ważności podanego na opakowaniu.

ZAJAZD: Bromod(fenazepam)

Producent: Valenta Pharmaceuticals OJSC

Klasyfikacja anatomiczno-terapeutyczno-chemiczna: Pochodne benzodiazepiny

Numer rejestracyjny w Republice Kazachstanu: Nr RK-LS-5Nr 013289

Okres rejestracji: 06.06.2018 - 06.06.2023

KNF (lek znajdujący się w Krajowym Rejestrze Leków Kazachstanu)

Instrukcje

Nazwa handlowa

Fenazepam®

Międzynarodowa niezastrzeżona nazwa

Forma dawkowania

Tabletki 0,5 mg, 1 mg, 2,5 mg

Mieszanina

Zawiera jedną tabletkę

substancja aktywna - bromod(fenazepam) 0,5 mg, 1 mg i 2,5 mg

Substancje pomocnicze: laktoza jednowodna, skrobia ziemniaczana, kroskarmeloza sodowa (prymeloza), stearynian wapnia

Opis

Białe, płasko-cylindryczne tabletki ze skosem (dla dawki 0,5 mg i 2,5 mg), ze skosem i nacięciem (dla dawki 1 mg).

Grupa farmakoterapeutyczna

Leki psychotropowe. Leki przeciwlękowe. Pochodne benzodiazepiny.

Kod ATX N05BA

Właściwości farmakologiczne

Farmakokinetyka

Po podaniu doustnym lek dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, czas osiągnięcia maksymalnego stężenia (TCmax) fenazepamu w osoczu krwi wynosi od 1 do 2 godzin. Metabolizowany w wątrobie, okres półtrwania (T1/2) z organizmu wynosi od 6 do 18 godzin i jest wydalany głównie przez nerki w postaci metabolitów.

Farmakodynamika

Ma działanie przeciwlękowe, nasenne, uspokajające, a także przeciwdrgawkowe i ośrodkowe zwiotczające mięśnie.

Działa depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy (OUN), występując przede wszystkim we wzgórzu, podwzgórzu i układzie limbicznym. Nasila hamujące działanie kwasu gamma-aminomasłowego (GABA) na przekazywanie impulsów nerwowych. Stymuluje receptory benzodiazepinowe zlokalizowane w allosterycznym centrum postsynaptycznych receptorów GABA wstępującego aktywującego tworzenia siatkowego pnia mózgu i neuronów pośrednich rogów bocznych rdzenia kręgowego; zmniejsza pobudliwość podkorowych struktur mózgu (układ limbiczny, wzgórze, podwzgórze), hamuje polisynaptyczne odruchy rdzeniowe.

Działanie przeciwlękowe wynika z oddziaływania na kompleks ciała migdałowatego układu limbicznego i objawia się zmniejszeniem stresu emocjonalnego, złagodzeniem lęku, lęku i niepokoju.

Działanie uspokajające wynika z wpływu na tworzenie siatkowe pnia mózgu i nieswoistych jąder wzgórza i objawia się zmniejszeniem objawów pochodzenia neurotycznego (lęk, strach).

Objawy pochodzenia psychotycznego (ostre urojenia, omamy, zaburzenia afektywne) praktycznie nie ulegają zmianie, rzadko obserwuje się spadek napięcia afektywnego i zaburzenia urojeniowe.

Efekt hipnotyczny związany jest z hamowaniem komórek tworzenia siatkowatego pnia mózgu. Redukuje wpływ bodźców emocjonalnych, wegetatywnych i motorycznych zakłócających mechanizm zasypiania.

Działanie przeciwdrgawkowe realizowane jest poprzez wzmocnienie hamowania presynaptycznego, tłumi rozprzestrzenianie się impulsu konwulsyjnego, ale nie łagodzi wzbudzonego stanu skupienia.

Wskazania do stosowania

Stany neurotyczne, psychopatyczne, psychopatyczne i inne, którym towarzyszy lęk, strach, zwiększona drażliwość, napięcie, labilność emocjonalna

Psychozy reaktywne, zespół hipochondryczno-senestopatyczny (w tym oporny na inne leki uspokajające), dysfunkcja układu autonomicznego i zaburzenia snu

Jako lek przeciwdrgawkowy lek stosuje się w leczeniu pacjentów z padaczką skroniową i padaczką miokloniczną.

W praktyce neurologicznej fenazepam stosuje się w leczeniu hiperkinezy i tików, sztywności mięśni i labilności układu autonomicznego.

Sposób użycia i dawkowanie

Lek jest przepisywany doustnie.

W przypadku zaburzeń snu 0,5 mg 20-30 minut przed snem.

W przypadku silnego pobudzenia emocjonalnego, któremu towarzyszy strach i niepokój, leczenie rozpoczyna się od dawki 3 mg/dobę, szybko zwiększając dawkę aż do uzyskania efektu terapeutycznego.

W leczeniu padaczki dawka wynosi 2-10 mg/dobę.

W leczeniu odstawienia alkoholu fenazepam jest przepisywany w dawce 2-5 mg/dzień.

Średnia dzienna dawka wynosi 1,5-5 mg, podzielona na 2-3 dawki, zwykle 0,5-1 mg rano i po południu i do 2,5 mg wieczorem. W praktyce neurologicznej w przypadku chorób z hipertonicznością mięśni lek jest przepisywany 2-3 mg 1-2 razy dziennie.

Maksymalna dawka dobowa wynosi 10 mg.

Aby uniknąć rozwoju uzależnienia od narkotyków, w trakcie leczenia fenazepam, podobnie jak inne benzodiazepiny, wynosi 2 tygodnie (w niektórych przypadkach czas leczenia można wydłużyć do 2 miesięcy). Po odstawieniu leku dawkę zmniejsza się stopniowo.

Pskutki uboczne

Rzadko:

Ból głowy, euforia, depresja, drżenie, utrata pamięci, zaburzenia koordynacji ruchów (szczególnie przy dużych dawkach), obniżony nastrój, dystoniczne reakcje pozapiramidowe (niekontrolowane ruchy, w tym oczu), osłabienie, osłabienie mięśni, dyzartria, niewyraźne widzenie (podwójne widzenie), utrata masy ciała, tachykardia, napady padaczkowe (u pacjentów z padaczką)

Rzadko:

Reakcje paradoksalne (napady agresji, pobudzenie psychoruchowe, strach, tendencje samobójcze, skurcze mięśni, omamy, pobudzenie, drażliwość, niepokój, bezsenność).

