Ramy prawne Federacji Rosyjskiej. W sprawie zatwierdzenia przepisów sanitarnych „Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dla zakładów opieki zdrowotnej” „Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dla zakładów opieki zdrowotnej”

27.10.2022

Na tej stronie możesz pobrać za darmo obecna wersja Regulacyjny akt prawny dotyczący ochrony pracy: zasady ochrony pracy przy wykonywaniu prac malarskich.

Dodatkowe informacje o dokumencie:

Zatwierdzone zarządzeniem Ministerstwa Pracy Rosji z dnia 7 marca 2018 r. Nr 127n (rozporządzenie 127n)
Zarządzenie 127n zostało zarejestrowane w Ministerstwie Sprawiedliwości Federacji Rosyjskiej w dniu 07.06.2018 r. pod numerem 51323
Obowiązuje od 09.09.2018

Obszar zastosowań:

Przepisy ochrony pracy przy wykonywaniu prac malarskich określają państwowe wymagania regulacyjne dotyczące ochrony pracy przy organizacji i realizacji podstawowych procesów produkcyjnych oraz wykonywaniu prac związanych z przygotowaniem materiałów i powierzchni malarskich do malowania, nakładaniem farb i proszkowych farb polimerowych, suszeniem i obróbką powierzchni farb i lakierów powłoki (dalej – prace malarskie).

Wymagania przepisów ochrony pracy przy wykonywaniu prac malarskich są obowiązkowe do przestrzegania przez pracodawców - osoby prawne, niezależnie od ich formy organizacyjno-prawnej oraz przez osoby fizyczne (z wyjątkiem pracodawców - osób fizycznych niebędących indywidualnymi przedsiębiorcami), przy organizowaniu i przeprowadzaniu prace malarskie.

MINISTERSTWO PRACY I OCHRONY SPOŁECZNEJ FEDERACJI ROSYJSKIEJ

ZAMÓWIENIE
z dnia 7 marca 2018 r. nr 127n

O ZATWIERDZENIU REGULAMINU
BEZPIECZEŃSTWO PRACY PRZY WYKONYWANIU PRAC MALARSKICH

Poniżej możesz zostawić swoje uwagi (pytania) dotyczące stosowania tego dokumentu w praktyce.

Zamówienie
Nr 127n z dnia 25.02.2016r

!!! Utracono siły zgodnie z zarządzeniem nr 1043n z dnia 22.12.2017!!!

Zgodnie z częścią 1.1 art. 100 ustawy federalnej z dnia 21 listopada 2011 r. N 323-FZ „O podstawach ochrony zdrowia obywateli w Federacji Rosyjskiej” (ustawodawstwo zebrane Federacji Rosyjskiej, 2011, N 48, art. 6724; 2013, N 27, Art. 3477, N 48, Art. 6165, N 52, Art. 6951, 2014, N 49, Art. 6927, 2016, N 1, Art. 9) Zamawiam:

1. Zatwierdza załączone warunki i etapy akredytacji specjalistów, a także kategorii osób z wykształceniem medycznym, farmaceutycznym lub innym oraz specjalistów podlegających akredytacji.

2. Departament Edukacji Medycznej i Polityki Personalnej w Ochronie Zdrowia Ministerstwa Zdrowia Federacji Rosyjskiej organizuje akredytację specjalistów, biorąc pod uwagę etapy przejścia.

3. Powierzyć kontrolę nad wykonaniem niniejszego zarządzenia Pierwszemu Wiceministrowi Zdrowia Federacji Rosyjskiej I.N. Kagramanyan.

Minister
V.I.Skvortsova

Zatwierdzony
na zlecenie Ministra Zdrowia
Federacja Rosyjska
z dnia 25 lutego 2016 r. N 127n

Terminy i etapy
akredytacja specjalistów, a także kategorii osób z wykształceniem medycznym, farmaceutycznym lub innym oraz specjalistów podlegających akredytacji

Scena	Termin	Kategoria osób
Pierwszy etap	od 1 stycznia 2016 r	osoby, które po 1 stycznia 2016 r. uzyskały wykształcenie wyższe w podstawowych programach edukacyjnych zgodnie z federalnymi stanowymi standardami kształcenia na specjalnościach „Stomatologia” i „Farmacja”
Druga faza	od 1 stycznia 2017 r	osoby, które po 1 stycznia 2017 r. uzyskały wykształcenie wyższe w programach kształcenia podstawowego zgodnie z federalnymi standardami kształcenia w zakresie kształcenia „Ochrona zdrowia i nauki medyczne” (specjalność)
Trzeci etap	od 1 stycznia 2018 r	osoby, które po 1 stycznia 2018 r. uzyskały wykształcenie wyższe w programach kształcenia podstawowego zgodnie z federalnymi standardami kształcenia w zakresie kształcenia „Ochrona zdrowia i nauki medyczne” (poziom rezydentury)
		osoby, które uzyskały wykształcenie wyższe po 1 stycznia 2018 r. w podstawowych programach edukacyjnych zgodnie z federalnymi stanowymi standardami kształcenia na kierunku edukacja „Ochrona zdrowia i nauki medyczne” (studia licencjackie, magisterskie)
		osoby, które po 1 stycznia 2018 r. uzyskały wykształcenie średnie zawodowe zgodnie z federalnymi stanowymi standardami kształcenia w zakresie kształcenia „Ochrona zdrowia i nauki medyczne”
		osoby, które po 1 stycznia 2018 roku uzyskały dodatkowe dokształcanie zawodowe w ramach programów dokwalifikowania zawodowego
		osoby, które po 1 stycznia 2018 r. zdobyły wykształcenie medyczne i farmaceutyczne za granicą
		osoby, które po 1 stycznia 2018 r. uzyskały kolejne wykształcenie wyższe w ramach podstawowych programów edukacyjnych zgodnie z federalnymi standardami edukacyjnymi
Czwarty etap	od 1 stycznia 2021 r	inne osoby, które nie przeszły specjalistycznej procedury akredytacyjnej na etapach 1 – 3

Zgodnie z częścią 1.1 art. 100 ustawy federalnej z dnia 21 listopada 2011 r. N 323-FZ „O podstawach ochrony zdrowia obywateli Federacji Rosyjskiej”.

Praktyka sądowa i ustawodawstwo
Zarządzenie Ministerstwa Zdrowia Rosji z dnia 25 lutego 2016 r. N 127n
„W sprawie zatwierdzenia warunków i etapów akredytacji specjalistów, a także kategorii osób z wykształceniem medycznym, farmaceutycznym lub innym oraz specjalistów podlegających akredytacji”

<Письмо>Ministerstwo Zdrowia Rosji z dnia 08.05.2016 N 16-5/10/2-4838<Об осуществлении медицинской деятельности специалистами, прошедшими аккредитацию по специальностям "Стоматология" или "Фармация">

zarządzenie z dnia 25.02.2016 N 127n „W sprawie zatwierdzenia warunków i etapów akredytacji specjalistów, a także kategorii osób z wykształceniem medycznym, farmaceutycznym lub innym oraz specjalistów podlegających akredytacji” (zarejestrowanych w Ministerstwie Sprawiedliwości Rosji w dniu 14.03.2016 r., N 41401) (dalej zwane postanowieniem N 127n);

<Письмо>Ministerstwo Zdrowia Rosji z dnia 7 lipca 2016 r. N 16-5/10/2-4126<Об аккредитации специалистов>

Zgodnie z przepisami Rozporządzenia N 127n osoby, które po 1 stycznia 2016 r. uzyskały wykształcenie wyższe w ramach programów kształcenia podstawowego zgodnie z federalnymi standardami kształcenia na specjalnościach „Stomatologia” i „Farmacja”, przechodzą procedurę akredytacji specjalistycznej.

Ważny Redakcja z 28.03.2003

Nazwa dokumentu	ROZPORZĄDZENIE Ministra Zdrowia Federacji Rosyjskiej z dnia 28 marca 2003 r. N 127 „W SPRAWIE ZATWIERDZENIA INSTRUKCJI NISZCZENIA ŚRODKÓW NARKOTYKOWYCH I SUBSTANCJI PSYCHOTROPOWYCH UJĘTYCH W WYKAZACH II I III WYKAZU ŚRODKÓW NARKOTYKOWYCH, SUBSTANCJI PSYCHOTROPOWYCH I ICH PREKURSORÓW, PODLEGA KONTROLI W FEDERACJI ROSYJSKIEJ, DALSZE STOSOWANIE KTÓREGO W PRAKTYCE MEDYCZNEJ JEST UZNANE ZA NIEMOŻLIWE”
Typ dokumentu	zamówienie, instrukcja
Organ przyjmujący	Ministerstwo Zdrowia Federacji Rosyjskiej
Numer dokumentu	127
Data przyjęcia	01.01.1970
Data rewizji	28.03.2003
Numer rejestracyjny w Ministerstwie Sprawiedliwości	4484
Data rejestracji w Ministerstwie Sprawiedliwości	05.05.2003
Status	ważny
Opublikowanie	„Rossijskaja Gazeta”, N 89, 14.05.2003 „Biuletyn aktów normatywnych federalnych władz wykonawczych”, N 33, 18.08.2003
Nawigator	Notatki

ROZPORZĄDZENIE Ministra Zdrowia Federacji Rosyjskiej z dnia 28 marca 2003 r. N 127 „W SPRAWIE ZATWIERDZENIA INSTRUKCJI NISZCZENIA ŚRODKÓW NARKOTYKOWYCH I SUBSTANCJI PSYCHOTROPOWYCH UJĘTYCH W WYKAZACH II I III WYKAZU ŚRODKÓW NARKOTYKOWYCH, SUBSTANCJI PSYCHOTROPOWYCH I ICH PREKURSORÓW, PODLEGA KONTROLI W FEDERACJI ROSYJSKIEJ, DALSZE STOSOWANIE KTÓREGO W PRAKTYCE MEDYCZNEJ JEST UZNANE ZA NIEMOŻLIWE”

Zamówienie

Zgodnie z Dekretem Rządu Federacji Rosyjskiej z dnia 18 czerwca 1999 r. N 647 „W sprawie postępowania w sprawie dalszego używania lub niszczenia środków odurzających, substancji psychotropowych i ich prekursorów, a także skonfiskowanych lub wycofanych narzędzi i sprzętu z nielegalnego obrotu lub którego dalsze wykorzystanie uważa się za niewłaściwe ”(Ustawodawstwo zbiorowe Federacji Rosyjskiej, 1999, nr 27, art. 3360) Zamawiam:

1. Zatwierdzić „Instrukcję niszczenia środków odurzających i substancji psychotropowych zawartych w wykazach II i III Listy środków odurzających, substancji psychotropowych i ich prekursorów, podlegających kontroli w Federacji Rosyjskiej, których dalsze wykorzystanie w praktyce medycznej zostanie uznany za niewłaściwy” (załącznik).

2. Powierzyć kontrolę nad wykonaniem niniejszego rozporządzenia Wiceministrowi A.V. Katliński.

Minister
Y.L.SZEWCZENKO

Aplikacja

Aplikacja

ZATWIERDZONY
Na zamówienie
Ministerstwo Zdrowia
Federacja Rosyjska
z dnia 28 marca 2003 r. N 127

INSTRUKCJA NISZCZENIA ŚRODKÓW NARKOTYKOWYCH I SUBSTANCJI PSYCHOTROPOWYCH UJĘTYCH W WYKAZACH II I III WYKAZU ŚRODKÓW NARKOTYKOWYCH, SUBSTANCJI PSYCHOTROPOWYCH I ICH PREKURSORÓW PODLEGAJĄCYCH KONTROLI W FEDERACJI ROSYJSKIEJ, DALSZEGO STOSOWANIA, KTÓRYCH W PRAKTYCE MEDYCZNEJ UZNAJE SIĘ ZA NIEWŁAŚCIWE 1. Postanowienia ogólne

1.1. Niniejsza Instrukcja określa sposób niszczenia środków odurzających i substancji psychotropowych znajdujących się na wykazach i III Liście środków odurzających, substancji psychotropowych i ich prekursorów podlegających kontroli w Federacji Rosyjskiej (zwanych dalej środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi), których dalsze stosowanie uważa się za niewłaściwe w praktyce medycznej.

1.2. Niszczenie środków odurzających i substancji psychotropowych przeprowadza się w przypadkach, gdy:

Upłynął termin ważności;

Środek odurzający lub substancja psychotropowa została poddana działaniu chemicznemu lub fizycznemu, w wyniku czego stała się niezdatna do użytku, wykluczająca możliwość odtworzenia lub przetworzenia;

Niewykorzystane leki przyjmowane są od krewnych zmarłych pacjentów;

Trudno jest określić, czy dany narkotyk jest środkiem odurzającym, czy substancją psychotropową;

Środek odurzający lub substancja psychotropowa skonfiskowane z nielegalnego obrotu nie mogą być wykorzystywane do celów medycznych, naukowych ani innych.

1.3. Środki odurzające i substancje psychotropowe, których dalsze użycie zostanie uznane za niewłaściwe przez organy dokonujące ich zajęcia lub konfiskaty, podlegają zniszczeniu w całości, z wyjątkiem przypadku, gdy organy te, na podstawie wniosków Ministra Zdrowia Rosji i Ministerstwa Rozwoju Gospodarczego Rosji lub komisji składających się z lokalnych przedstawicieli tych ministerstw oraz organu, który dokonał zajęcia lub konfiskaty, zostanie podjęta decyzja o ich przekształceniu w dochody państwa i przekazaniu do wykorzystania na cele przewidziane w ustawodawstwie Federacji Rosyjskiej.

1.4. Podstawą zniszczenia skonfiskowanych lub wycofanych z nielegalnego obrotu środków odurzających i substancji psychotropowych jest orzeczenie sądu, postanowienie śledczego lub pracownika organu śledczego o zakończeniu sprawy karnej albo o odmowie wszczęcia sprawy karnej, jeżeli a także postanowienie organu lub urzędnika o nałożeniu kary administracyjnej lub o umorzeniu postępowania administracyjnego<*>.

<*>z dnia 24 lipca 2002 r. N 557 „W sprawie wprowadzenia zmian do dekretu Rządu Federacji Rosyjskiej z dnia 18 czerwca 1999 r. N 647” (Zbiór ustawodawstwa Federacji Rosyjskiej, 29.07.2002, N 30, art. 3057).

1,5. Niszczeniem środków odurzających i substancji psychotropowych, których dalsze użycie zostanie uznane za niewłaściwe, w tym skonfiskowanych lub wycofanych z nielegalnego obrotu, dokonują państwowe przedsiębiorstwa jednolite lub instytucje państwowe, jeżeli posiadają zezwolenie na działalność związaną z obrotem środkami środki odurzające i substancje psychotropowe, wskazując prawo do ich zniszczenia<*>.

<*>Dekret Rządu Federacji Rosyjskiej z dnia 21 czerwca 2002 r. N 454 „W sprawie wydawania zezwoleń na działalność związaną z handlem środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi” (Zbiór ustawodawstwa Federacji Rosyjskiej, 01.07.2002, N 26, art. 2597; 14.10.2002, N 41, Art. 3983).

1.6. Do niszczenia środków odurzających i substancji psychotropowych w państwowych przedsiębiorstwach unitarnych lub instytucjach rządowych posiadających zezwolenia na działalność związaną z obrotem środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi z prawem do ich niszczenia tworzy się komisje składające się z przedstawicieli organów spraw wewnętrznych, służby zdrowia władze opiekuńcze i środowisko organów bezpieczeństwa.

Osoby prawne, które nie posiadają koncesji na działalność związaną z obrotem środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi z prawem do ich zniszczenia, ale prowadzą działalność związaną z obrotem środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, zawierają umowy z przedsiębiorstwami państwowymi jednolitymi lub rządem organom posiadającym takie zezwolenia i przekazywać im środki odurzające i substancje psychotropowe przeznaczone do zniszczenia z wykonaniem protokołu odbioru.

Ponieważ środki odurzające i substancje psychotropowe są gromadzone przez osobę prawną, nie później niż 30 dnia każdego miesiąca, są one spisywane, a następnie niszczone nie później niż w ciągu pięciu dni.

1.7. Konieczność niszczenia środków odurzających i substancji psychotropowych, z wyjątkiem skonfiskowanych lub wycofanych z nielegalnego obrotu, uzasadnia osoba odpowiedzialna wyznaczona zarządzeniem kierownika zakładu opieki zdrowotnej, zakładu (organizacji) apteki.

W takim przypadku wydawane jest polecenie umorzenia środków odurzających i substancji psychotropowych oraz ich późniejszego zniszczenia, które wskazuje:

Nazwa środków odurzających i substancji psychotropowych ze wskazaniem ich postaci dawkowania, dawkowania, opakowania i numeru partii;

Masa netto i brutto środków odurzających i substancji psychotropowych podlegających umorzeniu i zniszczeniu;

Powody wycofania z eksploatacji i zniszczenia;

Osoba odpowiedzialna za likwidację i zniszczenie;

Miejsce i sposób zniszczenia.

Instytucje i organizacje nie posiadające zezwolenia na działalność związaną z obrotem środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi z prawem do ich niszczenia, wskazują numer umowy i datę jej zawarcia z państwowym przedsiębiorstwem jednolitym lub instytucją państwową, która ma podobne licencje.

Kopie zamówienia przesyłane są na adres:

Do organu zarządzającego opieką zdrowotną podmiotu wchodzącego w skład Federacji Rosyjskiej;

Do organu spraw wewnętrznych podmiotu wchodzącego w skład Federacji Rosyjskiej;

Do organu ochrony środowiska podmiotu wchodzącego w skład Federacji Rosyjskiej.