Częstotliwość nieznana:

Na początku leczenia (szczególnie często u pacjentów w podeszłym wieku) - senność, zmęczenie, zawroty głowy, zaburzenia koncentracji, ataksja, dezorientacja, niestabilność chodu, spowolnienie reakcji psychicznych i motorycznych, splątanie.

Suchość w ustach lub ślinienie, zgaga, nudności, wymioty, utrata apetytu, zaparcia lub biegunka, zaburzenia czynności wątroby, zwiększona aktywność aminotransferaz wątrobowych i fosfatazy zasadowej, żółtaczka

Nietrzymanie moczu, zatrzymanie moczu, zaburzenia czynności nerek, zmniejszone lub zwiększone libido, bolesne miesiączkowanie

Leukopenia, neutropenia, agranulocytoza (dreszcze, gorączka, ból gardła, nietypowe zmęczenie lub osłabienie), niedokrwistość, trombocytopenia

Wysypka skórna, swędzenie

Wpływ na płód: teratogenność (szczególnie w pierwszym trymestrze), depresja ośrodkowego układu nerwowego, niewydolność oddechowa, zmniejszenie napięcia mięśniowego, niedociśnienie, hipotermia i słabe ssanie („zespół wiotkiego dziecka”) u noworodków, których matki stosowały lek.

Uzależnienie, uzależnienie od narkotyków

Obniżone ciśnienie krwi (BP)

Po gwałtownym zmniejszeniu dawki lub zaprzestaniu stosowania - zespół odstawienia (drażliwość, nerwowość, zaburzenia snu, reakcje dysforyczne, skurcz mięśni gładkich narządów wewnętrznych i mięśni szkieletowych, depersonalizacja, wzmożona potliwość, depresja, nudności, wymioty, drżenie, zaburzenia percepcji , w tym w tym nadwrażliwość słuchowa, parestezje, światłowstręt; tachykardia, drgawki, rzadko - reakcje psychotyczne)

Przeciwwskazania

Śpiączka, wstrząs, miastenia

Jaskra zamykającego się kąta (ostry atak lub predyspozycja)

Ostre zatrucie alkoholem (z osłabieniem funkcji życiowych), narkotycznymi lekami przeciwbólowymi i nasennymi

Ciężka przewlekła obturacyjna choroba płuc (możliwe nasilenie niewydolności oddechowej), ostra niewydolność oddechowa, astma

Ciężka depresja (mogą wystąpić tendencje samobójcze)

Nadwrażliwość, w tym na inne benzodiazepiny i pomocnicze składniki leku

Ciąża (szczególnie pierwszy trymestr) i okres laktacji

Astenia, kacheksja

Ciężka niewydolność wątroby i nerek

Picie alkoholu w trakcie leczenia

Dzieci i młodzież do 18 roku życia.

Interakcje leków

Przy jednoczesnym stosowaniu Phenazepam® zmniejsza skuteczność lewodopy u pacjentów z parkinsonizmem. Może zwiększać toksyczność zydowudyny.

Inhibitory utleniania mikrosomów zwiększają ryzyko wystąpienia działań toksycznych. Induktory mikrosomalnych enzymów wątrobowych zmniejszają skuteczność.

Zwiększa stężenie imipraminy w surowicy krwi.

Stosowany jednocześnie z lekami przeciwnadciśnieniowymi może nasilić działanie przeciwnadciśnieniowe.

Podczas jednoczesnego stosowania klozapiny może wystąpić nasilona depresja oddechowa.

Doustne środki antykoncepcyjne spowalniają metabolizm benzodiazepin.

Specjalne instrukcje

Lek zawiera laktozę jednowodną, dlatego w przypadku dziedzicznej nietolerancji laktozy, niedoboru laktazy, zespołu złego wchłaniania glukozy-galaktozy należy go stosować ostrożnie.

Z ostrożnością stosowany w leczeniu niewydolności wątroby i/lub nerek, ataksji mózgowej i rdzeniowej, uzależnienia od narkotyków w wywiadzie, skłonności do nadużywania leków psychoaktywnych, hiperkinezy, organicznych chorób mózgu, psychoz (możliwe reakcje paradoksalne), hipoproteinemii, bezdechu sennego (stwierdzonego lub podejrzewanego), osób starszych pacjenci.

W przypadku niewydolności nerek/wątroby i długotrwałego leczenia konieczne jest monitorowanie obrazu krwi obwodowej i aktywności enzymów wątrobowych.

Pacjenci, którzy nie przyjmowali wcześniej leków psychoaktywnych, wykazują odpowiedź terapeutyczną na stosowanie fenazepamu w niższych dawkach w porównaniu z pacjentami przyjmującymi leki przeciwdepresyjne, leki przeciwlękowe lub alkoholizm.

Podobnie jak inne benzodiazepiny, przy długotrwałym stosowaniu w dużych dawkach (ponad 4 mg/dzień) może powodować uzależnienie od narkotyków.

W przypadku nagłego przerwania stosowania leku może wystąpić zespół odstawienia (depresja, drażliwość, bezsenność, wzmożona potliwość), zwłaszcza przy długotrwałym stosowaniu (ponad 8-12 tygodni).

Podczas leczenia pacjentom surowo zabrania się spożywania etanolu.

Stosować w czasie ciąży i laktacji.

W czasie ciąży stosuje się go wyłącznie ze wskazań „istotnych”. Działa toksycznie na płód i zwiększa ryzyko wad wrodzonych, gdy jest stosowany w pierwszym trymestrze ciąży. Przyjmowanie dawek terapeutycznych w późniejszym okresie ciąży może spowodować depresję ośrodkowego układu nerwowego noworodka. Przewlekłe stosowanie w czasie ciąży może prowadzić do uzależnienia fizycznego i rozwoju zespołu odstawiennego u noworodka.

Stosować bezpośrednio przed porodem lub w czasie porodu może powodować depresję oddechową u noworodka, zmniejszenie napięcia mięśniowego, niedociśnienie, hipotermię i osłabienie ssania („zespół wiotkiego dziecka”).

Cechy wpływu leku na zdolność prowadzenia pojazdu lub potencjalnie niebezpiecznych mechanizmów.

Fenazepam jest przeciwwskazany podczas pracy kierowców pojazdów ciężarowych i innych osób wykonujących pracę wymagającą szybkiej reakcji i precyzyjnych ruchów.

Przedawkować

Objawy: ciężka depresja świadomości, czynność serca i układu oddechowego, silna senność, długotrwałe splątanie, osłabienie odruchów, długotrwała dyzartria, oczopląs, drżenie, bradykardia, duszność lub trudności w oddychaniu, obniżone ciśnienie krwi, śpiączka.

Leczenie: płukanie żołądka, przyjmowanie węgla aktywnego, hemodializa jest nieskuteczna, monitorowanie funkcji życiowych organizmu, utrzymywanie czynności oddechowej i sercowo-naczyniowej.

Flumazenil (Anexat) można stosować jako swoistego antagonistę (w warunkach szpitalnych) – dożylnie (w 5% roztworze glukozy (dekstrozy) lub 0,9% roztworze chlorku sodu) w dawce początkowej 0,2 mg (w razie potrzeby do dawka 1 mg).

Forma wydania i opakowanie

Tabletki 0,5 mg, 1 mg i 2,5 mg.

10 tabletek w blistrze wykonanym z folii polichlorku winylu i drukowanej lakierowanej folii aluminiowej.

W opakowaniu kartonowym znajduje się 5 blistrów z instrukcją użycia medycznego w języku państwowym i rosyjskim.

Warunki przechowywania

Przeciwlękowe (środek uspokajający)

Substancja aktywna

Bromod(fenazepam)

Forma wydania, skład i opakowanie

Substancje pomocnicze: betadex (beta-cyklodekstryna), błysk perlitolu (i skrobia kukurydziana), stearynian magnezu.

Tabletki do sporządzania zawiesiny doustnej białe lub prawie białe, okrągłe, płasko-cylindryczne, obustronnie fazowane.

7 szt. - opakowania konturowe komórkowe (1) - opakowania kartonowe.
7 szt. - opakowania z komórkami konturowymi (2) - opakowania kartonowe.
7 szt. - opakowania z komórkami konturowymi (3) - opakowania kartonowe.
7 szt. - opakowania z komórkami konturowymi (5) - opakowania kartonowe.
10 kawałków. - opakowania konturowe komórkowe (1) - opakowania kartonowe.
10 kawałków. - opakowania z komórkami konturowymi (2) - opakowania kartonowe.
10 kawałków. - opakowania z komórkami konturowymi (3) - opakowania kartonowe.
10 kawałków. - opakowania z komórkami konturowymi (5) - opakowania kartonowe.
14 szt. - opakowania konturowe komórkowe (1) - opakowania kartonowe.
14 szt. - opakowania z komórkami konturowymi (2) - opakowania kartonowe.
14 szt. - opakowania z komórkami konturowymi (3) - opakowania kartonowe.
14 szt. - opakowania z komórkami konturowymi (5) - opakowania kartonowe.

Tabletki do sporządzania zawiesiny doustnej białe lub prawie białe, okrągłe, płasko-cylindryczne, obustronnie fazowane i z jednej strony nacięte.

Substancje pomocnicze: betadex (beta-cyklodekstryna), perlitol flash (mannitol i skrobia kukurydziana), stearynian magnezu.

efekt farmakologiczny

Lek przeciwlękowy (uspokajający) z serii benzodiazepin. Ma działanie przeciwlękowe, uspokajająco-nasenne, przeciwdrgawkowe i ośrodkowe zwiotczające mięśnie.

Działanie uspokajające wynika z wpływu na tworzenie siatkowe pnia mózgu i nieswoistych jąder wzgórza i objawia się zmniejszeniem objawów pochodzenia neurotycznego (lęk, strach).

Efekt hipnotyczny związany jest z hamowaniem komórek tworzenia siatkowatego pnia mózgu. Redukuje wpływ bodźców emocjonalnych, wegetatywnych i motorycznych zakłócających mechanizm zasypiania.

Działanie przeciwdrgawkowe realizowane jest poprzez wzmocnienie hamowania presynaptycznego, tłumi rozprzestrzenianie się impulsu konwulsyjnego, ale nie łagodzi wzbudzonego stanu skupienia.

Farmakokinetyka

Po podaniu doustnym bromoddobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, czas do osiągnięcia maksymalnego stężenia we krwi (Tmax) wynosi 1-2 h. Metabolizowana jest w wątrobie. Okres półtrwania (T 1/2) 6-18 godzin Wydalany głównie przez nerki w postaci metabolitów.

Wskazania

łagodzenie napadów lęku, pobudzenia, strachu (w tym ataków paniki i innych stanów, którym towarzyszy zwiększona drażliwość, napięcie, labilność emocjonalna);
stany nerwicowe, nerwicowe, psychopatyczne i psychopatyczne, psychozy reaktywne, dysfunkcje autonomiczne, zespoły hipochondryczno-senestopatyczne (w tym oporne na działanie innych środków uspokajających);
zaburzenia snu;
profilaktyka stanów lęku i stresu emocjonalnego;
jako środek wspomagający w leczeniu pacjentów z padaczką skroniową i padaczką miokloniczną;
zwiększone napięcie mięśniowe, hiperkineza i tiki, sztywność mięśni z uszkodzeniem centralnego układu nerwowego;
w ramach kompleksowej terapii alkoholowego zespołu odstawiennego.

Przeciwwskazania

nadwrażliwość na substancję czynną (w tym inne benzodiazepiny) lub substancje pomocnicze;
śpiączka;
miastenia;
jaskra zamykającego się kąta (ostry atak lub predyspozycja);
ostre zatrucie alkoholem (z osłabieniem funkcji życiowych), narkotykami i tabletkami nasennymi;
ciężka przewlekła obturacyjna choroba płuc (możliwa nasilona niewydolność oddechowa);
ostra niewydolność oddechowa;
ciężka depresja (mogą wystąpić tendencje samobójcze);
ciąża (szczególnie pierwszy trymestr);
okres karmienia piersią;
dzieci i młodzież poniżej 18. roku życia (nie określono bezpieczeństwa i skuteczności leku).

Z ostrożnością lek należy stosować w przypadku niewydolności wątroby i/lub nerek, ataksji mózgowo-rdzeniowej, uzależnienia od narkotyków w wywiadzie, skłonności do nadużywania leków psychoaktywnych, hiperkinezy, organicznych chorób mózgu, psychozy (możliwe reakcje paradoksalne), depresji, hipoproteinemii, bezdech senny (stwierdzony lub podejrzewany) u pacjentów w podeszłym wieku.