2. PROCEDURA NISZCZENIA ŚRODKÓW NARKOTYKOWYCH I SUBSTANCJI PSYCHOTROPOWYCH

2.1. Niszczenie środków odurzających i substancji psychotropowych odbywa się w specjalnie wyposażonych miejscach (składowiskach) i (lub) w specjalnie przygotowanych pomieszczeniach.

2.2. Personel wykonujący prace przy niszczeniu środków odurzających i substancji psychotropowych musi posiadać uprawnienia do pracy ze środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, znać właściwości fizykochemiczne i toksyczne niszczonych substancji oraz reakcje chemiczne zachodzące podczas ich neutralizacji i niszczenia.

2.3. Cechy niszczenia środków odurzających i substancji psychotropowych:

Płynne postacie dawkowania (roztwory do wstrzykiwań w ampułkach i butelkach, mieszaniny, krople) niszczy się poprzez rozgniatanie (ampułki), a następnie rozcieńczanie zawartości ampułek i butelek wodą w stosunku 1:100 i powstały roztwór spuszczanie do kanalizacji; pozostałości ampułek i fiolek usuwa się w zwykły sposób, jako odpady przemysłowe lub domowe;

Stałe postacie dawkowania (proszki, tabletki, kapsułki) zawierające rozpuszczalne w wodzie substancje środków odurzających i substancji psychotropowych, po rozdrobnieniu do stanu proszku należy rozcieńczyć wodą w stosunku 1:100, a powstałą zawiesinę (lub roztwór) należy zostać spuszczony do kanalizacji;

Stałe postacie dawkowania (proszki, tabletki, kapsułki) zawierające substancje odurzające i substancje psychotropowe, nierozpuszczalne w wodzie, miękkie postacie dawkowania (maści, czopki), przezskórne postacie środków odurzających, w tym już użyte, a także substancje farmaceutyczne ulegają zniszczeniu poprzez spalenie.

Leki przeznaczone do spalania zawinięte są w makulaturę, obficie zwilżoną dostępną cieczą łatwopalną, ułożone w blasze do pieczenia i spalane pod przeciągiem (w przypadku niszczenia w pomieszczeniach zamkniętych) lub nad ogniem (w przypadku niszczenia na składowisku). Popiół jest usuwany lub zasypywany w zwykły sposób, jako substancja 4. klasy zagrożenia, w przewidziany sposób.

2.4. Przy niszczeniu środków odurzających i substancji psychotropowych komisja sporządza akt wskazujący:

Data i miejsce sporządzenia aktu;

Miejsce pracy, stanowisko, nazwisko, imię, patronimika osób biorących udział w niszczeniu;

Powód zniszczenia;

Informacje o nazwie (ze wskazaniem rodzaju postaci leku, dawkowania, jednostki miary, serii) i ilości niszczonego środka odurzającego, substancji psychotropowej oraz pojemnika lub opakowania, w którym były przechowywane;

Sposób zniszczenia.

Liczbę egzemplarzy ustawy ustala się na podstawie liczby stron biorących udział w niszczeniu środków odurzających i substancji psychotropowych.

2.5. Zabronione jest przekazywanie do dalszego użycia środków odurzających i substancji psychotropowych, co do których podjęto decyzję o ich zniszczeniu.

2.6. Kierownik osoby prawnej ponosi osobistą odpowiedzialność za monitorowanie działań związanych z handlem środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi<*>.

<*>Ustawa federalna z dnia 8 stycznia 1998 r. nr 3-FZ „O środkach odurzających i substancjach psychotropowych” (ustawodawstwo zebrane Federacji Rosyjskiej, 1998, nr 2, art. 219).

Na stronie Zakonbase znajduje się ROZPORZĄDZENIE Ministra Zdrowia Federacji Rosyjskiej z dnia 28 marca 2003 r. N 127 „W SPRAWIE ZATWIERDZENIA INSTRUKCJI NISZCZENIA ŚRODKÓW NARKOTYKOWYCH I SUBSTANCJI PSYCHOTROPOWYCH UJĘTYCH W WYKAZACH II I III WYKAZU ŚRODKÓW NARKOTYKOWYCH, SUBSTANCJI PSYCHOTROPOWYCH I ICH PREKURSORÓW PODLEGAJĄ KONTROLI W FEDERACJI ROSYJSKIEJ, KTÓRYCH STOSOWANIE W PRAKTYCE MEDYCZNEJ JEST UZNANE ZA NIEWŁAŚCIWE” w najnowszym wydaniu. Łatwo jest spełnić wszystkie wymogi prawne, jeśli przeczytasz odpowiednie sekcje, rozdziały i artykuły tego dokumentu na rok 2014. Aby znaleźć niezbędne akty prawne na interesujący nas temat, należy skorzystać z wygodnej nawigacji lub wyszukiwania zaawansowanego.

Na stronie internetowej Zakonbase znajduje się ROZPORZĄDZENIE Ministra Zdrowia Federacji Rosyjskiej z dnia 28 marca 2003 r. N 127 „W SPRAWIE ZATWIERDZENIA INSTRUKCJI NISZCZENIA ŚRODKÓW NARKOTYKOWYCH I SUBSTANCJI PSYCHOTROPOWYCH UJĘTYCH W WYKAZACH II I III WYKAZU ŚRODKÓW NARKOTYKOWYCH ORAZ SUBSTANCJE PSYCHOTROPOWE I ICH PREKURSORY PODLEGAJĄCE KONTROLI W FEDERACJI ROSYJSKIEJ, KTÓRE DALSZE STOSOWANIE W PRAKTYCE MEDYCZNEJ JEST UZNANE ZA NIEWŁAŚCIWE” w wersji świeżej i kompletnej, w której dokonano wszelkich zmian i uzupełnień. Gwarantuje to przydatność i wiarygodność informacji.

Jednocześnie pobierz ROZPORZĄDZENIE Ministra Zdrowia Federacji Rosyjskiej z dnia 28 marca 2003 r. N 127 „W SPRAWIE ZATWIERDZENIA INSTRUKCJI NISZCZENIA ŚRODKÓW NARKOTYKOWYCH I SUBSTANCJI PSYCHOTROPOWYCH UJĘTYCH W WYKAZACH II I III WYKAZU NARKOTYKÓW, SUBSTANCJE PSYCHOTROPOWE I ICH PREKURSY GAZ PODLEGAJĄCE KONTROLI W FEDERACJI ROSYJSKIEJ, KTÓRE DALSZE STOSOWANIE W PRAKTYCE MEDYCZNEJ JEST UZNANE ZA NIEWŁAŚCIWE” jest dostępne całkowicie bezpłatnie, zarówno w całości, jak i w odrębnych rozdziałach.

„Po zatwierdzeniu Instrukcji niszczenia środków odurzających i substancji psychotropowych zawartych w wykazach II i III wykazu środków odurzających, substancji psychotropowych i ich prekursorów, podlegających kontroli w Federacji Rosyjskiej, których dalsze wykorzystanie w praktyce medycznej zostanie uznany za niewłaściwy”

Wersja z dnia 07.05.2015 — Obowiązuje od 08.11.2015

 Pokaż zmiany

MINISTERSTWO ZDROWIA FEDERACJI ROSYJSKIEJ

ZAMÓWIENIE
z dnia 28 marca 2003 r. N 127

Po zatwierdzeniu instrukcji niszczenia narkotyków i substancji psychotropowych zawartych na listach II i III listy narkotyków narkotycznych, substancji psychotropowych i ich prekursorów podlegających kontroli w Federacji Rosyjskiej, której uznawane jest znacznie w praktyce medycznej NIEODPOWIEDNI

(zmienione rozporządzeniem Ministra Zdrowia Federacji Rosyjskiej z dnia 7 maja 2015 r. N 228n)

2. Powierzyć kontrolę nad wykonaniem niniejszego rozporządzenia Wiceministrowi A.V. Katliński.

Minister
Y.L.SZEWCZENKO

INSTRUKCJE
DO NISZCZENIA ŚRODKÓW NARKOTYKOWYCH I SUBSTANCJI PSYCHOTROPOWYCH UJĘTYCH W WYKAZACH II I III WYKAZU ŚRODKÓW NARKOTYKOWYCH, SUBSTANCJI PSYCHOTROPOWYCH I ICH PREKURSORÓW PODLEGAJĄCYCH KONTROLI W FEDERACJI ROSYJSKIEJ, DALSZYCH STOSOWAŃ UZNANYCH ZA NIEWŁAŚCIWE W PRAKTYCE MEDYCZNEJ

(zmienione rozporządzeniem Ministra Zdrowia Federacji Rosyjskiej z dnia 7 maja 2015 r. N 228n)

1. POSTANOWIENIA OGÓLNE

1.1. Niniejsza instrukcja określa procedurę niszczenia środków odurzających i substancji psychotropowych znajdujących się w wykazach II i III Listy środków odurzających, substancji psychotropowych i ich prekursorów podlegających kontroli w Federacji Rosyjskiej<1>(zwane dalej środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, Wykaz), których dalsze stosowanie w praktyce lekarskiej uważa się za niewłaściwe. (zmienione rozporządzeniem Ministra Zdrowia Federacji Rosyjskiej z dnia 7 maja 2015 r. N 228n)

<1>z dnia 30 czerwca 1998 r. N 681 „W sprawie zatwierdzenia wykazu środków odurzających, substancji psychotropowych i ich prekursorów podlegających kontroli w Federacji Rosyjskiej” (Ustawodawstwo zebrane Federacji Rosyjskiej, 1998, N 27, art. 3198; 2004, N 8, art. 663, N 47, art. 4666, 2006, N 29, art. 3253, 2007, N 28, art. 3439, 2009, N 26, art. 3183, N 52, art. 6752, 2010, N 3, art. 314, N 17, art. 2100, N 24, art. 3035, N 28, art. 3703, N 31, art. 4271, N 45, art. 5864, N 50, art. 6696, 6720; 2011, N 10, Art. 1390, N 12, Art. 1635, N 29, Art. 4466, 4473, N 42, Art. 5921, N 51, Art. 7534, 2012, N 10, Art. 1232, N 11 , Art. 1295, N 19, Art. 2400, N 22, Art. 2864, N 37, Art. 5002, N 41, Art. 5625, N 48, Art. 6686, N 49, Art. 6861, 2013, N 6, art. 558, N 9, art. 953, N 25, art. 3159, N 29, art. 3962, N 37, art. 4706, N 46, art. 5943, N 51, art. 6869, 2014, N 14, art. 1626, N 23, art. 2987, N 27, art. 3763, N 44, art. 6068, N 51, art. 7430, 2015, N 1 art. 1593). (zmienione rozporządzeniem Ministra Zdrowia Federacji Rosyjskiej z dnia 7 maja 2015 r. N 228n)

1.2. Niszczenie środków odurzających i substancji psychotropowych przeprowadza się w przypadkach, gdy:

Upłynął termin ważności;

Środek odurzający lub substancja psychotropowa została poddana działaniu chemicznemu lub fizycznemu, w wyniku czego stała się nieodpowiednia, wykluczając możliwość odzysku lub przetworzenia (w tym pozostałości niecałkowicie zużytych środków odurzających i substancji psychotropowych w otwartych ampułkach (vias), obecność zmętnienie lub odbarwienie roztworu na skutek nieprzestrzegania warunków przechowywania, uszkodzenia opakowania podstawowego); (zmienione rozporządzeniem Ministra Zdrowia Federacji Rosyjskiej z dnia 7 maja 2015 r. N 228n)

Niewykorzystane leki przyjmowane są od krewnych zmarłych pacjentów;

Trudno jest określić, czy dany narkotyk jest środkiem odurzającym, czy substancją psychotropową;

Środek odurzający lub substancja psychotropowa skonfiskowane lub wycofane z nielegalnego obrotu nie mogą być wykorzystywane do celów medycznych, naukowych lub innych. (zmienione rozporządzeniem Ministra Zdrowia Federacji Rosyjskiej z dnia 7 maja 2015 r. N 228n)

1.3. Środki odurzające i substancje psychotropowe, których dalsze użycie zostanie uznane za niewłaściwe przez organy dokonujące ich zajęcia lub konfiskaty, podlegają zniszczeniu w całości, z wyjątkiem przypadku, gdy organy te, na podstawie wniosków Ministra Zdrowia Rosji i Ministerstwa Przemysłu i Handlu Rosji lub komisji składających się z lokalnych przedstawicieli tych ministerstw oraz organu, który dokonał zajęcia lub konfiskaty, zostanie podjęta decyzja o przekształceniu ich w dochody państwa i przekazaniu do wykorzystania do celów przewidzianych przez ustawodawstwo Federacji Rosyjskiej. (zmienione rozporządzeniem Ministra Zdrowia Federacji Rosyjskiej z dnia 7 maja 2015 r. N 228n)

<*>Dekret Rządu Federacji Rosyjskiej z dnia 24 lipca 2002 r. N 557 „W sprawie wprowadzenia zmian do dekretu Rządu Federacji Rosyjskiej z dnia 18 czerwca 1999 r. N 647” (Zbiór ustawodawstwa Federacji Rosyjskiej, 29.07.2002, N 30, art. 3057).

1,5. Niszczenie środków odurzających i substancji psychotropowych, których dalsze wykorzystanie w praktyce medycznej uważa się za niewłaściwe, w tym skonfiskowanych lub wycofanych z nielegalnego obrotu, przeprowadzają państwowe jednolite przedsiębiorstwa i instytucje rządowe w sposób określony w ustawie federalnej z dnia 8 stycznia , 1998 N 3-FZ „O środkach odurzających i substancjach psychotropowych”<2>oraz regulacyjne akty prawne Federacji Rosyjskiej przyjęte zgodnie z nią. (zmienione rozporządzeniem Ministra Zdrowia Federacji Rosyjskiej z dnia 7 maja 2015 r. N 228n)

<2>Zbiór ustawodawstwa Federacji Rosyjskiej, 1998, nr 2, art. 219; 2002, N 30, art. 3033; 2003, nr 2, art. 167; N 27, art. 2700; 2004, N 49, art. 4845; 2005, N 19, art. 1752; 2006, N 43, art. 4412; N 44, art. 4535; 2007, N 30, art. 3748; N 31, art. 4011; 2008, N 30, art. 3592; N 48, art. 5515; N 52, art. 6233; 2009, N 29, art. 3588, 3614; 2010, N 21, art. 2525; N 31, art. 4192; 2011, N 1, art. 16, 29; N 15, art. 2039; N 25, art. 3532; N 49, art. 7019, 7061; 2012, N Yu, art. 1166; N 53, art. 7630; 2013, N 23, art. 2878; N 30, art. 4057; N 48, art. 6161,6165; 2014, N 23, art. 2930; 2015, N 6, art. 885. (zmienione rozporządzeniem Ministra Zdrowia Federacji Rosyjskiej z dnia 7 maja 2015 r. N 228n)

Niszczenia środków odurzających i substancji psychotropowych (z wyjątkiem niszczenia skonfiskowanych lub wycofanych z nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi) ujętych w Wykazie II Wykazu mogą dokonywać gminne przedsiębiorstwa unitarne oraz instytucje miejskie wchodzące w skład miejski system opieki zdrowotnej w sposób określony w ustawie federalnej z dnia 8 stycznia 1998 r. N 3-FZ „O środkach odurzających i substancjach psychotropowych” oraz przyjętych zgodnie z nią regulacyjnych aktach prawnych Federacji Rosyjskiej, przy świadczeniu opieki medycznej obywatelom w Federacji Rosyjskiej przez organizacje medyczne miejskiego systemu opieki zdrowotnej<3>. (zmienione rozporządzeniem Ministra Zdrowia Federacji Rosyjskiej z dnia 7 maja 2015 r. N 228n)

Niszczeniem środków odurzających i substancji psychotropowych dokonują przedsiębiorstwa i instytucje wymienione w ust. 1 i 2 niniejszego paragrafu, jeżeli posiadają zezwolenie na działalność w zakresie obrotu środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi i ich prekursorami, uprawą roślin odurzających , wskazując pracę (usługę) niszczenia środków odurzających, leków i substancji psychotropowych<4>. (zmienione rozporządzeniem Ministra Zdrowia Federacji Rosyjskiej z dnia 7 maja 2015 r. N 228n)

<4>Dekret Rządu Federacji Rosyjskiej z dnia 22 grudnia 2011 r. N 1085 „W sprawie wydawania zezwoleń na obrót środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi i ich prekursorami, uprawę roślin odurzających” (Ustawodawstwo zebrane Federacji Rosyjskiej, 2012, N 1, Art. 130, N 22, Art. 2879, N 37, Art. 5002). (zmienione rozporządzeniem Ministra Zdrowia Federacji Rosyjskiej z dnia 7 maja 2015 r. N 228n)

Przekazywanie środków odurzających i substancji psychotropowych podlegających zniszczeniu tym przedsiębiorstwom i instytucjom odbywa się na podstawie umowy i protokołu odbioru. (zmienione rozporządzeniem Ministra Zdrowia Federacji Rosyjskiej z dnia 7 maja 2015 r. N 228n)

1.6. Za niszczenie środków odurzających i substancji psychotropowych w przedsiębiorstwach i instytucjach określonych w paragrafie 1.5 niniejszej Instrukcji tworzy się komisje. (zmienione rozporządzeniem Ministra Zdrowia Federacji Rosyjskiej z dnia 7 maja 2015 r. N 228n)

W przypadku zniszczenia skonfiskowanych lub wycofanych z nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi skład komisji tworzony jest z uwzględnieniem wymogów ust. 9 dekretu Rządu Federacji Rosyjskiej z dnia 18 czerwca 1999 r. N 647 „W sprawie dalszego używania lub niszczenia środków odurzających, substancji psychotropowych i ich prekursorów, roślin zawierających środki odurzające lub substancje psychotropowe lub ich prekursory, albo ich części zawierających środki odurzające lub substancje psychotropowe lub ich prekursory, a także narzędzi oraz sprzęt, który został skonfiskowany lub wycofany z nielegalnego obrotu lub którego dalsze wykorzystanie uważa się za niewłaściwe”<5>. (zmienione rozporządzeniem Ministra Zdrowia Federacji Rosyjskiej z dnia 7 maja 2015 r. N 228n)

<5>Zbiór ustawodawstwa Federacji Rosyjskiej, 1999, nr 27, art. 3360; 2002, N 30, art. 3057; 2004, N 8, art. 663; N 47, art. 4666; 2009, N 12, art. 1429; 2011, N 46, art. 6519; N 51, art. 7526; 2012, N 37, art. 5002. (zmienione rozporządzeniem Ministra Zdrowia Federacji Rosyjskiej z dnia 7 maja 2015 r. N 228n)

Spisanie środków odurzających i substancji psychotropowych podlegających zniszczeniu następuje najpóźniej w ostatnim dniu roboczym miesiąca kalendarzowego. Niszczenie środków odurzających i substancji psychotropowych odbywa się w miarę ich gromadzenia, ale nie rzadziej niż raz na kwartał. (zmienione rozporządzeniem Ministra Zdrowia Federacji Rosyjskiej z dnia 7 maja 2015 r. N 228n)

1.7. Konieczność zniszczenia środków odurzających i substancji psychotropowych, z wyjątkiem skonfiskowanych lub wycofanych z nielegalnego obrotu, uzasadnia osoba odpowiedzialna wyznaczona zarządzeniem kierownika organizacji medycznej lub organizacji apteki. (zmienione rozporządzeniem Ministra Zdrowia Federacji Rosyjskiej z dnia 7 maja 2015 r. N 228n)

W takim przypadku wydawane jest polecenie umorzenia środków odurzających i substancji psychotropowych oraz ich późniejszego zniszczenia, które wskazuje:

Nazwa środków odurzających i substancji psychotropowych ze wskazaniem ich postaci dawkowania, dawkowania, opakowania i numeru partii;

Masa netto i brutto środków odurzających i substancji psychotropowych podlegających odpisowi i zniszczeniu (dla środków odurzających i substancji psychotropowych zarejestrowanych jako produkty lecznicze – masa brutto); (zmienione rozporządzeniem Ministra Zdrowia Federacji Rosyjskiej z dnia 7 maja 2015 r. N 228n)

Powody wycofania z eksploatacji i zniszczenia;

Osoba odpowiedzialna za likwidację i zniszczenie;

Miejsce i sposób zniszczenia.

Data i numer umowy (w przypadku przekazania środków odurzających i substancji psychotropowych w celu zniszczenia przedsiębiorstwom i instytucjom określonym w paragrafie 1.5 niniejszej Instrukcji). (zmienione rozporządzeniem Ministra Zdrowia Federacji Rosyjskiej z dnia 7 maja 2015 r. N 228n)

1.8. Jeżeli nie jest możliwe terminowe zniszczenie pozostałości niecałkowicie zużytych środków odurzających i substancji psychotropowych, szczelność ampułek (fiolek) zapewnia się przy użyciu dostępnego materiału (na przykład laku, plasteliny, wosku, parafiny i innych materiałów); ampułki (fiolki) umieszcza się w dowolnym pojemniku opakowaniowym i przechowuje w sejfie na osobnej półce do czasu zniszczenia (przekazania do zniszczenia). (zmienione rozporządzeniem Ministra Zdrowia Federacji Rosyjskiej z dnia 7 maja 2015 r. N 228n)

W przypadku przedmiotowo-ilościowego rozliczenia, odpisu i zniszczenia rzeczywistą objętość pozostałości środków odurzających i substancji psychotropowych w otwartych ampułkach (fiolkach) oblicza się arytmetycznie bez uwzględnienia możliwych strat, w tym podczas pobierania do strzykawki i przygotowywania do wstrzyknięcia. (zmienione rozporządzeniem Ministra Zdrowia Federacji Rosyjskiej z dnia 7 maja 2015 r. N 228n)

2. PROCEDURA NISZCZENIA ŚRODKÓW NARKOTYKOWYCH I SUBSTANCJI PSYCHOTROPOWYCH

2.1. Niszczenie środków odurzających i substancji psychotropowych odbywa się w specjalnie wyposażonych miejscach (składowiskach) i (lub) w specjalnie przygotowanych pomieszczeniach.

2.3. Cechy niszczenia środków odurzających i substancji psychotropowych: (zmienione rozporządzeniem Ministra Zdrowia Federacji Rosyjskiej z dnia 7 maja 2015 r. N 228n)

Płynne postacie leku w szklanych ampułkach i butelkach niszczy się przez zmiażdżenie opakowania pierwotnego, płynne postacie leku w plastikowych ampułkach i tubach strzykawek niszczy się poprzez zmiażdżenie opakowania pierwotnego, a następnie rozcieńczenie powstałej zawartości wodą w stosunku 1:100 i odsączenie powstały roztwór do kanalizacji; (zmienione rozporządzeniem Ministra Zdrowia Federacji Rosyjskiej z dnia 7 maja 2015 r. N 228n)

Stałe postacie dawkowania zawierające rozpuszczalne w wodzie substancje farmaceutyczne środków odurzających i substancji psychotropowych należy po rozdrobnieniu do postaci proszku rozcieńczyć wodą w stosunku 1:100, a powstałą zawiesinę (roztwór) spuścić do kanalizacji; (zmienione rozporządzeniem Ministra Zdrowia Federacji Rosyjskiej z dnia 7 maja 2015 r. N 228n)

Rozpuszczalne w wodzie substancje farmaceutyczne niszczy się przez rozcieńczenie wodą w stosunku 1:100 i wylanie powstałego roztworu do kanalizacji; (zmienione rozporządzeniem Ministra Zdrowia Federacji Rosyjskiej z dnia 7 maja 2015 r. N 228n)

Stałe postacie dawkowania zawierające nierozpuszczalne w wodzie substancje farmaceutyczne środków odurzających i substancji psychotropowych, miękkie postaci dawkowania, przezskórne postaci dawkowania ulegają zniszczeniu przez spalenie; (zmienione rozporządzeniem Ministra Zdrowia Federacji Rosyjskiej z dnia 7 maja 2015 r. N 228n)

Substancje farmaceutyczne nierozpuszczalne w wodzie ulegają zniszczeniu w wyniku spalania. (zmienione rozporządzeniem Ministra Zdrowia Federacji Rosyjskiej z dnia 7 maja 2015 r. N 228n)

Pozostałości rozdrobnionych (rozdrobnionych) opakowań pierwotnych środków odurzających i substancji psychotropowych są niszczone zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej w sprawie odpadów produkcyjnych i konsumpcyjnych<6>lub w przypadku klasyfikacji jako odpad medyczny – w sposób określony przez ustawodawstwo Federacji Rosyjskiej w zakresie zapewnienia dobrostanu sanitarnego i epidemiologicznego ludności<7>. (zmienione rozporządzeniem Ministra Zdrowia Federacji Rosyjskiej z dnia 7 maja 2015 r. N 228n)

2.4. Przy niszczeniu środków odurzających i substancji psychotropowych komisja sporządza akt wskazujący:

Data i miejsce sporządzenia aktu;

Miejsce pracy, stanowisko, nazwisko, imię, patronimika osób biorących udział w niszczeniu;

Powód zniszczenia;

Liczbę egzemplarzy ustawy ustala się na podstawie liczby stron biorących udział w niszczeniu środków odurzających i substancji psychotropowych.

2.5. Zabronione jest przekazywanie do dalszego użycia środków odurzających i substancji psychotropowych, co do których podjęto decyzję o ich zniszczeniu.

Zgodnie z paragrafem 6 artykułu 144 Kodeksu Republiki Kazachstanu z dnia 18 września 2009 roku „O zdrowiu ludzi i systemie opieki zdrowotnej” zatwierdzony został załączony Regulamin Sanitarny „Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dla zakładów opieki zdrowotnej”.

W szczególności Przepisy Sanitarne zawierają wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące:

1) wybór gruntów pod budowę, projektowanie i umiejscowienie zakładów opieki zdrowotnej;

6) zbieranie, unieszkodliwianie, przechowywanie odpadów medycznych w zakładach opieki zdrowotnej;

O wyborze działki pod budowę, o projekcie obiektów opieki zdrowotnej decyduje zadanie projektowe zgodnie z wymogami norm państwowych w zakresie architektury, urbanistyki i budownictwa, zgodnie z pkt 23-16) art. 20 ustawy Ustawa Republiki Kazachstanu z dnia 16 lipca 2001 r. „O działalności architektonicznej, urbanistycznej i budowlanej w Republice Kazachstanu” (zwana dalej normami państwowymi w dziedzinie architektury, urbanistyki i budownictwa).

Przy projektowaniu szpitali i oddziałów zakaźnych uwzględnia się:

2) izolowane oddziały hospitalizacji pacjentów z infekcjami przenoszonymi drogą powietrzną, jelitową, wirusową, szczególnie groźną i kwarantannową;

Projektując kabinę badawczą szpitala zakaźnego, przewidziano oddzielne izolowane wejście zewnętrzne.

Projektując ośrodki okołoporodowe i szpitale położnicze należy zapewnić oddziały poporodowe o pojemności nie większej niż dwa łóżka położnicze. Centrum okołoporodowe posiada oddziały reanimacji i intensywnej terapii noworodków.

Skład i obszar wydziałów zapłodnienia in vitro zależy od procesu technologicznego i możliwości placówki.

Jeżeli sale operacyjne znajdują się jedna na drugiej, sale operacyjne szambowe umieszcza się nad salami aseptycznymi.

Jednostki operacyjne (wydziały) zaprojektowano jako nieprzejezdne. Wejście dla personelu medycznego odbywa się przez punkty kontroli sanitarnej, dla pacjentów przez śluzy.

Do oddziałów (bloków) aseptycznych zalicza się: oddziały z toaletą, wanną lub prysznicem, gabinet zabiegowy, gabinet lekarski, pomieszczenia do przechowywania materiałów sterylnych oraz inne pomieszczenia w zależności od profilu oddziału.

Przejścia sanitarne dla personelu zaprojektowano w ramach trzech sąsiadujących ze sobą pomieszczeń. Pierwszy pokój wyposażony jest w prysznic i węzeł sanitarny. Drugie pomieszczenie służy do zakładania czystych kombinezonów chirurgicznych, butów i ochraniaczy na buty. Trzecie pomieszczenie przeznaczone jest do zmiany i gromadzenia zużytej bielizny.

W ambulatoriach, ośrodkach chirurgii plastycznej i estetycznej, placówkach dermatologiczno-kosmetologicznych, przychodniach, małych salach operacyjnych z minimalnym zestawem pomieszczeń - sala operacyjna, sala przedoperacyjna, przejście sanitarne, brama przy wejściu do szpitala sala operacyjna dla pacjentów i oddział pooperacyjny. Przejście sanitarne zaprojektowano jako część jednego pomieszczenia, które wyposażone jest w prysznic i zapewnia warunki do przechowywania czystej bielizny oraz zbierania brudnej bielizny dla personelu.

Pacjent wchodzi na małe sale operacyjne przez śluzę, a personel przez salę przedoperacyjną.

Projektowanie pomieszczeń do rezonansu magnetycznego, radiodiagnostyki i terapii, a także standardy higieniczne dotyczące dopuszczalnej dawki skutecznej, wykonywane są zgodnie z wymaganiami przepisów sanitarnych, norm higienicznych, zatwierdzonych przez organ państwowy w zakresie higieny i dobrostanu epidemiologicznego ludności zgodnie z art. 144 ust. 6 i art. 145 Kodeksu Republiki Kazachstanu z dnia 18 września 2009 r. „O zdrowiu ludzi i systemie opieki zdrowotnej” (zwanych dalej dokumentami normalizacyjnymi) oraz państwa standardy w dziedzinie architektury, urbanistyki i budownictwa.

Zakłady psychiatryczne i lecznictwa przeciwgruźliczego lokalizowane są na obszarach podmiejskich lub peryferyjnych, w miarę możliwości na terenach zielonych, z zachowaniem odległości od obszarów mieszkalnych.

W budynkach mieszkalnych dopuszcza się lokalizowanie zakładów opieki zdrowotnej zapewniających opiekę ambulatoryjną w liczbie nie większej niż 100 przyjęć w ciągu zmiany, w tym szpitali dziennych, ośrodków chirurgii ambulatoryjnej (pobyt pacjenta nie dłuższy niż 5 dni), jeżeli posiada osobne wejście .

Niedopuszczalne jest umieszczanie szpitali z całodobowym pobytem pacjentów w budynku mieszkalnym, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w paragrafie 15 Regulaminu Sanitarnego.

Na terenie nie mieszczą się oddziały przyjęć i oddziałów dla pacjentów, sale operacyjne, garderoby, sale zabiegowe, sale zabiegowe, sale położnicze, gabinety stomatologiczne, centralne oddziały sterylizacji, sale elektrofototerapii, warsztaty, magazyny cieczy toksycznych, silnych, łatwopalnych i palnych parterach i piwnicach budynków.

Zarządzenie wchodzi w życie dwadzieścia jeden dni kalendarzowych od dnia jego pierwszej oficjalnej publikacji.

Ustawodawstwo

Kolejność działania Minister Gospodarki Narodowej Republiki Kazachstanu nr 127 z dnia 24 lutego 2015 r.

Zamów aktorstwo Minister Gospodarki Narodowej Republiki Kazachstanu nr 127 z dnia 24 lutego 2015 r.
Zarejestrowany w Ministerstwie Sprawiedliwości Republiki Kazachstanu w dniu 14 kwietnia 2015 r. pod numerem 10713

ZAMAWIAM:

1. Zatwierdzić załączony Regulamin Sanitarny „Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dla zakładów opieki zdrowotnej”.

2. Komitet Ochrony Praw Konsumentów Ministerstwa Gospodarki Narodowej Republiki Kazachstanu zapewnia, w sposób określony w ustawie:
2) w ciągu dziesięciu dni kalendarzowych od państwowej rejestracji niniejszego zarządzenia, jego zgłoszenie do urzędowej publikacji w periodykach oraz w systemie informacyjno-prawnym „Adilet”;
3) umieszczenie niniejszego zamówienia w oficjalnym źródle internetowym Ministerstwa Gospodarki Narodowej Republiki Kazachstanu.

3. Kontrolę nad wykonaniem niniejszego zarządzenia sprawuje nadzorujący Wiceminister Gospodarki Narodowej Republiki Kazachstanu.

4. Niniejsze zarządzenie wchodzi w życie po upływie dziesięciu dni kalendarzowych od dnia jego pierwszej urzędowej publikacji.

I o. Minister
gospodarka narodowa
Republika Kazachstanu M. Kusainov

Zarządzenie 127 Ministerstwa Zdrowia Republiki Kazachstanu 2018

Zatwierdzenie Regulaminu organizacji i prowadzenia zakupów leków, leków profilaktycznych (immunobiologicznych, diagnostycznych, dezynfekcyjnych), wyrobów medycznych i sprzętu medycznego, usług farmaceutycznych w celu zapewnienia gwarantowanej wielkości bezpłatnej opieki medycznej

Po zatwierdzeniu Regulaminu Sanitarnego „Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dla zakładów opieki zdrowotnej”

Zamów aktorstwo Minister Gospodarki Narodowej Republiki Kazachstanu z dnia 24 lutego 2015 r. Nr 127

Po zatwierdzeniu Regulaminu przeprowadzania obowiązkowych badań lekarskich

Kolejność działania Minister Gospodarki Narodowej Republiki Kazachstanu z dnia 24 lutego 2015 r. Nr 128

Po zatwierdzeniu Wykazu szkodliwych czynników produkcji, zawody, w których przeprowadzane są obowiązkowe badania lekarskie

Po zatwierdzeniu Przepisów Sanitarnych „Wymagania sanitarne i epidemiologiczne dotyczące organizacji i wdrażania środków sanitarnych i przeciwepidemicznych (profilaktycznych) mających na celu zapobieganie chorobom zakaźnym”

Po zatwierdzeniu Regulaminu Sanitarnego „Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dla laboratoriów stosujących potencjalnie niebezpieczne substancje chemiczne i biologiczne”

Kolejność działania Ministra Gospodarki Narodowej Republiki Kazachstanu z dnia 15 kwietnia 2015 r. Nr 338.

Po zatwierdzeniu Regulaminu działalności organizacji i (lub) oddziałów strukturalnych organizacji opieki zdrowotnej wykonujących diagnostykę patologiczną oraz Regulaminu przeprowadzania sekcji zwłok patologicznej

Zarządzenie Ministra Zdrowia i Rozwoju Społecznego Republiki Kazachstanu z dnia 25 lutego 2015 r. nr 97.

kolejność działania Minister Zdrowia
Republika Kazachstanu
z dnia 23 listopada 2010 r. nr 907

www.almaty-pab.kz

Po zatwierdzeniu Regulaminu Sanitarnego „Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dla zakładów opieki zdrowotnej”

Zarządzenie Ministra Zdrowia Republiki Kazachstanu z dnia 31 maja 2017 r. nr 357. Zarejestrowane w Ministerstwie Sprawiedliwości Republiki Kazachstanu w dniu 27 września 2017 r. nr 15760.

Zgodnie z paragrafem 6 art. 144 Kodeksu Republiki Kazachstanu z dnia 18 września 2009 r. „O zdrowiu człowieka i systemie opieki zdrowotnej”, ZAMAWIAM:

1. Zatwierdzić załączony Regulamin Sanitarny „Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dla zakładów opieki zdrowotnej”.

2. Uznać za nieważne rozporządzenie Pełniącego obowiązki Ministra Gospodarki Narodowej Republiki Kazachstanu z dnia 24 lutego 2015 r. nr 127 „W sprawie zatwierdzenia Regulaminu Sanitarnego „Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dla zakładów opieki zdrowotnej” (wpisanego do Rejestru Państwowego Rejestracja normatywnych aktów prawnych nr 10713, opublikowana w Systemie Informacyjno-prawnym „Adilet” z dnia 5 sierpnia 2015 r.).