Dawkowanie

Na silne pobudzenie, strach, ataki lęku, takie jak atak paniki (kołatanie serca, strach, wzmożona potliwość itp.) Leczenie rozpoczyna się od dawki 1-2 mg, w razie potrzeby powtarzając 1 mg co 1,5 godziny, aż do całkowitego ustąpienia objawów.

Dla leczenie stanów nerwicowych, psychopatycznych, nerwicopodobnych i psychopatycznych dawka początkowa – 0,5-1 mg 2-3 razy dziennie. Po 2-4 dniach, biorąc pod uwagę skuteczność i tolerancję, dawkę można zwiększyć do 4-6 mg/dobę.

Na zaburzenia snu– 0,25-0,5 mg 20-30 minut przed snem.

Na leczenie epilepsji– 2-10 mg/dzień.

Na zwiększone napięcie mięśniowe, hiperkineza i tiki, sztywność mięśni z uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego lek jest przepisywany 2-3 mg 1-2 razy dziennie.

Dla leczenie odstawienia alkoholu– doustnie 2-5 mg/dzień.

Aby uniknąć rozwoju uzależnienia od leku w trakcie leczenia, czas stosowania leku Fenazepam wynosi 2 tygodnie (w niektórych przypadkach czas trwania leczenia można wydłużyć do 2 miesięcy). Po odstawieniu leku Fenazepam dawkę zmniejsza się stopniowo.

Skutki uboczne

Z układu krwiotwórczego: leukopenia, neutropenia, agranulocytoza (dreszcze, hipertermia, nadmierne zmęczenie lub osłabienie), niedokrwistość, trombocytopenia.

Z układu nerwowego: na początku leczenia (szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku) - senność, zmęczenie, zawroty głowy, zmniejszona zdolność koncentracji, ataksja, dezorientacja, niestabilność chodu, spowolnienie reakcji psychicznych i motorycznych, splątanie, ból głowy, drżenie, utrata pamięci, zaburzenia koordynacji ruchów ( zwłaszcza przy stosowaniu w dużych dawkach), dystoniczne reakcje pozapiramidowe (niekontrolowane ruchy, w tym oczu), osłabienie, miastenia, dyzartria, napady padaczkowe (u pacjentów z padaczką), reakcje paradoksalne (wybuchy agresji, pobudzenie psychoruchowe, strach, skłonności samobójcze), skurcze mięśni, omamy, pobudzenie, drażliwość, niepokój, bezsenność).

Zaburzenia psychiczne: euforia, depresja, obniżony nastrój, uzależnienie, uzależnienie od narkotyków.

Od strony narządu wzroku: zaburzenia widzenia (diplopia).

Z układu sercowo-naczyniowego: obniżone ciśnienie krwi, tachykardia.

Z przewodu żołądkowo-jelitowego: suchość w ustach lub ślinienie, zgaga, nudności, wymioty, zmniejszony apetyt, zaparcia lub biegunka.

Z wątroby i dróg żółciowych: zaburzenia czynności wątroby, zwiększona aktywność ALT, AST i fosfatazy zasadowej, żółtaczka.

Z układu moczowego: nietrzymanie moczu, zatrzymanie moczu, zaburzenia czynności nerek.

Z narządów płciowych i piersi: zmniejszone lub zwiększone libido, bolesne miesiączkowanie.

Dla skóry i tkanki podskórnej: wysypka skórna, swędzenie.

Częste zaburzenia: utrata wagi.

Przedawkować

Objawy: ciężka depresja świadomości, czynność układu krążenia i oddechowego, silna senność, długotrwałe splątanie, osłabienie odruchów, długotrwała dyzartria, oczopląs, drżenie, bradykardia, duszność lub trudności w oddychaniu, obniżone ciśnienie krwi, śpiączka.

Leczenie: płukanie żołądka, przyjmowanie węgla aktywowanego, monitorowanie funkcji życiowych organizmu, utrzymywanie czynności oddechowej i sercowo-naczyniowej, leczenie objawowe. Hemodializa jest nieskuteczna. Specyficzny antagonista: flumazenil (w warunkach szpitalnych) – 0,2 mg dożylnie (w razie potrzeby do 1 mg) w 5% roztworze glukozy lub 0,9% roztworze.

Interakcje leków

Stosowany jednocześnie Fenazepam zmniejsza skuteczność lewodopy u pacjentów z parkinsonizmem.

Fenazepam może zwiększać toksyczność zydowudyny.

Występuje wzajemne wzmocnienie efektu przy jednoczesnym stosowaniu leków przeciwpsychotycznych, przeciwpadaczkowych lub nasennych, a także ośrodkowych, narkotycznych leków przeciwbólowych, etanolu.

Inhibitory utleniania mikrosomów zwiększają ryzyko wystąpienia działań toksycznych. Induktory mikrosomalnych enzymów wątrobowych zmniejszają skuteczność.

Fenazepam zwiększa stężenie imipraminy w surowicy krwi.

Stosowany jednocześnie z lekami przeciwnadciśnieniowymi może nasilić działanie hipotensyjne.

Na tle jednoczesnego podawania możliwa jest zwiększona depresja oddechowa.

Specjalne instrukcje

Podczas stosowania tabletki do sporządzania zawiesiny należy dotykać wyłącznie suchymi rękami.

W przypadku niewydolności nerek i/lub wątroby oraz długotrwałego leczenia konieczna jest kontrola obrazu krwi obwodowej i aktywności enzymów wątrobowych.

Podobnie jak inne benzodiazepiny, przy długotrwałym stosowaniu (ponad 2 tygodnie) w dużych dawkach (ponad 4 mg/dobę) może powodować uzależnienie od narkotyków.

Należy zachować szczególną ostrożność przepisując lek na depresję, ponieważ lek może być wykorzystany do realizacji zamiarów samobójczych.

Podczas leczenia pacjentom surowo zabrania się spożywania etanolu.

Zastosowanie w pediatrii

Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania leku u pacjentów w wieku poniżej 18 lat.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

W okresie leczenia zabrania się prowadzenia pojazdów i wykonywania innych potencjalnie niebezpiecznych czynności wymagających zwiększonej koncentracji i szybkości reakcji psychomotorycznych.