3. Komitet Ochrony Zdrowia Publicznego Ministerstwa Zdrowia Republiki Kazachstanu, w sposób określony w ustawie, zapewnia:

1) państwowa rejestracja niniejszego zarządzenia w Ministerstwie Sprawiedliwości Republiki Kazachstanu;

2) w ciągu dziesięciu dni kalendarzowych od daty rejestracji państwowej niniejszego zamówienia, przesłanie jego kopii w formie papierowej i elektronicznej do Republikańskiego Przedsiębiorstwa Państwowego z prawem zarządzania gospodarczego „Republikańskie Centrum Informacji Prawnej” w celu oficjalnej publikacji i umieszczenia w źródle informacji Bank Kontroli Regulacyjnych Aktów Prawnych Republiki Kazachstanu;

3) umieszczenie niniejszego zarządzenia w zasobach internetowych Ministerstwa Zdrowia Republiki Kazachstanu.

4. Kontrolę nad wykonaniem niniejszego zarządzenia sprawuje nadzorujący Wiceminister Zdrowia Republiki Kazachstanu.

5. Niniejsze zarządzenie wchodzi w życie dwadzieścia jeden dni kalendarzowych od dnia jego pierwszej oficjalnej publikacji.

"ZGODA"
Minister Inwestycji i Rozwoju
Republika Kazachstanu
____________ J. Kasymbek
8 września 2017 r

"ZGODA"
Minister Gospodarki Narodowej
Republika Kazachstanu
____________ T. Sulejmenow
20 września 2017 r

"ZGODA"
Minister Energii
Republika Kazachstanu
____________ K. Bozumbajew
22 sierpnia 2017 r

Zasady sanitarne

„Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dla zakładów opieki zdrowotnej”

Rozdział 1. Postanowienia ogólne

1. Niniejsze Przepisy Sanitarne „Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dla zakładów opieki zdrowotnej” (zwane dalej „Przepisami sanitarnymi”) określają wymagania sanitarne i epidemiologiczne dla zakładów opieki zdrowotnej.

2. Przepisy sanitarne zawierają wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące:

2) zaopatrzenie w wodę i urządzenia sanitarne zakładów opieki zdrowotnej;

3) oświetlenie, wentylację i klimatyzację oraz zaopatrzenie w ciepło pomieszczeń zakładów opieki zdrowotnej;

4) naprawy i konserwacja pomieszczeń zakładów opieki zdrowotnej;

5) organizacja i realizacja działań sanitarnych, przeciwepidemicznych i sanitarno-profilaktycznych w zakładach opieki zdrowotnej;

7) warunki żywnościowe w zakładach opieki zdrowotnej;

8) warunki pracy i obsługi osobistej personelu.

3. W niniejszym Regulaminie Sanitarnym używane są następujące pojęcia:

1) odpady medyczne klasy „A” – nie różniące się składem od odpadów komunalnych i nie posiadające właściwości niebezpiecznych;

2) antyseptyk – chemiczny środek przeciwdrobnoustrojowy przeznaczony do stosowania na skórę lub tkaninę w celu zniszczenia drobnoustrojów;

3) oddział aseptyczny – pomieszczenie zapewniające opiekę medyczną w przypadku braku zakażenia ropnego u pacjenta;

4) reżim aseptyczny - zestaw środków sanitarno-technicznych i sanitarnych zapobiegających przedostawaniu się drobnoustrojów do rany;

5) odpady medyczne klasy „B” – odpady medyczne niebezpieczne epidemiologicznie (odpady zakażone i potencjalnie zakażone. Materiały i narzędzia, przedmioty skażone krwią i innymi płynami biologicznymi. Odpady patologiczne, organiczne odpady chirurgiczne (narządy, tkanki). Odpady żywnościowe z zakaźnych oddziałów chorób.Odpady z laboratoriów mikrobiologicznych, diagnostyki klinicznej, przemysłu farmaceutycznego, immunobiologicznego pracujących z mikroorganizmami III-IV grup patogeniczności.Odpady biologiczne z wiwariów.Szczepionki żywe, nienadające się do użycia;

6) loża – pomieszczenie z osobnym wejściem, do którego można przyjmować pacjenta z zewnątrz. W jego skład wchodzą: oddział, węzeł sanitarny, łaźnia i śluza;

7) odpady medyczne klasy „B” – odpady medyczne szczególnie niebezpieczne epidemiologicznie (materiały, które miały kontakt z pacjentami cierpiącymi na szczególnie niebezpieczne i kwarantannowe choroby zakaźne, które mogą doprowadzić do powstania sytuacji awaryjnych w zakresie dobrostanu sanitarno-epidemiologicznego populacji i wymagają środków ochrony sanitarnej terytorium Odpady z laboratoriów, przemysłu farmaceutycznego i immunobiologicznego pracujących z mikroorganizmami z grup chorobotwórczych I-II Odpady od pacjentów z infekcjami beztlenowymi i od pacjentów chorych na gruźlicę Odpady z laboratoriów mikrobiologicznych pracujących z patogenami gruźlicy );

8) odpady medyczne klasy „G” – odpady medyczne niebezpieczne toksykologicznie (lecznicze, w tym cytostatyczne, diagnostyczne, dezynfekcyjne, których nie można użyć. Przedmioty, urządzenia i sprzęt zawierające rtęć. Odpady surowców i produktów produkcji farmaceutycznej. Odpady z obsługa urządzeń, transportu, systemów oświetleniowych);

9) odpady medyczne klasy „D” – radioaktywne odpady medyczne (zawierające substancje promieniotwórcze w ilościach i stężeniach przekraczających wartości regulowane dla substancji promieniotwórczych ustalone przez ustawodawstwo Republiki Kazachstanu w zakresie wykorzystania energii atomowej);

10) zakłady opieki zdrowotnej – zakłady, w których działają organizacje opieki zdrowotnej oraz osoby wykonujące praktykę lekarską w zakresie opieki zdrowotnej;

11) organizacja opieki zdrowotnej – osoba prawna działająca w dziedzinie opieki zdrowotnej;

12) indywidualny oddział położniczy lub oddział wspólny – wyposażone pomieszczenie z łazienką do porodu dla jednej rodzącej, w którym matka wraz z noworodkiem przebywają do wypisu ze szpitala;

14) mobilna placówka medyczna – mobilna placówka konsultacyjno-diagnostyczna zlokalizowana na bazie pojazdów (drogowych, kolejowych, morskich, rzecznych, lotniczych) wraz z wyposażeniem i miejscami dla personelu medycznego;

15) odpady medyczne – odpady powstałe w procesie udzielania świadczeń medycznych i wykonywania zabiegów medycznych;

16) unieszkodliwianie odpadów medycznych – ograniczanie lub eliminowanie niebezpiecznych właściwości odpadów poprzez obróbkę mechaniczną, fizykochemiczną lub biologiczną;

17) specjalna instalacja do unieszkodliwiania odpadów medycznych – specjalistyczne urządzenia technologiczne przeznaczone do unieszkodliwiania odpadów medycznych, z wykorzystaniem spalania, autoklawowania, obróbki mikrofalowej, obróbki plazmowej i innych metod unieszkodliwiania;

18) pojemnik do bezpiecznego gromadzenia i unieszkodliwiania odpadów medycznych (zwany dalej KBSU) – wodoodporne i odporne na przekłucie pojemniki jednorazowego użytku przeznaczone do gromadzenia i bezpiecznego usuwania ostrych i przekłuwających odpadów medycznych;

19) odzież sanitarna – odzież przemysłowa chroniąca przedmioty pracy przed pracownikami i pracowników przed powszechnymi zanieczyszczeniami przemysłowymi;

21) terytorium mieszkalne – część terytorium osady przeznaczoną do umieszczenia stref mieszkalnych, publicznych (publicznych i biznesowych) i rekreacyjnych, a także poszczególnych części infrastruktury inżynieryjnej i transportowej, innych obiektów, których umiejscowienie i działalność nie nie mają oddziaływania wymagającego specjalnych stref ochrony sanitarnej;

22) śluza – część pomieszczenia pomiędzy oddziałem, oddziałem a korytarzem wspólnym, eliminująca możliwość przedostawania się powietrza z jednego pomieszczenia do drugiego poprzez system wentylacyjny i zlokalizowana pomiędzy pomieszczeniami o różnym stopniu zanieczyszczenia powietrza.

Rozdział 2. Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące wyboru gruntów pod budowę, projektowanie i lokalizację zakładów opieki zdrowotnej

4. O wyborze działki pod budowę, o projekcie obiektów opieki zdrowotnej decyduje zadanie projektowe zgodne z wymogami norm państwowych w zakresie architektury, urbanistyki i budownictwa, zgodnie z ust. 23-16) art. 20 Ustawy Republiki Kazachstanu z dnia 16 lipca 2001 r. „O działalności architektonicznej, urbanistycznej i budowlanej w Republice Kazachstanu” (zwanej dalej „normami państwowymi w zakresie architektury, urbanistyki i budownictwa”).

5. Przy projektowaniu szpitali i oddziałów zakaźnych przewiduje się:

1) oddział przyjęć, jeżeli konieczne jest posiadanie co najmniej dwóch sal lub boisk egzaminacyjnych;

3) oddział diagnostyczny (oddziały diagnostyczne);

6. Projektując kabinę badawczą szpitala zakaźnego przewiduje się oddzielne izolowane wejście zewnętrzne.

7. Projektując ośrodki okołoporodowe i szpitale położnicze należy przewidzieć oddziały poporodowe mieszczące nie więcej niż dwa łóżka położnicze. Centrum okołoporodowe posiada oddziały reanimacji i intensywnej terapii noworodków.

8. Skład i obszar wydziałów zapłodnienia pozaustrojowego określa proces technologiczny i możliwości placówki.

9. Jeżeli sale operacyjne znajdują się jedna na drugiej, szambo umieszcza się nad aseptycznymi.

10. Do oddziałów (bloków) aseptycznych zalicza się: oddziały z toaletą, wanną lub prysznicem, gabinet zabiegowy, gabinet lekarski, pomieszczenia do przechowywania materiałów sterylnych oraz inne pomieszczenia w zależności od profilu oddziału.

11. Przejścia sanitarne dla personelu projektuje się w ramach trzech sąsiadujących ze sobą pomieszczeń. Pierwszy pokój wyposażony jest w prysznic i węzeł sanitarny. Drugie pomieszczenie służy do zakładania czystych kombinezonów chirurgicznych, butów i ochraniaczy na buty. Trzecie pomieszczenie przeznaczone jest do zmiany i gromadzenia zużytej bielizny.

12. W przychodniach, ośrodkach chirurgii plastycznej i estetycznej, placówkach dermatologiczno-kosmetologicznych, przychodniach, zapewnia się małe sale operacyjne z minimalnym zestawem pomieszczeń - sala operacyjna, sala przedoperacyjna, przejście sanitarne, brama przy wejściu na salę operacyjną dla pacjentów i oddział pooperacyjny. Przejście sanitarne zaprojektowano jako część jednego pomieszczenia, które wyposażone jest w prysznic i zapewnia warunki do przechowywania czystej bielizny oraz zbierania brudnej bielizny dla personelu.

Pacjent wchodzi na małe sale operacyjne przez śluzę, a personel przez salę przedoperacyjną.

13. Projektowanie pomieszczeń do rezonansu magnetycznego, radiodiagnostyki i terapii oraz standardy higieniczne dotyczące wartości dopuszczalnej dawki skutecznej są wykonywane zgodnie z wymaganiami przepisów sanitarnych, norm higienicznych, zatwierdzonych przez organ państwowy w w zakresie opieki sanitarnej i epidemiologicznej ludności zgodnie z art. 144 ust. 6 i art. 145 Kodeksu Republiki Kazachstanu z dnia 18 września 2009 r. „O zdrowiu człowieka i systemie opieki zdrowotnej” (zwanego dalej jako dokumenty normalizacyjne) oraz normy państwowe z zakresu architektury, urbanistyki i budownictwa.

14. Zakłady leczenia psychiatrycznego i leczenia gruźlicy lokalizowane są na terenach podmiejskich lub peryferyjnych, w miarę możliwości na terenach zielonych, z zachowaniem odległości od obszarów mieszkalnych.

15. W budynkach mieszkalnych dopuszcza się lokalizowanie zakładów opieki zdrowotnej zapewniających opiekę ambulatoryjną w liczbie nie większej niż 100 przyjęć w ciągu zmiany, w tym szpitali dziennych, ośrodków chirurgii ambulatoryjnej (pobyt pacjenta nie dłuższy niż 5 dni), jeżeli istnieje osobne wejście.

16. Niedopuszczalne jest umieszczanie szpitali z całodobowym pobytem pacjentów w budynku mieszkalnym, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w paragrafie 15 niniejszego Regulaminu Sanitarnego.

17. Nie są przeznaczone pomieszczenia przyjęć i oddziałów chorych, sale operacyjne, garderoby, gabinety zabiegowe, sale zabiegowe, sale porodowe, gabinety stomatologiczne, centralne oddziały sterylizacji, pomieszczenia do elektrofototerapii, warsztaty, magazyny materiałów toksycznych, silnych, łatwopalnych i palnych. zlokalizowane w parterach i piwnicach budynków, ciecze.

Rozdział 3. Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące zaopatrzenia w wodę i urządzeń sanitarnych zakładów opieki zdrowotnej

18. Placówki opieki zdrowotnej mają zapewnione scentralizowane zaopatrzenie w wodę pitną i ciepłą oraz urządzenia sanitarne.

19. W przypadku braku scentralizowanego wodociągu zakład opieki zdrowotnej korzysta z wody pochodzącej z niescentralizowanych źródeł zaopatrzenia w wodę (studni) lub wody importowanej, zgodnej z dokumentami normalizacyjnymi. Wodę dostarcza specjalny pojazd. Woda magazynowana jest w specjalnie oznakowanych pojemnikach.

20. We wszystkich gabinetach lekarskich, oddziałach, pomieszczeniach pomocniczych (pomieszczenie socjalne, pielęgniarka-gospodyni, zbiórka brudnej bielizny, pomieszczenia sanitarne, sanitariaty) przewidziano instalację zlewów z doprowadzeniem zimnej i ciepłej wody.

Pomieszczenia przedoperacyjne, opatrunkowe, zabiegowe, manipulacyjne, szczepień, sale i oddziały reanimacyjne, sale porodowe, śluzy skrzynek, półboksów, stanowiska pielęgniarskie na oddziałach noworodkowych wymagających szczególnego traktowania powinny być wyposażone w umywalki z doprowadzeniem zimnej i ciepłej wody wraz z instalacją kranów kolanowych i bezdotykowych z mieszaczami.

21. W przypadku braku scentralizowanego zaopatrzenia w ciepłą wodę na salach przedoperacyjnych i porodowych, zabiegowych, przebieralniach, szczepionkach, sterylizacji, intensywnej terapii oraz oddziałach noworodków i dzieci do pierwszego roku życia, oddziałach przyjęć, pomieszczeniach sanitarnych, pralniach , bufety, dystrybucje, jednostki gastronomiczne, pralnie, ciągłe podgrzewacze wody.

22. W przypadku lokalizacji obiektu na osiedlach, które nie posiadają lub posiadają częściowo scentralizowaną sieć kanalizacyjną, przewiduje się instalację kanalizacji miejscowej. Ścieki odbierane są do podziemnego wodoodpornego zbiornika. Zbiornik do odbioru ścieków wyposażony jest w pokrywę, umieszczaną w przestrzeni użytkowej i czyszczony w trakcie napełniania.

Rozdział 4. Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące oświetlenia, wentylacji i klimatyzacji oraz zaopatrzenia w ciepło pomieszczeń zakładów opieki zdrowotnej

23. Na terenie zakładów opieki zdrowotnej zapewnia się oświetlenie naturalne i sztuczne.

Okna skierowane na południowy horyzont wyposażone są w osłony przeciwsłoneczne.

W pomieszczeniach, w których zasady funkcjonowania nie wymagają oświetlenia naturalnego, dopuszczalne jest oświetlenie „drugim światłem” lub wyłącznie światłem sztucznym.

24. Oświetlenie naturalne i sztuczne pomieszczeń zakładów opieki zdrowotnej określają parametry zgodnie z załącznikiem nr 1 do niniejszych Przepisów Sanitarnych.

25. Optymalny mikroklimat i warunki powietrza w pomieszczeniach zakładów opieki zdrowotnej zapewniają systemy wentylacji, klimatyzacji i ogrzewania. Systemy wentylacji nawiewno-wywiewnej obsługują grupy pomieszczeń zgodnie z klasą czystości.

26. Budynki zakładów opieki zdrowotnej, które zapewniają opiekę stacjonarną i ambulatoryjną w liczbie 150 i więcej wizyt w ciągu zmiany, powinny być wyposażone w systemy wentylacji nawiewno-wywiewnej z napędem mechanicznym.

Dla placówek służby zdrowia, w których liczba przyjęć na zmianę jest mniejsza niż 150, w pomieszczeniach aseptycznych planuje się montaż urządzeń klimatyzacyjnych z filtrami bakteriobójczymi.

W szpitalach (oddziałach) zakaźnych, w tym przeciwgruźliczych, w każdej loży i półboksie w części oddziałowej instaluje się oddzielny system wentylacji wyciągowej ze wspomaganiem grawitacyjnym. W przypadku braku wentylacji mechanicznej nawiewno-wywiewnej na oddziałach zakaźnych, w każdym boksie i półboksie zainstalowana jest wentylacja naturalna, wyposażona w osłonięte promienniki bakteriobójcze, umożliwiające użytkowanie w obecności ludzi.

We wszystkich pomieszczeniach, z wyjątkiem sal operacyjnych, oprócz wentylacji mechanicznej nawiewno-wywiewnej zapewniona jest wentylacja grawitacyjna.

27. Powietrze dostarczane do sal operacyjnych, anestezjologicznych, porodowych, resuscytacyjnych, pooperacyjnych, intensywnej terapii, oddziałów dla pacjentów z oparzeniami skóry oraz pacjentów onkohematologicznych z obniżoną odpornością jest dezynfekowane przy użyciu bakteriobójczych filtrów powietrza o wysokim stopniu oczyszczenia (co najmniej 95%). Na salach operacyjnych, oddziałach intensywnej terapii, reanimacji, położniczych, zabiegowych, laboratoriach, pomieszczeniach, w których działaniu sprzętu medycznego towarzyszy wydzielanie szkodliwych substancji do powietrza, instaluje się miejscowe odsysacze lub dygestoria.

28. Częstotliwość wymiany powietrza dobierana jest na podstawie obliczeń mających na celu zapewnienie określonej czystości i utrzymanie składu gazowego powietrza. Wilgotność względna powietrza nie większa niż 60%, prędkość ruchu powietrza nie większa niż 0,15 metra na sekundę.

29. Kanały wentylacyjne, kratki, komory wentylacyjne są utrzymywane w czystości, bez uszkodzeń mechanicznych, oznak korozji i nieszczelności. Wewnętrzna powierzchnia kanałów wentylacyjnych nawiewno-wywiewnych (klimatyzacji) zapobiega przedostawaniu się cząstek materiału kanału wentylacyjnego i powłoki ochronnej do pomieszczeń i jest wykonana z materiałów nie posiadających właściwości sorpcyjnych.

30. Urządzenia instalacji wentylacyjnej umieszcza się w specjalnych pomieszczeniach, oddzielnych dla instalacji nawiewnej i wywiewnej, nie sąsiadujących w pionie i poziomie z gabinetami lekarskimi, salami operacyjnymi, oddziałami oraz pomieszczeniami stałego pobytu ludzi.

31. W pomieszczeniach zainstalowana jest wentylacja wywiewna z pojedynczą wymianą powietrza i nawiewna z podwójną wymianą powietrza.

32. W pomieszczeniach aseptycznych wykonywana jest ukryta instalacja kanałów powietrznych, rurociągów i armatury.

33. W zakładach opieki zdrowotnej zapewniających opiekę stacjonarną i ambulatoryjną o wydajności 150 i więcej wizyt w ciągu zmiany, w natryski, toalety, pomieszczenia sanitarne, pomieszczenia na brudną bieliznę, tymczasowe składowanie odpadów oraz pomieszczenia do tymczasowego składowania odpadów oraz pomieszczenia do przechowywania środków dezynfekcyjnych.

34. W organizacjach (oddziałach) przeciwgruźliczych:

1) instalacja wentylacyjna musi zapewniać co najmniej sześciokrotną wymianę powietrza na godzinę na oddziałach i dwanaście razy na godzinę w pomieszczeniach do wykonywania zabiegów wytwarzających aerozol (pomieszczenie plwociny, bronchoskopia), przy zrównoważonym nawiewie, zapobiegającym powstawaniu stref zastoju;

2) nie stosuje się rekuperatorów obrotowych lub płytowych;

3) wyciągi obsługujące obszary podwyższonego ryzyka oraz szafy bezpieczeństwa biologicznego klasy 1-2 są wyposażone w urządzenia do dezynfekcji powietrza za pomocą filtrów HEPA lub bakteriobójczego promieniowania ultrafioletowego o odpowiedniej intensywności;

4) niedopuszczalne jest łączenie sieci podłogowych z jednym kolektorem pionowym;

5) urządzenia do nawiewu i usuwania powietrza znajdują się na przeciwległych ścianach;

6) wszystkie drzwi pomieszczeń i śluzy wyposażone są w urządzenia do automatycznego zamykania, drzwi komór i skrzynek (w dolnej części drzwi) w kratki wentylacyjne zapewniające przepływ powietrza;

7) wentylację wywiewną oddziałów dla chorych na prątki wielolekooporne organizuje się oddzielnie dla każdego pomieszczenia ze stymulacją mechaniczną i dodatkowo ze stymulacją grawitacyjną z instalacją deflektora. Wentylacja nawiewna na tych oddziałach realizowana jest ze stymulacją mechaniczną i nawiewem powietrza na korytarz;

8) klatki schodowe, szyby wind, szyby wind wyposażone są w autonomiczną wentylację nawiewno-wywiewną z przewagą wywiewu.

9) instalacja wentylacji nawiewno-wywiewnej musi działać całą dobę.

35. Przeglądy profilaktyczne, naprawy systemów wentylacyjnych i klimatyzacyjnych, czyszczenie i dezynfekcja przeprowadzane są zgodnie z zatwierdzonym harmonogramem instytucji.

36. W zakładach opieki zdrowotnej na podstawie zarządzenia kierownika wyznacza się osobę odpowiedzialną za eksploatację instalacji wentylacyjnych i klimatyzacyjnych oraz realizację harmonogramu planowych napraw zapobiegawczych instalacji wentylacyjnych.

37. Dla pomieszczeń: bloków operacyjnych, sal reanimacyjnych i oddziałów intensywnej terapii (oddzielnie dla oddziałów septycznych i aseptycznych), porodowych (oddziałów porodowych), noworodkowych, onkohematologicznych, dializy, oparzenia, opatrunki, wydzielone oddziały, pobranie plwociny, laboratorium bakteriologiczne, endoskopia, pracownie RTG z wyjątkiem gabinetów stomatologicznych (gabinetów) wyposażonych w aparaty stomatologiczne i pantomografy pracujące z bardzo czułym odbiornikiem obrazu (bez ciemni), oraz urządzenia stomatologiczne z cyfrowym przetwarzaniem obrazu, obciążenie pracą nie przekraczające 40 (mA*min)/tydz.

38. Klimatyzację dopuszcza się na salach operacyjnych, anestezjologicznych, porodowych, pooperacyjnych, oddziałach intensywnej terapii, u pacjentów onkohematologicznych, z zespołem nabytego niedoboru odporności, z oparzeniami skóry, oddziałach intensywnej terapii, na oddziałach noworodków, niemowląt, wcześniaków, dzieci urazowych. Na oddziałach wyposażonych w inkubatory nie ma klimatyzacji.

39. Budynki zakładów opieki zdrowotnej wyposażone są w instalację centralnego ogrzewania. W przypadku braku scentralizowanego źródła zaopatrzenia w ciepło zapewniona jest autonomiczna kotłownia zasilana paliwem płynnym, stałym i gazowym.

40. Na osiedlach wiejskich dozwolone jest ogrzewanie piecowe w budynkach parterowych. Spalanie odbywa się w izolowanym pomieszczeniu z osobnym wejściem.

41. Na oddziale położniczym zapewnia się temperaturę powietrza co najmniej +25 0 C. W przypadku porodu przedwczesnego zapewnia się temperaturę powietrza na sali porodowej co najmniej + 28 0 C.

42. Na oddziale dla wcześniaków temperatura powietrza wynosi +25 0 C – + 28 0 C.

43. Temperaturę, współczynnik wymiany powietrza, kategorię czystości pomieszczeń, w tym oddziałów dziennych zakładów opieki zdrowotnej, określają parametry określone w załączniku nr 2 do niniejszych Przepisów Sanitarnych.

Rozdział 5. Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące napraw i konserwacji zakładów opieki zdrowotnej

44. Na okres remontów kapitalnych zaprzestaje się funkcjonowania pomieszczeń zakładów opieki zdrowotnej.

45. Dopuszczalne jest przeprowadzanie napraw bieżących pod warunkiem zapewnienia niezawodnego odizolowania pomieszczeń funkcjonujących od naprawianych.

46. Bieżące wady usuwane są niezwłocznie.

47. Na terenie zakładów opieki zdrowotnej o mokrym trybie pracy, podlegającym dezynfekcji mokrej prądem (sale operacyjne, garderoby, porodowe, przedoperacyjne, anestezjologiczne, zabiegowe, manipulacyjne, szczepień, pomieszczenia szpitalne dla chorych na gruźlicę z prątki wielolekooporne, pomieszczenia do pobierania plwociny, a także łazienki, prysznice, sanitariaty, pomieszczenia do lewatywy, pomieszczenia do przechowywania i demontażu brudnej bielizny, sale chirurgiczne) do dekoracji wnętrz stosuje się materiał odporny na wilgoć.

48. Na oddziałach chorób zakaźnych i przeciwgruźliczych nie stosuje się sufitów podwieszanych.

49. W organizacjach zajmujących się zdrowiem matki i dziecka, szpitalach chirurgicznych i zakaźnych przy wejściu na każdy oddział instalowane są dozowniki łokciowe ze środkiem antyseptycznym do leczenia rąk.

50. Meble, sprzęt, drobna mechanizacja i sprzęt czyszczący w placówkach służby zdrowia stosowane są z materiałów odpornych na działanie detergentów i środków dezynfekcyjnych.

51. W zakładach opieki zdrowotnej nie wolno:

1) stosowanie wadliwej drobnej mechanizacji, sprzętu, urządzeń;

2) stosowania aparatu znieczulającego i oddechowego przy naruszonej szczelności układu zasilania gazem.

52. Czyszczenie na mokro (podłogi, mebli, wyposażenia, parapetów, drzwi) przeprowadza się co najmniej dwa razy dziennie, na salach operacyjnych pomiędzy operacjami, przy użyciu detergentów i środków dezynfekcyjnych dopuszczonych do stosowania na terenie Republiki Kazachstanu.

53. Sprzęt sprzątający (wiadra, miski, szmaty, mopy) jest oznakowany wskazując miejsce i rodzaj prac porządkowych, jest używany wyłącznie zgodnie z jego przeznaczeniem i po użyciu jest dezynfekowany.

Pomieszczenia sanitarne wyposażone są w konstrukcje do suszenia sprzętu czyszczącego. W zakładach opieki zdrowotnej zapewniających opiekę ambulatoryjną w liczbie nie większej niż 25 wizyt na zmianę dopuszcza się przechowywanie sprzętu czyszczącego w pomieszczeniach sanitarnych i gospodarczych, jeżeli znajdują się w nich regały magazynowe.

Dozwolone jest stosowanie nowych technologii podczas sprzątania pomieszczeń zgodnie z reżimami epidemiologicznymi i dezynfekcyjnymi.

54. Sprzątanie generalne zakładów opieki zdrowotnej przeprowadza się:

1) na terenie bloku operacyjnego, małych sal operacyjnych, centralnych ośrodków zabiegowych, sterylizatorni, sali porodowej, oddziałów położniczych, garderobni, gabinetów zabiegowych, gabinetów badań, gabinetów szczepień, gabinetów zabiegowych, gabinetów chirurgiczno-stomatologicznych, w mleczarnia co najmniej raz na siedem dni kalendarzowych;

2) na oddziałach dla chorych z oparzeniami, na oddziałach dla chorych na choroby zakaźne, zakażenia ropno-septyczne, gruźlicę, na oddziałach aseptycznych po natychmiastowym wypisaniu chorych, a także w przypadku śmierci pacjenta;

3) w innych pomieszczeniach zakładów opieki zdrowotnej odbywa się co najmniej raz w miesiącu.

55. Podczas wykonywania ogólnego sprzątania obiektów opieki zdrowotnej należy przestrzegać następujących wymagań:

1) pracownicy używają specjalnie przeznaczonej odzieży sanitarnej i środków ochrony indywidualnej (zwanych dalej ŚOI);

2) sprzątanie odbywa się przy użyciu jednorazowych serwetek lub zdezynfekowanych szmat wielokrotnego użytku;

3) czyszczenie na mokro powierzchni roztworami detergentów w następującej kolejności: sufit, okna i parapety, ściany i drzwi - od góry do dołu, wyposażenie, podłoga - od dalszej ściany do wyjścia, toaleta jest czyszczona jako ostatnia;

4) spłukanie zastosowanych środków czyszczących następuje wodą przy użyciu jednorazowych serwetek lub szmatek wielokrotnego użytku;

5) dezynfekcję ścian, parapetów, podłóg, wyposażenia, mebli przeprowadza się chemicznymi środkami dezynfekcyjnymi, zgodnie z instrukcją ich stosowania;

6) zmiana odzieży sanitarnej i rękawic ochronnych na czyste dokonywana jest przez pracowników przed etapem zmywania zastosowanych chemicznych środków dezynfekcyjnych;

7) chemiczne środki dezynfekcyjne zmywa się wodą za pomocą szmatki. Płukanie może nie być konieczne, jeżeli dezynfekcja przeprowadzana jest przy użyciu chemicznych środków dezynfekcyjnych, które nie wymagają płukania po użyciu;

8) po generalnym sprzątaniu lokalu przeprowadza się dezynfekcję, czyszczenie i suszenie sprzętu sprzątającego;

9) po zakończeniu czyszczenia włączyć naświetlacze bakteriobójcze na szacunkowy czas zgodnie z instrukcją.

Reklama . Szacunkowy czas kwarcowania określa się zgodnie z instrukcją obsługi urządzenia.

57. Nieekranowane mobilne naświetlacze bakteriobójcze są instalowane przy mocy 2,0–2,5 wata na metr sześcienny pomieszczenia.

58. W szpitalach przeciwgruźliczych i organizacjach sieci podstawowej opieki zdrowotnej stosuje się osłonięte naświetlacze bakteriobójcze i stosuje się je w sposób ciągły w obecności ludzi, w miejscach o niedostatecznej wentylacji, gdzie skupiają się źródła zakażeń przenoszonych drogą powietrzną (korytarze, sale zabiegowe, w których występuje zwiększone uwalniania aerozolu, przekrojowe sale laboratoriów patomorfologicznych, sale operacyjne do operacji chirurgicznych i tym podobne pomieszczenia).

Ekranowane naświetlacze bakteriobójcze instaluje się w ilości jednej 30-watowej lampy na 20 m2. m wzdłuż podłogi i na wysokości co najmniej 2,20 m od podłogi, pod warunkiem, że promieniowanie nie jest skierowane na osoby znajdujące się w pomieszczeniu. W takim przypadku poziom promieniowania ultrafioletowego w górnej części pomieszczenia w odległości 1 m od lampy powinien mieścić się w przedziale 100-300 mikroWatów/m2. cm i nie więcej niż 0,2 mikrowata/kw. cm w obszarze, w którym przeważają ludzie.

59. W przypadku stosowania innych instalacji do dezynfekcji powietrza obliczenia przeprowadza się zgodnie z instrukcją obsługi.

Działaniu otwartego naświetlacza bakteriobójczego towarzyszy napis „Nie wchodź, naświetlacz bakteriobójczy jest włączony!” w języku kazachskim i rosyjskim.

60. Na reżim bielizny w placówkach opieki zdrowotnej nakładane są następujące wymagania:

1) na wyposażeniu obiektów znajduje się pościel, pieluchy, ręczniki;

2) na salach operacyjnych, położniczych i pomieszczeniach o warunkach aseptycznych używa się bielizny sterylnej lub jednorazowej;

3) wymianę bielizny pacjentów raz na siedem dni kalendarzowych oraz w przypadku zabrudzenia;

4) zmiana pościeli dla kobiet po porodzie co trzy dni kalendarzowe oraz w przypadku zabrudzenia;

5) na oddziałach ratunkowych szpitali wydzielono pomieszczenie do tymczasowego przechowywania odzieży wierzchniej pacjentów.

61. Zbiórka zużytej bielizny odbywa się w gęstych specjalnych pojemnikach (cerata, torby plastikowe, wyposażone wózki na bieliznę). Zabrania się demontażu brudnej bielizny na oddziałach.

Tymczasowe przechowywanie (nie dłużej niż dwanaście godzin) brudnej bielizny na oddziałach odbywa się w pomieszczeniach sanitarnych, specjalnie do tego przeznaczonych pomieszczeniach w zamkniętych pojemnikach (zbiorniki metalowe, plastikowe), które można łatwo umyć i zdezynfekować. Do pracy z brudną bielizną personel otrzymuje odzież sanitarną na zmianę.

62. Pościel oddziałów zakaźnych, ropno-chirurgicznych i patologicznych poddawana jest dezynfekcji przed praniem.

63. Pranie bielizny odbywa się w pralniach, bez względu na formę własności, z zastrzeżeniem przydzielenia specjalnych linii technologicznych, które wykluczają możliwość kontaktu bielizny z bielizną nieszpitalną.

Niezależne pralnie potrzebne są w szpitalach położniczych, dziecięcych, zakaźnych i specjalistycznych.

64. W zakładach opieki zdrowotnej zapewniających opiekę ambulatoryjną o liczbie nie większej niż 100 wizyt w ciągu zmiany minipralnia składająca się z co najmniej dwóch sąsiadujących ze sobą pomieszczeń (jedno do zbierania i prania, drugie do suszenia i prasowania) z pralką automatyczną jest dozwolone .

W zakładach opieki zdrowotnej zapewniających opiekę ambulatoryjną w liczbie mniejszej niż 25 przyjęć na zmianę dopuszcza się łączenie zbierania, prania, suszenia i prasowania w pomieszczeniach gospodarczych.

65. W szpitalach zapewnia się dział dezynfekcji (skład i powierzchnię określa pojemność szpitala). W przypadku braku własnego działu dezynfekcji, dezynfekcja pościeli przeprowadzana jest w organizacjach posiadających komory dezynfekcyjne.