Ciąża i laktacja

Stosowanie fenazepamu w czasie ciąży jest przeciwwskazane. Bromodihydrochlorofenylobenzodiazepina, stosowana w pierwszym trymestrze ciąży, działa toksycznie na płód i zwiększa ryzyko wad wrodzonych. Przyjmowany w dawkach terapeutycznych w późniejszym okresie ciąży może powodować depresję OUN u noworodka. Przewlekłe stosowanie w czasie ciąży może prowadzić do uzależnienia fizycznego i rozwoju zespołu odstawiennego u noworodka. Dzieci, szczególnie małe, są bardzo wrażliwe na działanie benzodiazepin hamujące ośrodkowy układ nerwowy. Zastosowany bezpośrednio przed porodem lub w jego trakcie może powodować depresję oddechową u noworodka, zmniejszenie napięcia mięśniowego, niedociśnienie, hipotermię i osłabienie ssania („zespół wiotkiego dziecka”).

Stosować w starszym wieku

Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów w podeszłym wieku.

Warunki wydawania z aptek

Lek dostępny jest na receptę.

Warunki i okresy przechowywania

Fenazepam został opracowany w jednym z laboratoriów w Odessie w połowie lat 70. XX wieku. Od tego czasu zajmuje pierwsze miejsce pod względem skuteczności wśród wysoce aktywnych środków uspokajających. Jest stosowany w leczeniu lęków, zaburzeń snu i innych chorób.

Międzynarodowa niezastrzeżona nazwa

Międzynarodowa nazwa leku tozepina.

W języku chemików substancja ta nazywa się 7-Bromo-5-(2-chlorofenylo)-1,3-dihydro-2H-1,4-benzodiazepin-2-on i jest zapisana wzorem C15H10BrClN2O.

ATX i numer rejestracyjny

Zawarte w ATC pod kodem N05BX (sekcja „Układ nerwowy” - „Leki psychotropowe” - „Leki przeciwlękowe”). ATC (Anatomical Therapeutic Chemical Classification) to międzynarodowy system klasyfikacji leków. Obecność leku w tym rejestrze świadczy o jego udowodnionej skuteczności.

Numer rejestracyjny: LSR-001772/09-010615. Oznacza, że produkt jest zarejestrowany zgodnie z ustaloną procedurą.

Grupa farmakoterapeutyczna

Fenazepam jest lekiem uspokajającym i przeciwlękowym.

Leki przeciwlękowe zaliczane są do grupy „drobnych środków uspokajających” i przepisywane są w przypadkach, gdy środki uspokajające są nieskuteczne, ale nie ma potrzeby stosowania silniejszych leków przeciwpsychotycznych. Obecnie ta grupa środków uspokajających jest najczęściej przepisywana w celu łagodzenia strachu i niepokoju.

Mechanizm akcji

Opiera się na hamującym działaniu GABA (kwasu gamma-aminomasłowego, najważniejszego neuroprzekaźnika ludzkiego) na przekazywanie impulsów nerwowych. Cząsteczki substancji czynnej wychwytywane są przez specjalne cząsteczki na powierzchni komórek (receptorów), które zmieniają swoją konfigurację i przekazują do mózgu sygnał powodujący zahamowanie pracy układu nerwowego. Hamowanie realizowane jest poprzez pracę takich części mózgu jak wzgórze, podwzgórze i układ limbiczny.

Efekt obserwuje się 1-2 godziny po podaniu.

Fenazepam 2 5 ma następujące działanie:

przeciwlękowe (przeciwlękowe);
hipnotyczny;
uspokajający (uspokajający);
przeciwdrgawkowe;
środek zwiotczający mięśnie (rozluźnia mięśnie szkieletowe).

Lek jest skuteczny tak długo, jak długo trwa metabolizm zawartych w nim benzodiazepin. W przypadku fenazepamu okres półtrwania wynosi od 12 do 40 godzin. Oznacza to, że przy przyjęciu wieczorem efekt resztkowy można zaobserwować w pierwszej połowie następnego dnia.

Skład i forma uwalniania fenazepamu 2 5

Fenazepam 2 5 produkowany jest w postaci płaskich białych tabletek zawierających 2,5 mg substancji czynnej. Na rynku dostępne są także tabletki zawierające 0,5 lub 1 mg substancji czynnej. Tabletki pakowane są w blistry lub słoiki z zabezpieczeniem przed otwarciem oraz w pudełka kartonowe.

Fenazepam dostępny jest także w postaci roztworu do wstrzykiwań o różnym stężeniu – od 0,1 do 3%. Roztwór znajduje się w szklanych ampułkach o pojemności 1 ml. Opakowanie może zawierać 10, 50 lub 100 ampułek.

Wskazania do stosowania Fenazepamu 2 5

Fenazepam powstał na zlecenie Ministerstwa Obrony Narodowej i początkowo był stosowany w medycynie wojskowej w celu kompensacji przeciążenia nerwowego u żołnierzy. Później rozwój militarny został przeniesiony do medycyny cywilnej i wkrótce lek znalazł szerokie zastosowanie w psychiatrii, neurologii i narkologii. Obecnie ten środek jest coraz częściej przepisywany przez lekarzy pierwszego kontaktu.

Główne wskazania:

zwiększony niepokój, częste ataki strachu, ataki paniki i różne fobie;
bezsenność i inne uporczywe zaburzenia snu;
drgawki, tiki nerwowe i różne hiperkinezy (niekontrolowane skurcze mięśni), napady padaczkowe;
ciężka choroba psychiczna (schizofrenia, zespół maniakalny, zaburzenia urojeniowe itp.);
uzależnienie od alkoholu i narkotyków.

W zmniejszonej dawce Fenazepam stosuje się w celu pobudzenia emocjonalnego w sytuacjach stresowych: przed operacją, lotem samolotem itp. Lek jest skuteczny w przypadku zdiagnozowania dysfunkcji autonomicznej; objawiają się niepokojem, hipertonicznością mięśni, szybkim biciem serca itp.

Przeciwwskazania

Oprócz możliwej indywidualnej nietolerancji, szczególnej uwagi wymagają następujące schorzenia:

różne choroby płuc, ponieważ może nasilić się niewydolność oddechowa;
skłonność do bezdechu sennego (krótkotrwałe wstrzymanie oddechu);
organiczne choroby mózgu (miażdżyca, nowotwory itp.);
niewydolność wątroby i nerek;
psychoza (ponieważ trudno przewidzieć reakcję na lek) i depresja (możliwa jest jeszcze większa depresja stanu);
ataksja mózgowo-rdzeniowy (choroba nerwowo-mięśniowa powodująca zaburzenia koordynacji ruchów);
niektóre rodzaje jaskry, w których niedopuszczalne jest obniżenie ciśnienia wewnątrzgałkowego;
hipoproteinemia (nieprawidłowo niski poziom białka we krwi);
wszelkie stany o obniżonych funkcjach życiowych, w tym ciężkie zatrucia (pokarm, alkohol, toksyczne).

Fenazepam nie jest przepisywany pacjentom w szoku lub w śpiączce. Jeśli to możliwe, pacjenci, którzy w przeszłości byli uzależnieni od narkotyków, alkoholu lub narkotyków, powinni unikać jego stosowania, ponieważ zwiększa się ryzyko uzależnienia.

Przeciwwskazania obejmują również:

starszy wiek;
wiek poniżej 18 lat;
ciąża (zwłaszcza pierwszy trymestr) i karmienie piersią.

W zależności od sytuacji można przyjmować lek w zmniejszonej dawce lub wybrać analog.

Sposób podawania i dawkowanie fenazepamu 2 5

Lek przyjmuje się doustnie, rzadziej stosuje się zastrzyki dożylne lub domięśniowe.

Dawka dzienna zależy od ciężkości stanu chorobowego i w większości przypadków wynosi od 1,5 do 5 mg. Zaleca się podzielenie go na 2-3 nierówne dawki tak, aby maksymalną dawkę przyjmować na noc (do 2,5 mg).

Standardowa pojedyncza dawka wynosi od 0,5 do 1 mg.

Maksymalna dawka dobowa wynosi 10 mg.

We współczesnej neurologii i psychiatrii akceptowane są następujące przybliżone dawki dzienne:

na bezsenność – od 0,25 do 0,5 mg (jednorazowa dawka przed snem);
na nerwice i różne psychopatologie – od 1 do 3 mg;
w przypadku odstawienia alkoholu – od 2,5 do 5 mg;
w przypadku wysokiego lęku i ataków paniki - od 3 mg i więcej;
na padaczkę - do 10 mg.

Pacjenci, którzy nie przyjmowali wcześniej leków psychoaktywnych i nie doświadczyli uzależnienia od alkoholu lub narkotyków, reagują na mniejsze ilości leku.

Fenazepam jest jednym z najsilniejszych środków uspokajających i należy go przyjmować pod nadzorem lekarza. W takim przypadku skutki uboczne zostaną zminimalizowane.

Fenazepam jest jednym z najsilniejszych środków uspokajających i należy go przyjmować pod nadzorem lekarza.

Specjalne instrukcje

Fenazepam, podobnie jak inne benzodiazepiny, może powodować silne uzależnienie. Aby uniknąć zespołu odstawienia, przebieg leczenia nie powinien przekraczać 2 tygodni. W trudnych przypadkach kurs może zostać przedłużony do 2 miesięcy. Odstawienie leku następuje po stopniowym zmniejszaniu dawki i może trwać od tygodnia do miesiąca.

Podczas ciąży i laktacji

Substancja czynna przenika przez barierę łożyskową i przenika do mleka matki. Dlatego w pierwszym trymestrze ciąży przebieg leczenia może spowodować nieodwracalne uszkodzenie rozwijających się narządów i tkanek płodu. W rzadkich przypadkach możliwe jest stosowanie w drugim i trzecim trymestrze ciąży, ale częściej przepisywane są mniej niebezpieczne analogi.

Możliwe skutki zażywania leku:

wady rozwojowe wewnątrzmaciczne aż do tych, które są nie do pogodzenia z życiem;
depresja układu nerwowego;
problemy z oddychaniem;
tłumienie odruchów, w tym ssania.

Kolejnym przeciwwskazaniem do stosowania leku Phenazepam jest karmienie piersią. Zahamowanie aktywności mózgu może osłabić odruch ssania u noworodka i spowodować depresję oddechową, dlatego dla matek karmiących piersią wybiera się alternatywne środki.

Kolejnym przeciwwskazaniem do stosowania leku Phenazepam jest karmienie piersią.

W dzieciństwie

Lek jest zabroniony do stosowania poniżej 18 roku życia, ponieważ nie ma badań dających wgląd w skuteczność i możliwe szkody. Ponadto u dzieci i młodzieży istnieje większe ryzyko wystąpienia nieprzewidywalnych reakcji i skutków ubocznych. Dla tej grupy pacjentów opracowano osobną listę środków uspokajających (na przykład chlordiazepoksyd, oksazepam, diazepam).

W podeszłym wieku

Starsi pacjenci często doświadczają chorób nerek i wątroby, skoków ciśnienia i innych problemów, które mogą się pogorszyć podczas przyjmowania leku Phenazepam. Wymagają szczególnej uwagi:

stan naczyń mózgowych;
funkcjonowanie wątroby i układu moczowego;
obecność niewydolności oddechowej i serca.

Jeśli pacjent jest zdrowy somatycznie, lek można przyjąć. Decyzję podejmuje lekarz na podstawie dodatkowych badań i badań.

Na zaburzenia czynności wątroby

Skutki uboczne Fenazepamu obejmują toksyczne działanie na wątrobę. Przedawkowanie może prowadzić do rozwoju żółtaczki. Przy małych dawkach i krótkotrwałym leczeniu narząd ma czas na regenerację, ale jeśli występują już zaburzenia w jego funkcjonowaniu, lek jest przepisywany ostrożnie. Według uznania lekarza można przepisać hepatoprotektory, ale częściej wybiera się bezpieczniejszy analog.

Skutki uboczne Fenazepamu obejmują toksyczne działanie na wątrobę.

W przypadku zaburzeń czynności nerek

Lek negatywnie wpływa na nerki i układ moczowo-płciowy. W przypadku choroby nerek usuwanie substancji czynnej z organizmu ulega spowolnieniu, co oznacza zwiększenie obciążenia wątroby i innych narządów oraz zwiększenie ryzyka zatrucia i wystąpienia działań niepożądanych. W zależności od ciężkości choroby lek jest przepisywany w zmniejszonej dawce lub zastępowany analogiem.

Skutki uboczne

senność;
czuć się zmęczonym;
zmniejszona koncentracja;
apatia.

W przypadku stosowania dużych dawek mogą wystąpić zawroty głowy, utrata koordynacji, dezorientacja i spadek ciśnienia krwi. W okresie działania leku pacjenci mają trudności z nawigacją i przyswajaniem informacji, zauważają pogorszenie pamięci, mogą odczuwać ból głowy, suchość w ustach, ból gardła i inne nieprzyjemne objawy.