66. Pościel (materace, poduszki, koce) w placówkach służby zdrowia poddawana jest dezynfekcji metodą dezynfekcji komorowej w następujących przypadkach:

1) po wypisie lub przeniesieniu pacjenta z oddziałów chirurgicznych, traumatologicznych, onkologicznych, hematologicznych, oparzeń, oddziałów dla kobiet w ciąży i rodzących, oddziałów dziecięcych, chorób zakaźnych, przeciwgruźliczych, dermatologiczno-wenerologicznych;

2) według wskazań epidemicznych;

3) gdy pościel jest zanieczyszczona biomateriałem;

4) po śmierci pacjenta.

Materace i poduszki w szczelnie uszytych pokrowcach higienicznych dezynfekujemy poprzez przetarcie lub spryskanie pokrowców chemicznymi środkami dezynfekcyjnymi.

67. Przewóz bielizny czystej i brudnej odbywa się w opakowaniach zamkniętych, oznaczonych (bielizna „czysta”, „brudna”).

Czystą bieliznę przechowujemy w specjalnie wyznaczonych miejscach na stojakach oraz w szafkach na półkach.

Paragraf 1. Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące utrzymania oddziałów chirurgicznych

68. W bloku operacyjnym (oddziale) przewidziano następujące obszary:

1) „sterylny” (chirurdzy operujący i asystujący, pielęgniarka sali operacyjnej),

2) „czysty” (anestezjolodzy, personel młodszy i techniczny, przyjmowanie pacjentów, czysta pościel, leki),

3) „brudne” (wywóz odpadów medycznych, zużytej bielizny, opatrunków).

Dla małych sal operacyjnych przewidziano następujące obszary:

1) „sterylny” przez pomieszczenie inspekcji sanitarnej (chirurdzy operujący i asystujący, anestezjolodzy, pielęgniarka sali operacyjnej, czysta sterylna pościel),

2) „czyste” (personel młodszy i techniczny, przyjmowanie pacjentów, leki).

Po zakończeniu operacji przez śluzę można usunąć odpady medyczne i zużytą bieliznę.

69. Oddziały chirurgiczne wyposażone są w co najmniej 2 garderoby. Opatrunki z ropną wydzieliną wykonuje się w szatni, w przypadku jej braku, w aseptycznej szatni po opatrunkach pacjentów, którzy nie mają ropnej wydzieliny.

Paragraf 2. Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące utrzymania gabinetów dermatologiczno-kosmetologicznych, chirurgii plastycznej i estetycznej

70. W gabinetach dermatologiczno-kosmetologicznych, w których stosuje się znieczulenie miejscowe, a także zabiegi korygujące zmarszczki czynnościowe, miejscową nadmierną potliwość, stosując leki na bazie toksyny botulinowej, przeprowadza się w gabinetach zabiegowych lub zabiegowych.

71. W gabinetach chirurgii plastycznej estetycznej zabiegi chirurgiczne z użyciem leków na bazie toksyny botulinowej przeprowadza się na salach operacyjnych lub małych salach operacyjnych, z wyjątkiem korekcji zmarszczek czynnościowych i miejscowej nadmiernej potliwości.

72. Wystrój wnętrz, zaplecze inżynieryjne oraz wyposażenie sal zabiegowych i zabiegowych służących do świadczenia usług medycznych w dermatologii, sal operacyjnych i małych sal operacyjnych służących do świadczenia usług chirurgii plastycznej i estetycznej muszą odpowiadać wymaganiom określonym w niniejszych Przepisach Sanitarnych.

73. Gabinety zabiegowe i zabiegowe służące do korekcji zmarszczek czynnościowych, miejscowej nadpotliwości, stosowania leków na bazie toksyny botulinowej dodatkowo wyposażone są w urządzenia chłodnicze do przechowywania stosowanych leków.

74. Przechowywanie leków na bazie toksyny botulinowej odbywa się w warunkach wykluczających dostęp osób nieupoważnionych, na osobnej półce lodówki, w odrębnym oznakowanym pojemniku (oryginalnym opakowaniu), z uwzględnieniem warunków temperaturowych oraz innych ograniczeń ustalonych przez ich producent.

Paragraf 3. Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące utrzymania ośrodków okołoporodowych i szpitali położniczych

75. W pomieszczeniach przyjęć oddziałów ginekologicznego, położniczego i oddziału przyjęć szpitala dziecięcego wyposażone są przejścia sanitarne dla personelu z garderobą i prysznicami.

76. Oddziały oddziału poporodowego zapełniane są cyklicznie, nie dłużej niż przez trzy dni kalendarzowe pobytu.

77. Na oddziale, na którym przebywają wspólnie matki i dzieci, zainstalowano indywidualne łóżeczka i przewijak dla noworodków.

78. Oddziały patologii noworodkowej i pielęgniarskie działają wyłącznie w ramach ośrodków okołoporodowych i szpitali dziecięcych, z zachowaniem odpowiedniej izolacji planistycznej.

79. Na indywidualnym oddziale położniczym znajduje się mydło w płynie, środek antyseptyczny, ręcznik jednorazowy, wizualna instrukcja mycia rąk naścienna, mata, piłka i drążek. Dopuszcza się swobodne korzystanie z wnętrz oddziałów pod warunkiem użycia przedmiotów poddanych obróbce na mokro oraz osobistej, czystej odzieży dla matki i dziecka.

80. Opieka medyczna nad noworodkami, niemowlętami i małymi dziećmi z patologiami zakaźnymi odbywa się na oddziałach dziecięcych, w specjalnie do tego przeznaczonych, wydzielonych pomieszczeniach boksowych.

81. Pudełkowe pokoje są wypełniane z uwzględnieniem cykliczności, wieku dziecka i jego patologii.

82. Na oddziałach II stopnia pielęgniarstwa oraz na oddziałach dla dzieci do lat 3 przewiduje się oddziały, w których matki przebywają razem przez całą dobę, filtr do badań profilaktycznych i przebierania.

83. W dziale dziecięcym znajdują się co najmniej 2 pomieszczenia do przygotowywania i wydawania odżywek dla niemowląt oraz pomieszczenie do obróbki naczyń. Po otwarciu opakowania preparaty mleczne w proszku oznaczone są datą i godziną otwarcia.

84. Na oddziałach dziecięcych funkcjonuje stołówka dla dzieci powyżej trzeciego roku życia.

85. Na oddziałach dziecięcych używa się zabawek wykonanych z materiałów umożliwiających dezynfekcję środkami fizycznymi lub chemicznymi. Do dezynfekcji zabawek stosuje się specjalnie do tego przeznaczone i oznakowane pojemniki.

86. Czyszczenie i dezynfekcja inkubatorów oraz inkubatorów dla dzieci przeprowadzane są przez pracownika medycznego, z uwzględnieniem zaleceń producenta, w specjalnie do tego przeznaczonym pomieszczeniu.

Paragraf 4. Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące utrzymania placówek służby krwi

87. W placówkach służby krwi pomieszczenia spełniają następujące wymagania:

1) miejsca pracy nie powinny być przechodnie;

2) zapewniony jest uprawniony dostęp do pomieszczeń produkcyjnych służących do przygotowywania i przechowywania produktów krwiopochodnych oraz pomieszczeń laboratoryjnych.

88. W lokalu czyszczenie na mokro (podłogi, mebli, wyposażenia, parapetów, drzwi) przeprowadza się co najmniej dwa razy w ciągu zmiany, przed rozpoczęciem pracy przy użyciu detergentów, po zakończeniu pracy przy użyciu detergentów i środków dezynfekcyjnych dopuszczonych do stosowania na terytorium Rzeczypospolitej Kazachstanu.

89. Miejsca pracy wyposażone są w umywalki do mycia rąk, dozowniki z mydłem w płynie i roztworem antyseptycznym, ręczniki jednorazowe lub ręczniki elektryczne.

90. Zapewnia się oddzielne przechowywanie różnych kategorii produktów i materiałów z krwi:

1) pobraną krew pełną i jej składniki;

2) pośrednie produkty krwiopochodne;

3) produkty krwiopochodne objęte czasową kwarantanną (do czasu otrzymania wyników badań jakościowych);

4) gotowe produkty z krwi przeznaczone do użytku medycznego;

5) produkty krwiopochodne nie podlegające wydaniu do celów medycznych.

W przypadku braku odrębnych warunków przechowywania przydzielane są specjalnie oznaczone obszary pomieszczeń, regały, lodówki i pojemniki.

91. Na wszystkich etapach produkcji, przechowywania i transportu produktów krwiopochodnych zapewnione są warunki „łańcucha chłodniczego”:

1) urządzenia chłodnicze, kontenery termiczne i/lub samochody chłodnie utrzymujące ustalone warunki temperaturowe do przechowywania i transportu oraz stałe monitorowanie przestrzegania warunków temperaturowych na wszystkich etapach;

2) opakowanie zapobiegające uszkodzeniom fizycznym i minimalizujące ryzyko skażenia mikrobiologicznego produktów krwiopochodnych;

3) stałe monitorowanie przestrzegania reżimu temperaturowego na wszystkich etapach.

92. Do przechowywania produktów krwiopochodnych stosuje się urządzenia chłodnicze wyposażone w zamki lub urządzenia ograniczające dostęp.

93. W pomieszczeniach, w których odbywają się na miejscu sesje dawców, zapewniony jest przepływ procedur pracy, wystarczająca wentylacja, sprzęt elektryczny, oświetlenie i dozwolone przechowywanie produktów krwiopochodnych. Przydatność proponowanego lokalu zewnętrznego ustalana jest przed rozpoczęciem sesji darczyńców.

Paragraf 5. Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące utrzymania szpitali i oddziałów chorób zakaźnych

94. Na oddziale przyjęć szpitali zakaźnych znajdują się:

1) zapas czystych worków (z grubej tkaniny) do umieszczania w nich odzieży i bielizny pacjentów oraz do przechowywania ich do czasu przekazania do komory dezynfekcyjnej;

2) pojemniki do zbierania wymiocin i kału;

3) oddzielne urządzenia czyszczące do sprzątania pomieszczeń i urządzeń sanitarnych;

4) detergenty, środki dezynfekcyjne i dezynfekcyjne;

5) sterylne szkło laboratoryjne służące do gromadzenia materiału do badań;

6) osłonięte bakteriobójcze naświetlacze ultrafioletowe, umożliwiające dezynfekcję w obecności ludzi;

7) fartuchy, szaliki, maski oddechowe dla pracującego personelu medycznego;

8) stylizacja przeciw wszawicy;

9) komplety kombinezonów ochronnych pierwszego rodzaju.

95. Leczenie sanitarne pacjenta odbywa się na oddziale ratunkowym. W przypadku przyjęcia pacjenta do loży lub pół-boksu, zabiegi sanitarne odbywają się bezpośrednio w tych pomieszczeniach.

96. Oddziały hospitalizacji pacjentów z zakażeniami przenoszonymi drogą powietrzną, szczególnie niebezpieczną i kwarantannową oraz oddział diagnostyczny (oddziały diagnostyczne) muszą być całkowicie zamknięte. W pozostałych oddziałach loże i półboksy muszą stanowić co najmniej 30% ogólnej liczby podopiecznych.

97. Praca oddziałów zorganizowana jest zgodnie z zasadą zapewnienia opieki medycznej i obsługi pacjentów oddziału.

98. Wejście personelu do boksów odbywa się z niezakaźnego, „warunkowo czystego” korytarza, przez śluzy, w których następuje zmiana odzieży sanitarnej, mycie i dezynfekcja rąk.

99. W lożach oddziałów zakaźnych przewidziano przeszklone otwory od śluz do oddziałów, szafy transferowe do dostarczania żywności, leków i bielizny ze śluzy na oddział. Na oddziałach pudełkowych zapewnione są szafki do przenoszenia z korytarza na oddział. Pacjenci spożywają posiłki na oddziale.

100. Wypełnianie pól odbywa się z uwzględnieniem cykliczności, form nozologicznych i charakterystyki przebiegu klinicznego poszczególnych postaci chorób zakaźnych.

101. Pacjentom z infekcjami jelitowymi udostępniane są indywidualne, oznakowane garnki, których oznaczenie musi odpowiadać numerowi łóżka pacjenta. Wydzielina pacjenta jest dezynfekowana.

Paragraf 6. Wymagania sanitarne i epidemiologiczne dotyczące utrzymania organizacji przeciwgruźliczych

102. Na terenie organizacji przeciwgruźliczych zapewnia się pacjentom wydzielone strefy spacerowe, zgodnie ze stanem epidemiologicznym.

103. Organizacje przeciwgruźlicze udostępniają oddziałom ratunkowym co najmniej dwie sale lub boksy do badań.

W organizacjach przeciwgruźliczych zapewnia się odrębną hospitalizację pacjentów zgodnie z wynikami mikroskopii rozmazów plwociny, testów wrażliwości na leki i zaleconym schematem leczenia (zwanym dalej stanem epidemiologicznym) w następujących wyspecjalizowanych oddziałach:

1) oddział chorych wydalaczy bakterii z zachowaną wrażliwością na ryfampicynę;

2) oddział dla pacjentów bez wydalania bakterii z zachowaną wrażliwością na ryfampicynę;

3) oddział dla pacjentów z opornością wielolekową;

4) oddział dla pacjentów z rozległą lekoopornością;

5) oddział dla chorych na przewlekłą gruźlicę z wydalaniem bakterii, którzy nie są objęci specjalnym leczeniem;

6) oddział przymusowego leczenia.

104. Każdy oddział leczenia pacjentów z wydalaniem bakterii jest wydzielony zgodnie ze stanem epidemiologicznym. Pacjenci z wydaleniem bakterii i nieznanym statusem lekowrażliwości przetrzymywani są w jednoosobowych pokojach z własną toaletą i prysznicem do czasu uzyskania wyników badania lekowrażliwości.

105. Na oddziale leczenia przymusowego zapewnia się osobną hospitalizację chorych na gruźlicę w zależności od wrażliwości na lek.

106. Chorzy na przewlekłe postacie gruźlicy z ciągłym wydalaniem prątków, wymagający leczenia objawowego, do czasu abacylacji podlegają izolacji w wyspecjalizowanych organizacjach lub oddziałach organizacji przeciwgruźliczych.

107. W organizacjach przeciwgruźliczych wydzielone są pomieszczenia do leczenia ambulatoryjnego pacjentów, którzy izolują szczepy wielo(poli)oporne.

108. W organizacjach przeciwgruźliczych obowiązuje cykl zapełnienia oddziałów w ciągu czternastu dni kalendarzowych.

109. Budynki szpitali przeciwgruźliczych podzielone są na strefy „czyste” i „brudne”, pomiędzy którymi znajduje się brama wyposażona w system wentylacji mechanicznej, urządzenia do dezynfekcji powietrza oraz umywalkę do mycia rąk.

Pokoje chorych i gabinety zabiegowe nie znajdują się w strefie „czystej”.

110. Na każdym oddziale, w placówkach podstawowej opieki zdrowotnej, placówkach zapewniających opiekę ambulatoryjną i szpitalną, wydzielone jest pomieszczenie do pobrania plwociny.

Pomieszczenie do pobierania plwociny wyposażone jest w naświetlacz bakteriobójczy, zlew do mycia rąk z dozownikiem mydła antyseptycznego i roztworu antyseptycznego, pojemniki z roztworem dezynfekcyjnym, pojemniki na pojemniki czyste i pojemniki z plwociną (kosze, skrzynki metalowe z uchwytami wykonanymi z blachy ocynkowanej lub ze stali nierdzewnej), wyposażone w miejscową wentylację systemową o współczynniku wymiany powietrza w pomieszczeniu wynoszącym co najmniej dwanaście wymian powietrza na godzinę.

111. Pacjenci cierpiący na kaszel, z uwalnianiem prątków oraz pacjenci z uwalnianiem lekoopornych form prątków stosują maseczki chirurgiczne:

1) podczas komunikowania się z pracownikami medycznymi i odwiedzającymi;

2) podczas poruszania się po terenie innych wydziałów i budynków administracyjnych.

112. Zużyte produkty do pielęgnacji pacjenta, pościel, pościel, meble, sprzęt podlegają obowiązkowej dezynfekcji przed usunięciem z oddziału organizacji przeciwgruźliczych (do wykorzystania w innych oddziałach, spisanie, utylizacja).

113. W szpitalach gruźliczych zabronione jest odwiedzanie chorych na oddziałach, niedozwolone przemieszczanie chorych z oddziału na oddział oraz niedozwolone przemieszczanie się pacjentów poza oddziałami.

114. Pacjenci, u których wykryto Mycobacterium tuberculosis, spożywają posiłki na oddziałach.

115. W laboratorium bakteriologicznym organizacji (oddziałów) przeciwgruźliczych przewidziano trzy odrębne działy do wykonywania badań bakterioskopowych:

1) do przygotowania i barwienia rozmazów;

2) do bakterioskopii;

3) rejestracji i przechowywania leków.

Paragraf 7. Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące utrzymania pomieszczeń do fizjoterapii

116. Na oddziałach (gabinetach dziecięcych) nie przewiduje się izolowanych kabin, wszystkie zabiegi przeprowadzane są w obecności pielęgniarki.

117. Urządzenia zdalnie sterowane oraz urządzenia o mocy powyżej 50 watów umieszcza się w izolowanych pomieszczeniach lub kabinach, osłoniętych metalizowaną tkaniną (mikroprzewodem).

118. Sprzęt fizjoterapeutyczny instaluje się w izolowanych kabinach, wolnych od uziemienia (izolacja od ścian i podłóg).

119. Urządzenia do terapii UHF i mikrofalami ze zdalnym i uniwersalnym rozmieszczeniem płytek kondensatorów emiterów wymagają zorganizowania specjalnie wyznaczonych pomieszczeń lub kabin, osłoniętych tkaniną z mikrodrutem.