Rzadziej obserwowane są niekontrolowane ruchy (oczu, kończyn itp.), zgaga, gorączka i dyzartria – zaburzenia wyrazistości mowy. W niektórych przypadkach obserwuje się podwójne widzenie - zaburzenie widzenia, w którym obiekty wydają się podwójne.

Możliwe zaburzenia w układzie krążenia:

obniżone ciśnienie krwi;
zmniejszenie liczby leukocytów, neutrofili i płytek krwi;
agranulocytoza – patologiczny spadek poziomu leukocytów, wywołujący zaostrzenie infekcji grzybiczych;
niedokrwistość.

Możliwe zaburzenia w układzie pokarmowym:

zgaga;
nudności i wymioty;
zaburzenia trawienia (zaparcia, biegunka).

Możliwe zaburzenia układu moczowo-płciowego:

problemy z oddawaniem moczu (nietrzymanie lub zatrzymywanie moczu);
zaburzenia czynności nerek aż do ostrej niewydolności nerek;
zmniejszony popęd seksualny;
zakłócenia cyklu miesiączkowego.

Odnotowano reakcje alergiczne (wysypka i swędzenie skóry).

Wpływ na jazdę

W okresie działania leku należy powstrzymać się od prowadzenia pojazdu. Wszelkie prace wymagające zwiększonej koncentracji są przeciwwskazane.

Przedawkować

Objawy przedawkowania: pogorszenie czynności oddechowej i serca, poważne osłabienie mięśni, utrata przytomności.

Co robić:

Zadzwonić po karetkę.
Przepłucz żołądek (wypij pół litra wody i wywołaj wymioty, powtórz 2-3 razy).
Weź sorbent (na przykład węgiel aktywny).

W warunkach szpitalnych lek Flumazenil stosuje się w celu blokowania działania fenazepamu. Nie sprzedawany w aptekach, stosowany tylko w ciężkich przypadkach.

Interakcje leków

Fenazepamu nie należy łączyć z narkotycznymi lekami przeciwbólowymi i nasennymi, lekami obniżającymi ciśnienie krwi i tętno, ponieważ wzmacnia to ich działanie. Przy jednoczesnym stosowaniu tych leków może wystąpić zmniejszenie czynności życiowych, w tym utrata przytomności i zapadnięcie w śpiączkę.

Stosuj ostrożnie z lekami przeciwdepresyjnymi; zwiększa stężenie imipraminy w surowicy krwi.

Kompatybilność z alkoholem

Substancja czynna nasila działanie alkoholu i jest niebezpieczna dla rozwoju patologicznego zatrucia. Stanowi temu towarzyszy zmętnienie świadomości, urojenia i halucynacje. Inne możliwe konsekwencje to: zaburzenia bicia serca i oddychania, utrata przytomności i zapadnięcie w śpiączkę.

Warunki wydawania z aptek

Wydawany ściśle według przepisu lekarza.

Cena

W rosyjskich aptekach koszt oscyluje wokół 100 rubli za opakowanie. Fenazepam jest jednym z najtańszych środków uspokajających.

Warunki przechowywania

Tabletki przechowuje się w temperaturze pokojowej, ampułki w lodówce.

Fenazepam znajduje się na „liście B” – silnych lekach, które należy przechowywać ze szczególną ostrożnością. W aptekach przechowywane są w osobnych zamykanych szafkach, a w domu opakowania należy chronić przed dziećmi i zwierzętami. W przypadku przypadkowego użycia wezwać pogotowie.

Najlepiej spożyć przed datą

Producent

Wyprodukowano w Rosji.

Analogi

Najbliższe analogi: Elzepam, Tranquesipam, Fezanef, Fezipam, Fenzitat, Phenorelaxan, Diazepam, Oxazepam.

Melaxen, Zopiklon, Zaleplon, Donormil można stosować w leczeniu bezsenności.

Leki dobiera lekarz w zależności od ciężkości przypadku i przeciwwskazań.

Na stronie znajduje się instrukcja obsługi Fenazepam. Jest dostępny w różnych postaciach dawkowania leku (tabletki 0,5 mg, 1 mg i 2,5 mg), a także ma wiele analogów. Streszczenie to zostało zweryfikowane przez ekspertów. Zostaw swoją opinię na temat stosowania Fenazepamu, która pomoże innym odwiedzającym witrynę. Lek stosuje się w różnych chorobach (nerwica, psychoza, padaczka). Produkt posiada szereg skutków ubocznych oraz interakcji z innymi substancjami. Dawki leku różnią się dla dorosłych i dzieci. Istnieją ograniczenia w stosowaniu leku w okresie ciąży i karmienia piersią. Leczenie fenazepamem może przepisać wyłącznie wykwalifikowany lekarz. Czas trwania leczenia może być różny i zależy od konkretnej choroby. Interakcja leku z alkoholem i kontrola wydawania leku w aptekach (na receptę i bez recepty).

Instrukcja stosowania i schemat dawkowania

Lek jest przepisywany doustnie.

Pojedyncza dawka fenazepamu wynosi zwykle 0,5-1 mg, a przy zaburzeniach snu 0,25-0,5 mg na 20-30 minut przed snem.

W przypadku silnego pobudzenia, strachu i niepokoju leczenie rozpoczyna się od dawki 3 mg na dobę, szybko zwiększając dawkę aż do uzyskania efektu terapeutycznego.

W leczeniu padaczki dawka wynosi 2-10 mg na dzień.

W leczeniu odstawienia alkoholu przepisuje się dawkę 2,5-5 mg na dzień.

W praktyce neurologicznej, w przypadku chorób ze zwiększonym napięciem mięśniowym, lek jest przepisywany 2-3 mg 1 lub 2 razy dziennie.

Średnia dzienna dawka fenazepamu wynosi 1,5-5 mg, podzielona na 3 lub 2 dawki, zwykle 0,5-1 mg rano i po południu i do 2,5 mg wieczorem. Maksymalna dawka dobowa wynosi 10 mg.

Aby uniknąć rozwoju uzależnienia od leku, w trakcie leczenia fenazepam, podobnie jak inne benzodiazepiny, należy stosować przez 2 tygodnie. Ale w niektórych przypadkach czas trwania leczenia można wydłużyć do 2 miesięcy. Po odstawieniu leku dawkę zmniejsza się stopniowo.