120. Instalacje laserowe klas zagrożenia 3 i 4 zlokalizowane są w oddzielnych pomieszczeniach. Ściany wykonane są z materiałów ognioodpornych o matowej powierzchni. Drzwi do pomieszczeń zamykane są na wewnętrzne zamki z urządzeniami blokującymi, które uniemożliwiają dostęp do pomieszczeń w czasie pracy laserów. Na drzwiach znajduje się znak ostrzegawczy dotyczący lasera oraz automatycznie włączająca się tabliczka świetlna z napisem „Niebezpieczeństwo, laser działa!” w języku państwowym i rosyjskim.

121. W pomieszczeniach ogólnodostępnych dopuszcza się instalowanie instalacji laserowych 1. i 2. klasy zagrożenia.

122. Elektryczna sypialnia sypialna znajduje się w obszarze nieprzejezdnym, biorąc pod uwagę orientację okien w cichej okolicy, w warunkach dźwiękoszczelnych. W biurze znajduje się przechodnia aparatura z oknem obserwacyjnym.

123. Pomieszczenie inhalacji grupowych jest odizolowane od pozostałych pomieszczeń.

Kompresor do poszczególnych urządzeń inhalacyjnych umieszcza się razem z nimi lub w sąsiednim pomieszczeniu. Kompresory do inhalatorów dla kilku miejsc zabiegowych można umieścić w piwnicy lub półpiwnicy.

124. Inhalator zapewnia niezależną wentylację nawiewną i wywiewną. W inhalatorze indywidualnym należy zapewnić czterokrotną wymianę powietrza na godzinę, w inhalatorze grupowym dziesięciokrotną wymianę powietrza na godzinę.

125. Oddziały fizjoterapii dzielą się na strefę „suchą” (sale terapii elektrycznej, świetlnej, cieplnej) i strefę „mokrą” (hydroterapia, terapia borowinowa). Oddzielne pomieszczenia są wyposażone do przeprowadzania zabiegów dla każdego rodzaju leczenia. Dopuszczalne jest umieszczanie sprzętu do elektroterapii i światłoterapii w tym samym pomieszczeniu.

126. U każdego pacjenta stosuje się bieliznę indywidualną, wielokrotnego użytku lub jednorazową. Podczas zabiegów personel medyczny używa rękawiczek jednorazowych.

Paragraf 8. Wymagania sanitarne i epidemiologiczne dotyczące utrzymania scentralizowanych działów sterylizacji

127. Pomieszczenia scentralizowanych wydziałów sterylizacji są podzielone na trzy strefy:

1) „brudny” (odbiór brudnego materiału, sortowanie, włożenie do dezynfekcji i pranie);

2) „czysty” (wyładunek oczyszczonego, zdezynfekowanego i wysuszonego materiału z pralki dezynfekcyjnej, pakowanie, umieszczenie go w sterylizatorze). Wydzielone pomieszczenie przeznaczone jest do pakowania bielizny medycznej;

3) „sterylny” (odbiór materiału sterylnego ze sterylizatorów i jego przechowywanie).

Wejście do stref „czystych” i „sterylnych” odbywa się przez wejście sanitarne.

128. Przy korzystaniu w pracy z narzędzi medycznych wielokrotnego użytku zapewnia się myjnię i sterylizację.

Sprzęt do sterylizacji instaluje się zgodnie z instrukcją obsługi.

129. Organizacja i prowadzenie dezynfekcji, czyszczenia przed sterylizacją, sterylizacji i przechowywania wyrobów medycznych odbywa się zgodnie z dokumentami normalizacyjnymi.

Paragraf 9. Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące utrzymania gabinetów stomatologicznych (gabinetów)

130. W placówkach stomatologicznych, w których można przyjąć więcej niż 50 wizyt na zmianę, dzieci przyjmowane są w oddzielnych pomieszczeniach.

W placówkach stomatologicznych o pojemności do 50 wizyt na zmianę dopuszcza się przeprowadzanie wizyt leczniczych i ortopedycznych w jednym gabinecie, krzyżując przepływy osób dorosłych i dzieci w profilach terapeutycznych, ortopedycznych, ortodontycznych i oddzielnie w profilach chirurgicznych, pod warunkiem ich dezynfekcji i reżimy sterylizacji.

131. W osadach wiejskich dopuszcza się oddzielne pomieszczenia do łącznego przyjmowania dorosłych i dzieci w celach chirurgicznych i terapeutycznych, z zachowaniem zasad izolacji oraz dezynfekcji i sterylizacji.

132. W lokalu kliniki stomatologicznej mieszczącej się w budynku mieszkalnym i użyteczności publicznej dopuszcza się umieszczanie aparatów stomatologicznych i pantomografów pracujących z odbiornikiem obrazu o dużej czułości (bez ciemni) oraz aparatów stomatologicznych z cyfrowym przetwarzaniem obrazu, co nie jest pracochłonne powyżej 40 (mA*min)/tydzień.

133. Praca gabinetu chirurgii stomatologicznej jest zorganizowana z uwzględnieniem oddzielenia przepływów interwencji „czystych” i „ropnych”.

134. Każdy gabinet stomatologiczny wyposażony jest w stół na sterylne materiały i narzędzia lub komorę bakteriobójczą do przechowywania narzędzi.

135. Wszystkie gabinety stomatologiczne wyposażone są w sprzęt medyczny i środki medyczne w ilościach wystarczających do nieprzerwanego funkcjonowania, z uwzględnieniem czasu potrzebnego na ich przetworzenie pomiędzy zabiegami.

Na każdą wizytę zapewniany jest indywidualny zestaw do badań stomatologicznych.

136. Protezy i szablony z wałkami woskowymi należy przed założeniem zdezynfekować. Łyżki wyciskowe są dezynfekowane i sterylizowane.

Końcówki wierteł poddawane są dezynfekcji, czyszczeniu przed sterylizacją oraz sterylizacji po każdym użyciu zgodnie z zaleceniami producenta.

137. Biura wyposażone są w promienniki bakteriobójcze lub inne urządzenia do dezynfekcji powietrza.

Paragraf 10. Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące utrzymania zakładów opieki zdrowotnej opieki paliatywnej i pielęgniarskiej

138. Oddziały opieki paliatywnej i pielęgniarskiej działają w ramach wielodyscyplinarnego lub specjalistycznego zakładu opieki zdrowotnej albo funkcjonują jako placówka samodzielna.

139. W hospicjach i oddziałach opieki paliatywnej (zwanych dalej hospicjami) konieczne jest zapewnienie dodatkowych pomieszczeń do spania i spożywania posiłków dla osób opiekujących się pacjentami (bliskich, wolontariuszy i innych osób niebędących pracownikami zakładu opieki zdrowotnej).

140. Przewiduje się budowę oddziałów dla pacjentów hospicyjnych o pojemności do czterech łóżek.

141. Oddział hospicyjny zapewnia oddzielny oddział z jednym lub dwoma łóżkami dla chorych na choroby ropno-septyczne i zakaźne.

142. W hospicjach wydzielone jest pomieszczenie do przyjmowania pacjentów i organizowania przyjęć porodów.

Paragraf 11. Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące utrzymania oddziałów hemodializ

143. Pomieszczenia dla pacjentów ambulatoryjnych oddziału hemodializ przewlekłych wydzielono na wydzielonym obszarze.

144. Pacjentom ambulatoryjnym udostępnia się pomieszczenia do wypoczynku, przebierania i przechowywania rzeczy osobistych.

145. Pomieszczenia do hemodializ w szpitalach zakaźnych powinny znajdować się w sąsiedztwie lóż dla pacjentów.

146. Dla pacjentów objętych programem hemodializowanych, będących nosicielami lub chorymi na przewlekłe postacie choroby zakaźnej, a także dla osób z pozytywnymi wynikami badań w kierunku markerów wirusowego zapalenia wątroby pozajelitowo, zapewnia się wydzieloną powierzchnię lub oddzielne pomieszczenie i wyposażenie.

147. Pomieszczenia do uzdatniania wody, przygotowywania i przechowywania koncentratów do dializ, przechowywania składników do przygotowania koncentratów do dializ zlokalizowane są odizolowane od siebie. Wszystkie pomieszczenia wyposażone są w wentylację nawiewno-wywiewną.

148. W salach dializ zapewnia się nieprzerwany dostęp do oczyszczonej wody.

149. Przed dializą sprawdzana jest data ważności produktów jednorazowego użytku (dializator, kolumna, pojemnik na krew, linie), a także sprawdzana jest integralność opakowania konsumenckiego. Nie używa się produktów jednorazowego użytku, których opakowania konsumenckie są uszkodzone i naruszają ich sterylność.

150. Podczas zabiegu nie używa się sprzętu, urządzeń i instrumentów, które nie zostały zdezynfekowane i wysterylizowane.

151. Podłączenie naczyń pacjenta do linii urządzenia odbywa się w warunkach aseptycznych. Podczas każdej procedury dializy należy używać sterylnych ceratek i pieluszek, aby zapobiec zanieczyszczeniu miejsca nakłucia. Miejsce wkłucia przez cały czas trwania zabiegu przykrywa się sterylnym, suchym gazikiem.

152. Materac na łóżku w sali dializ należy zabezpieczyć przed wnikaniem krwi i innych płynów biologicznych ceratą lub innym wodoodpornym pokryciem. Po każdym zabiegu dializy na łóżku (rozkładanym fotelu) należy zmienić pościel. Dopuszczalne jest używanie bielizny indywidualnej pacjenta, należy jednak zwrócić uwagę, aby bielizna indywidualna nie była zanieczyszczona plamami krwi lub innymi wydzielinami.

Paragraf 12. Wymagania sanitarne i epidemiologiczne dotyczące utrzymania organizacji patologicznych

153. Pomieszczenie do przechowywania zwłok wyposażone jest w agregaty chłodnicze zapewniające temperaturę od +2 0 C do +4 0 C, środki mechanizacji do transportu zwłok, regały, półki lub specjalne sejfy. Zwłok nie składuje się na podłodze.

154. Do stołów sekcyjnych doprowadzona jest zimna i ciepła woda. Stół segmentowy wyposażony jest w pojemnik do zbierania i dezynfekcji ścieków przed ich odprowadzeniem do kanalizacji. Miejsce pracy przy stole segmentowym wyposażone jest w drewniany ruszt.

155. Stoły sekcyjne, wózki, nosze i inne urządzenia do transportu zwłok pokryte są materiałem wodoodpornym, odpornym na działanie detergentów i środków dezynfekcyjnych.

156. Podłoga jest codziennie myta gorącą wodą i detergentami. Panele ścienne i drzwi myjemy w przypadku zabrudzenia, ale nie rzadziej niż raz w tygodniu.

157. Przynajmniej raz w miesiącu oraz po sekcji zwłok zmarłych na choroby zakaźne pomieszczenia są dokładnie sprzątane przy użyciu środków czyszczących i dezynfekcyjnych.

158. Pracę z materiałem segmentowym wykonuje się przy użyciu środków ochrony osobistej (fartuch, rękawiczki, fartuchy, okulary). W przypadkach, które nie wykluczają gruźlicy, stosuje się maski i maski o wysokiej ochronie.

Rozdział 6. Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące organizacji i wdrażania środków sanitarnych, przeciwepidemicznych i sanitarno-profilaktycznych w zakładach opieki zdrowotnej

159. W celu skutecznej organizacji i realizacji działań zapobiegających szpitalnym chorobom zakaźnym (zwanym dalej szpitalnymi chorobami zakaźnymi) w zakładzie opieki zdrowotnej opracowywany jest program kontroli zakażeń, który przewiduje:

1) rozliczanie i rejestracja zakażeń szpitalnych;

2) analiza zachorowalności, identyfikacja czynników ryzyka, badanie ognisk zakażeń szpitalnych i podejmowanie działań mających na celu ich eliminację;

3) organizacja i prowadzenie monitoringu mikrobiologicznego;

4) rozwój taktyki profilaktyki antybiotykowej i antybiotykoterapii;

5) organizacja działań zapobiegających chorobom zawodowym;

6) szkolenie personelu w zakresie zagadnień kontroli zakażeń;

7) organizacja i kontrola reżimu sanitarnego i przeciwepidemicznego;

8) organizacja zbierania, unieszkodliwiania, przechowywania i transportu odpadów medycznych.

160. W niezakaźnych zakładach opieki zdrowotnej, w przypadku stwierdzenia u pacjenta choroby zakaźnej stwarzającej zagrożenie epidemiologiczne dla innych, zostaje on przeniesiony do izolatki. W przypadku braku oddziału zakaźnego, pacjenci z chorobami zakaźnymi muszą zostać przeniesieni do odpowiednich szpitali zakaźnych.

161. Przepływ pacjentów przyjętych do leczenia szpitalnego odbywa się w sposób planowy i awaryjny z oddziału przyjęć na oddział, zgodnie z profilem hospitalizacji. Dopuszcza się w trybie nagłym (zgodnie ze wskazaniami klinicznymi) przemieszczanie się pacjentów na salę operacyjną, oddział anestezjologii i intensywnej terapii oraz oddział położniczy z pominięciem oddziału ratunkowego.

Aby zapobiec krzyżowaniu się przepływów „brudnych” i „czystych”, transportu pacjentów, gości i dostarczania żywności pacjentom, windy powinny być oznaczone jako „warunkowo brudne” i „warunkowo czyste”.

162. Na oddziale ratunkowym bada się gardło, mierzy temperaturę, a przyjmowanych pacjentów bada pod kątem wszy, świerzbu i grzybicy skóry, z odnotowaniem w historii choroby. Materiał biologiczny dobierany jest zgodnie ze wskazaniami epidemiologicznymi do badań laboratoryjnych.

163. W przypadku podejrzenia choroby zakaźnej pacjent jest izolowany na oddziale diagnostycznym oddziału ratunkowego (skrzynia) do czasu przeniesienia na oddział chorób zakaźnych (szpital).

164. Pacjenci z ropno-septycznymi chorobami zakaźnymi izolowani są na oddziale chirurgii ropnej, a w przypadku jego braku na oddzielnym oddziale.

165. Przy przyjęciu do szpitala pacjenci są dezynfekowani i otrzymują komplet czystej bielizny, piżamy i kapci. Dopuszcza się noszenie przez pacjentów szpitala ubrań domowych, z wyjątkiem pacjentów leczonych w organizacjach przeciwgruźliczych.

166. Na oddziałach łóżka instaluje się ściśle według obszaru ustalonego zgodnie z obowiązującymi przepisami państwowymi z zakresu architektury, urbanistyki i budownictwa.

167. Zapewnia się cykliczne zapełnianie oddziałów w czasie hospitalizacji pacjentów (w ciągu trzech dni kalendarzowych).

168. Zmiana przeznaczenia łóżek w zakładach opieki zdrowotnej na podstawie wskazań epidemiologicznych jest koordynowana z podziałem terytorialnym organu państwowego w zakresie opieki sanitarnej i epidemiologicznej ludności.

169. W gabinetach hirudoterapii pijawki używa się jednorazowo, ponowne użycie jest niedopuszczalne. Po zużyciu pijawki należy utylizować zgodnie z przyjętym schematem postępowania z odpadami medycznymi klasy „B”.

170. Wszelkie zabiegi medyczne związane z naruszeniem integralności skóry i błon śluzowych przeprowadza się w rękawiczkach jednorazowych.

171. Personel medyczny przed i po każdym zabiegu medycznym myje ręce, przestrzegając wszystkich etapów leczenia dłoni.

172. Dopuszczalne poziomy skażenia bakteryjnego powietrza w pomieszczeniach, w zależności od ich przeznaczenia użytkowego oraz klasy czystości zakładów opieki zdrowotnej, określają parametry określone w załączniku nr 3 do niniejszych Przepisów Sanitarnych.

173. Badania laboratoryjne i instrumentalne przeprowadzane podczas kontroli według szczególnej procedury w zakładach opieki zdrowotnej przeprowadza się zgodnie z załącznikiem nr 4 do niniejszych Przepisów Sanitarnych.

174. Organizacja działań mających na celu wdrożenie kontroli produkcji odbywa się zgodnie z dokumentami normalizacyjnymi.

175. Środki dezynfekcji, dezynsekcji i deratyzacji w placówkach opieki zdrowotnej są organizowane i przeprowadzane systematycznie, zgodnie z dokumentami normalizacyjnymi.

Rozdział 7. Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące zbierania, unieszkodliwiania i przechowywania odpadów w zakładach opieki zdrowotnej

176. Zbieranie, unieszkodliwianie, składowanie i usuwanie odpadów medycznych z zakładów opieki zdrowotnej odbywa się zgodnie z zatwierdzonym przez kierownika zakładu opieki zdrowotnej Programem gospodarki odpadami, który przewiduje:

1) skład wytwarzanych odpadów według klas;

2) tryb zbierania odpadów medycznych;

3) stosowane metody dezynfekcji (neutralizacji) i unieszkodliwiania odpadów;

4) plan gospodarki odpadami;

5) przeszkolenie higieniczne personelu w zakresie zasad bezpieczeństwa epidemicznego przy postępowaniu z odpadami.

W celu uporządkowania systemu gospodarki odpadami medycznymi, zarządzeniem kierownika zakładu opieki zdrowotnej, wyznacza się osobę odpowiedzialną za monitorowanie przestrzegania wymagań niniejszego Regulaminu Sanitarnego.

177. Do zbierania odpadów używa się jednorazowych, wodoodpornych worków, worków, pojemników metalowych i plastikowych, pojemników do gromadzenia i bezpiecznego usuwania odpadów. Pojemniki metalowe i plastikowe, pojemniki do gromadzenia odpadów niebezpiecznych są szczelnie zamykane.

178. Klasyfikację odpadów medycznych ustala się zgodnie z Konwencją bazylejską o kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych. Do zbierania każdej klasy odpadów stosuje się kolorowe worki i pojemniki:

1) klasa odpadów „A” – kolor czarny;

2) odpady klasy „B” – kolor żółty;

3) klasa odpadów „B” – kolor czerwony;

4) klasa odpadu „G” – kolor biały.