Formularze zwolnień

Tabletki 0,5 mg, 1 mg i 2,5 mg.

Roztwór do wstrzykiwań 1 mg/ml.

Fenazepam- ma wyraźne działanie przeciwlękowe, przeciwdrgawkowe, ośrodkowe zwiotczające mięśnie i działanie nasenne.

Nasila hamujące działanie GABA w ośrodkowym układzie nerwowym poprzez zwiększenie wrażliwości receptorów GABA na mediator w wyniku pobudzenia receptorów benzodiazepinowych, zmniejsza pobudliwość struktur podkorowych mózgu, hamuje polisynaptyczne odruchy rdzeniowe.

Farmakokinetyka

Po podaniu doustnym lek dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego. Metabolizowany w wątrobie. Lek jest wydalany głównie przez nerki.

Wskazania

na różne stany neurotyczne, nerwicopodobne, psychopatyczne, psychopatyczne i inne, którym towarzyszy niepokój, strach, zwiększona drażliwość, napięcie, labilność emocjonalna;
z psychozami reaktywnymi;
z zespołem hipochondryczno-senestopatycznym (w tym opornymi na działanie innych środków uspokajających);
na dysfunkcje autonomiczne i zaburzenia snu;
zapobieganie stanom lęku i stresu emocjonalnego;
Jako lek przeciwdrgawkowy lek stosuje się w leczeniu pacjentów z płatem skroniowym i padaczką miokloniczną;
W praktyce neurologicznej fenazepam stosuje się w leczeniu hiperkinezy i tików, sztywności mięśni i labilności układu autonomicznego.

Przeciwwskazania

miastenia;
ciężka dysfunkcja wątroby i nerek;
zatrucie środkami uspokajającymi, przeciwpsychotycznymi (neuroleptykami), lekami nasennymi, narkotykami, alkoholem etylowym;
ciąża;
okres laktacji.

Ostrożnie - starość.

Specjalne instrukcje

Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów w podeszłym wieku i osłabionych.

Częstotliwość i charakter działań niepożądanych zależą od indywidualnej wrażliwości, dawki i czasu trwania leczenia. Po zmniejszeniu dawki lub zaprzestaniu stosowania fenazepamu działania niepożądane znikają.

Podobnie jak inne benzodiazepiny. przyjmowany przez długi czas w dużych dawkach (ponad 4 mg na dzień) może powodować uzależnienie od narkotyków. W przypadku nagłego przerwania stosowania leku mogą wystąpić objawy odstawienne (depresja, drażliwość, bezsenność, wzmożona potliwość), zwłaszcza przy długotrwałym stosowaniu (ponad 8-12 tygodni).

Lek nasila działanie alkoholu, dlatego nie zaleca się spożywania alkoholu podczas leczenia fenazepamem.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Fenazepam jest przeciwwskazany podczas pracy kierowców pojazdów ciężarowych i innych osób wykonujących pracę wymagającą szybkiej reakcji i precyzyjnych ruchów.

Efekt uboczny

zaburzenia pamięci, koncentracji, koordynacji ruchów (szczególnie przy dużych dawkach);
senność;
słabe mięśnie;
ataksja;
możliwe pobudzenie paradoksalne;
zawroty głowy, ból głowy;
suchość w ustach;
mdłości;
biegunka;
nieregularne miesiączki;
zmniejszone libido;
bolesne oddawanie moczu;
uzależnienie (uzależnienie od narkotyków);
wysypka skórna, swędzenie.

Interakcje leków

Fenazepam jest kompatybilny z innymi lekami powodującymi depresję ośrodkowego układu nerwowego (leki nasenne, przeciwdrgawkowe, przeciwpsychotyczne), jednak przy stosowaniu skojarzonym należy liczyć się z wzajemnym wzmocnieniem ich działania.

Zmniejsza skuteczność lewodopy u pacjentów z parkinsonizmem.

Może zwiększać toksyczność zydowudyny.

Inhibitory utleniania mikrosomów zwiększają ryzyko wystąpienia działań toksycznych.

Zwiększa stężenie imipraminy w surowicy krwi.

Leki przeciwnadciśnieniowe mogą zwiększać nasilenie spadku ciśnienia krwi.

Warunki wydawania z aptek

Lek dostępny jest na receptę.

Analogi leku Fenazepam

Strukturalne analogi substancji czynnej:

Tranquesipam;
Fezanef;
Fesipam;
Fenorelaksan;
Elzepam.

Stosować w czasie ciąży i karmienia piersią

Przeciwwskazane w czasie ciąży i laktacji.

Opis

Mieszanina

Pakiet

efekt farmakologiczny

Wskazania

Schemat dawkowania

Efekt uboczny

Przeciwwskazania

Stosować w czasie ciąży i karmienia piersią

Specjalne instrukcje

Przedawkować

Interakcje leków

Warunki i okresy przechowywania

Instrukcje

Nazwa handlowa

Międzynarodowa niezastrzeżona nazwa

Forma dawkowania

Mieszanina

Opis

Grupa farmakoterapeutyczna

Właściwości farmakologiczne

Wskazania do stosowania

Sposób użycia i dawkowanie

Przeciwwskazania

Interakcje leków

Specjalne instrukcje

Przedawkować

Forma wydania i opakowanie

Warunki przechowywania

Substancja aktywna

Forma wydania, skład i opakowanie

efekt farmakologiczny

Farmakokinetyka

Wskazania

Przeciwwskazania

Dawkowanie

Skutki uboczne

Przedawkować

Interakcje leków

Specjalne instrukcje

Ciąża i laktacja

Warunki wydawania z aptek

Warunki i okresy przechowywania

Międzynarodowa niezastrzeżona nazwa

ATX i numer rejestracyjny

Grupa farmakoterapeutyczna

Mechanizm akcji

Skład i forma uwalniania fenazepamu 2 5

Wskazania do stosowania Fenazepamu 2 5

Przeciwwskazania

Sposób podawania i dawkowanie fenazepamu 2 5

Specjalne instrukcje

Podczas ciąży i laktacji

W dzieciństwie

W podeszłym wieku

Na zaburzenia czynności wątroby

W przypadku zaburzeń czynności nerek

Skutki uboczne

Wpływ na jazdę

Przedawkować

Interakcje leków

Kompatybilność z alkoholem

Warunki wydawania z aptek

Cena

Warunki przechowywania

Najlepiej spożyć przed datą

Producent

Analogi

Ciekawy artykuły

Ciekawy artykuły