179. Przy zbiórce odpadów medycznych klasy „A” obowiązują następujące wymagania:

1) zbiórka odbywa się w pojemnikach wielokrotnego użytku i workach jednorazowych;

2) torby jednorazowe umieszczane są na specjalnych wózkach lub w pojemnikach wielokrotnego użytku. Pojemniki i wózki do gromadzenia odpadów oznaczone są odpowiednim napisem „Odpady medyczne. Klasa A".

180. Przy zbiórce odpadów medycznych klas „B” i „C” obowiązują następujące wymagania:

1) zbierane są w jednorazowych opakowaniach miękkich (worki) lub twardych, odpornych na przekłucie (pojemniki) o kolorze żółtym lub z żółtymi oznaczeniami. Wybór opakowania zależy od składu morfologicznego odpadów;

2) przedmioty przekłuwające i ostre gromadzone są w odpornym na przebicie i wodoodpornym KBSU bez uprzedniego demontażu i dezynfekcji;

3) w obecności specjalnych urządzeń do oddzielania igieł (wyciągacze igieł, niszczarki igieł, obcinacze igieł), zużyte strzykawki bez igieł zbiera się do jednorazowych miękkich (worków) wraz z innymi odpadami medycznymi klasy „B”, które poddaje się dezynfekcji w instalacje specjalne;

4) do zbierania organicznych, płynnych odpadów medycznych klasy „B”, stosuje się pojemniki odporne na wilgoć z pokrywą zapewniającą ich szczelność;

5) KBSU są napełnione nie więcej niż w trzech czwartych objętości. Po napełnieniu KBSU szczelnie zamyka się pokrywką i przesyła do magazynu odpadów medycznych, gdzie jest przechowywany nie dłużej niż trzy dni;

6) podczas końcowego pakowania odpadów medycznych klas „B” i „C” w celu ich usunięcia z jednostki, pojemniki jednorazowe (worki, KBSU) oznacza się odpowiednimi napisami „Odpady medyczne. Klasa „B” lub „C”, wskazująca nazwę wydziału, datę, nazwisko, imię i patronimikę (jeśli występuje) (zwaną dalej pełnym imieniem i nazwiskiem) osoby odpowiedzialnej za zbieranie odpadów.

181. Odpady medyczne klasy „G” gromadzone są w pojemnikach oznaczonych odpowiednimi napisami „Odpady medyczne. Klasa „G” ze wskazaniem nazwy wydziału, daty, imienia i nazwiska osoby odpowiedzialnej za odbiór odpadów.

182. Organizując unieszkodliwianie odpadów za pomocą specjalnych instalacji, zbieranie i przechowywanie odpadów medycznych klasy „B” odbywa się bez wcześniejszej unieszkodliwiania w miejscach ich wytwarzania, pod warunkiem zapewnienia bezpieczeństwa epidemiologicznego.

183. Patologiczne i organiczne operacyjne odpady medyczne klasy „B” (narządy, tkanki itp.) podlegają kremacji (spaleniu) lub zakopaniu na cmentarzach w specjalnie do tego wyznaczonym miejscu. Wstępna neutralizacja tych odpadów medycznych nie jest wymagana, za wyjątkiem odpadów pochodzących od pacjentów zakaźnych.

184. Odpady medyczne klasy „B” podlegają obowiązkowemu unieszkodliwianiu metodami fizycznymi lub chemicznymi w zakładzie opieki zdrowotnej. Wywóz niezneutralizowanych odpadów medycznych klasy „B” poza terytorium organizacji jest niedopuszczalny.

185. Ciekłe biologiczne odpady medyczne po unieszkodliwieniu metodami chemicznymi (dezynfekcji) odprowadzane są do kanalizacji.

186. Zabrania się spalania odpadów medycznych klas „B” i „C” na terenie zakładów opieki zdrowotnej poza instalacjami specjalistycznymi.

187. Do przechowywania odpadów medycznych klas „B”, „C”, „D” w zakładach opieki zdrowotnej prowadzących opiekę szpitalną i ambulatoryjną o pojemności powyżej 50 wizyt w ciągu zmiany przeznaczone jest oddzielne pomieszczenie wyposażone w urządzenia mechaniczne urządzenia wentylacji wyciągowej i chłodniczej do przechowywania odpadów biologicznych (jeśli występują), regały, wagi, pojemniki do gromadzenia worków na odpady medyczne, zlew z doprowadzeniem ciepłej i zimnej wody, urządzenia do dezynfekcji powietrza, płyn do dezynfekcji rąk.

188. W zakładach opieki zdrowotnej prowadzących opiekę ambulatoryjną w liczbie 50 lub mniejszej liczby przyjęć na zmianę dopuszcza się przechowywanie odpadów medycznych w pomieszczeniach gospodarczych wyposażonych w urządzenia chłodnicze do przechowywania odpadów biologicznych (o ile występują) oraz środek do dezynfekcji rąk.

189. Przechowywanie odpadów spożywczych, niezneutralizowanych odpadów medycznych klasy „B” przez okres dłuższy niż dwadzieścia cztery godziny odbywa się w lodówkach i zamrażarkach, nie dłużej jednak niż przez trzy dni.

190 Biologiczne odpady medyczne klasy „B” przechowuje się w temperaturze nieprzekraczającej +5 0 C.

191. Zebrane odpady medyczne pakowane są hermetycznie do worków, nie naruszając ich integralności, za pomocą zawiązania do otworu worka. W miarę gromadzenia się, są one usuwane i utylizowane przez wyspecjalizowane organizacje.

192. Transport, unieszkodliwianie i unieszkodliwianie niebezpiecznych odpadów medycznych klas „B” i „C” odbywa się zgodnie z dokumentami normalizacyjnymi.

193. Po usunięciu odpadów medycznych pomieszczenie do przechowywania odpadów medycznych, zużytego sprzętu i materiałów poddaje się dezynfekcji.

194. Radioaktywne odpady medyczne klasy „D” są traktowane zgodnie z dokumentami normalizacyjnymi.

195. Osoba odpowiedzialna organizacji medycznej prowadzi codzienną ewidencję wytworzonych odpadów medycznych w dzienniku w formie zgodnej z załącznikiem nr 5 do niniejszych Przepisów Sanitarnych.

196. Personel wyposażony jest w komplety odzieży sanitarnej i środków ochrony osobistej (fartuchy, kombinezony, rękawiczki, maseczki, maski oddechowe, obuwie specjalne, fartuchy, nakładki na rękawy).

Rozdział 8. Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące warunków żywnościowych w zakładach opieki zdrowotnej

197. Część gastronomiczna zakładów opieki zdrowotnej mieści się w odrębnym budynku lub w odrębnym bloku połączonym z budynkiem głównym i innymi budynkami, dogodnymi przejściami naziemnymi i podziemnymi, z wyjątkiem oddziałów zakaźnych.

198. Projekt, konserwacja jednostki gastronomicznej i wyposażenia, wymagania dotyczące surowców i gotowych produktów są dostarczane zgodnie z dokumentami normalizacyjnymi.

199. Codziennie w lokalu gastronomicznym pozostawiana jest próbka przygotowanych dań.

Do próbki dziennej pozostawia się połowę porcji pierwszych dań, porcjowane drugie dania wybiera się w całości w ilościach co najmniej 100 gramów (zwanych dalej gramami), trzecie dania wybiera się w ilościach co najmniej 200 gramów.

Próbki dzienne przechowuje się w oznakowanych (1, 2, 3 naczynia) słoikach z pokrywkami w temperaturze +2 0 C - +6 0 C w specjalnie wyznaczonym miejscu w lodówce do przechowywania przygotowanej żywności. Po 24 godzinach dzienną próbkę wyrzuca się jako odpady spożywcze. Pojemniki do przechowywania próbki dziennej (pojemniki, pokrywki) poddaje się gotowaniu przez pięć minut.

200. Do dostarczania przygotowanej żywności do spiżarni szpitalnych stosuje się oznakowane (na żywność) termosy lub naczynia z zamykanymi pokrywkami. Transport odbywa się za pomocą specjalnych wózków.

201. Dystrybucją gotowej żywności zajmują się barmanki i pielęgniarki dyżurujące na oddziale, ubrane w fartuchy z napisem „do dystrybucji żywności”.

Personelowi technicznemu zajmującemu się sprzątaniem oddziałów i innych pomieszczeń wydziału nie wolno rozdawać żywności.

202. Przełożona pielęgniarska monitoruje wydawanie żywności zgodnie z przepisanymi dietami.

203. Pierwsze dania i napoje gorące mają temperaturę podczas serwowania nie niższą niż + 75 0 C, dania drugie - nie niższą niż +65 0 C, dania i napoje zimne - od +7 0 C do +14 0 C. Do w momencie podawania, pierwsze i drugie danie stoi na rozgrzanym piecu do dwóch godzin od momentu przygotowania.

204. Działy bufetowe zapewniają:

1) dwa pomieszczenia – do wydawania posiłków i mycia naczyń;

2) rezerwowe podgrzewacze wody z doprowadzeniem wody do wanien myjących.

205. Obróbka naczyń odbywa się w następującej kolejności: mechaniczne usuwanie żywności i mycie w pierwszym zlewie środkami odtłuszczającymi, płukanie gorącą wodą w drugim zlewie oraz suszenie naczyń na specjalnych półkach i stojakach.

206. W spiżarni chorób zakaźnych, chorób skórnych i wenerycznych, organizacjach (oddziałach) przeciwgruźliczych, dla wskazań epidemiologicznych w oddziałach o innych profilach:

1) po jedzeniu naczynia zbiera się w spiżarni na osobnym stole, oczyszcza z resztek jedzenia, dezynfekuje, myje i suszy. Dezynfekcję przeprowadza się chemicznie (roztwory środków dezynfekcyjnych, w tym w pralce) lub termicznie (gotowanie, obróbka w sterylizatorze powietrza);

2) resztki jedzenia wrzuca się do specjalnie oznaczonego zbiornika z pokrywką i dezynfekuje zgodnie z procedurami obowiązującymi dla odpowiednich infekcji, dodając suchy środek dezynfekujący w proporcji od jednego do pięciu (jednogodzinna ekspozycja). Stolik na zużyte naczynia, pędzle i rynienki są dezynfekowane po każdym użyciu. Obrusy na stoły i do mycia naczyń dezynfekujemy poprzez zanurzenie w roztworze środka dezynfekującego, wypłukanie i wysuszenie.

207. Transfery dla pacjentów wysyłane są w workach foliowych z podaniem imienia i nazwiska pacjenta, daty i godziny transportu. Wykazy dozwolonych dań (ze wskazaniem ich ilości) i produktów spożywczych gotowych do spożycia wywieszane są w punktach i działach przyjęć dostaw.

208. Po otwarciu opakowania preparat dla niemowląt w proszku oznacza się datą i godziną otwarcia oraz przechowuje zgodnie z warunkami i warunkami wskazanymi na opakowaniu „przechowywanie po otwarciu opakowania”. Rozcieńczanie mieszanin odbywa się za pomocą sterylnych pojemników. Gotowe preparaty mleczne transportujemy, wykorzystujemy, przechowujemy i dystrybuujemy zgodnie z dokumentacją producenta.

209. W szpitalach do 50 łóżek, ośrodkach chirurgii ambulatoryjnej oraz organizacjach zapewniających szpitalną opiekę zastępczą dopuszcza się zapewnianie pacjentom gorących posiłków na podstawie umowy z właściwymi organizacjami, pod warunkiem przestrzegania ustalonych norm i zasady.

Rozdział 9. Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące warunków pracy i usług konsumenckich personelu zakładów opieki zdrowotnej

210. W zakładach opieki zdrowotnej, jeżeli nie ma stołówek dla personelu, przydziela się pomieszczenie wyposażone w lodówkę, urządzenia do podgrzewania wody i jedzenia oraz umywalki do mycia rąk.

211. Zabrania się spożywania posiłków i palenia w toaletach, bezpośrednio w pomieszczeniach użytkowych oraz w pomieszczeniach do tego nie przeznaczonych.

212. W zakładach opieki zdrowotnej sprawujących opiekę szpitalną pomieszczenia mieszkalne personelu wyposażone są w funkcję punktu kontroli sanitarnej i obejmują garderoby, umywalnie, toaletę, pomieszczenie do przechowywania odzieży sanitarnej i środków ochrony indywidualnej. Garderoby wyposażone są w osobne szafy do przechowywania odzieży specjalnej i osobistej.

W zakładach opieki zdrowotnej zapewniających opiekę ambulatoryjną w liczbie nie większej niż 25 przyjęć na zmianę dopuszcza się posiadanie w pomieszczeniach gospodarstwa domowego oddzielnych szaf do przechowywania odzieży sanitarnej i osobistej.

213. Pomieszczenia sanitarne wyposażone są w umywalki do mycia rąk z dopływem ciepłej i zimnej wody, wyposażone w środki myjące, ręczniki jednorazowe lub ręczniki elektryczne.

214. Personelowi medycznemu zapewnia się komplety zamiennej odzieży roboczej (szlafroki, czapki (chusty), buty zastępcze, ŚOI).

215. Personel medyczny organizacji przeciwgruźliczych, pracując w obecności kaszlących pacjentów z uwalnianiem prątków, pacjentów z uwalnianiem lekoopornych form prątków, podczas pracy z zakażonym materiałem, używaj masek chirurgicznych, rękawiczek ochronnych i odzież sanitarna.

216. Personel medyczny organizacji przeciwgruźliczych stosuje maski oddechowe o skuteczności filtracji co najmniej 94% cząstek o wielkości do 0,3–0,4 mikrona i odpowiadającej wielkości i konfiguracji pracownikowi medycznemu, zapewniając szczelne dopasowanie do twarzy.

217. Zmiana odzieży sanitarnej dla personelu medycznego wykonującego inwazyjne procedury diagnostyczne i lecznicze oraz mającego kontakt z materiałem biologicznym odbywa się codziennie i/lub w przypadku zabrudzenia.

Zmiana odzieży sanitarnej dla personelu medycznego, którego praca nie wiąże się z zabiegami inwazyjnymi, odbywa się co najmniej dwa razy w tygodniu i/lub po zabrudzeniu.

218. Pranie odzieży sanitarnej odbywa się centralnie, oddzielnie od bielizny pacjentów.

219. Personelowi medycznemu udzielającemu pomocy doradczej oraz personelowi technicznemu i administracyjnemu wykonującemu pracę tymczasową na oddziałach szpitalnych zapewnia się odzież i obuwie na zmianę.

220. Personel medyczny w odzieży sanitarnej nie może przebywać na zewnątrz zakładu opieki zdrowotnej.

221. Przystępując do pracy i po niej, personel medyczny poddaje się obowiązkowym badaniom lekarskim i okresowym, zgodnie z dokumentami normalizacyjnymi.

Osobista dokumentacja medyczna zawierająca zezwolenie na pracę prowadzona jest w zakładach pracy.

MINISTERSTWO PRACY I OCHRONY SPOŁECZNEJ FEDERACJI ROSYJSKIEJ

ZAMÓWIENIE z dnia 7 marca 2018 r. nr 127n

O ZATWIERDZENIU REGULAMINU BEZPIECZEŃSTWO PRACY PRZY WYKONYWANIU PRAC MALARSKICH

Zamówienie Nr 127n z dnia 25.02.2016r

!!! Utracono siły zgodnie z zarządzeniem nr 1043n z dnia 22.12.2017!!!

Zatwierdzony na zlecenie Ministra Zdrowia Federacja Rosyjska z dnia 25 lutego 2016 r. N 127n

Terminy i etapy akredytacja specjalistów, a także kategorii osób z wykształceniem medycznym, farmaceutycznym lub innym oraz specjalistów podlegających akredytacji

MINISTERSTWO ZDROWIA FEDERACJI ROSYJSKIEJ

ZAMÓWIENIE z dnia 28 marca 2003 r. N 127

INSTRUKCJE DO NISZCZENIA ŚRODKÓW NARKOTYKOWYCH I SUBSTANCJI PSYCHOTROPOWYCH UJĘTYCH W WYKAZACH II I III WYKAZU ŚRODKÓW NARKOTYKOWYCH, SUBSTANCJI PSYCHOTROPOWYCH I ICH PREKURSORÓW PODLEGAJĄCYCH KONTROLI W FEDERACJI ROSYJSKIEJ, DALSZYCH STOSOWAŃ UZNANYCH ZA NIEWŁAŚCIWE W PRAKTYCE MEDYCZNEJ

1. POSTANOWIENIA OGÓLNE

2. PROCEDURA NISZCZENIA ŚRODKÓW NARKOTYKOWYCH I SUBSTANCJI PSYCHOTROPOWYCH

Ustawodawstwo

Kolejność działania Minister Gospodarki Narodowej Republiki Kazachstanu nr 127 z dnia 24 lutego 2015 r.

Zarządzenie 127 Ministerstwa Zdrowia Republiki Kazachstanu 2018

Po zatwierdzeniu Regulaminu Sanitarnego „Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dla zakładów opieki zdrowotnej”

Zarządzenie Ministra Zdrowia Republiki Kazachstanu z dnia 31 maja 2017 r. nr 357. Zarejestrowane w Ministerstwie Sprawiedliwości Republiki Kazachstanu w dniu 27 września 2017 r. nr 15760.

Zasady sanitarne

„Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dla zakładów opieki zdrowotnej”

Rozdział 1. Postanowienia ogólne

Rozdział 2. Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące wyboru gruntów pod budowę, projektowanie i lokalizację zakładów opieki zdrowotnej

Rozdział 3. Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące zaopatrzenia w wodę i urządzeń sanitarnych zakładów opieki zdrowotnej

Rozdział 4. Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące oświetlenia, wentylacji i klimatyzacji oraz zaopatrzenia w ciepło pomieszczeń zakładów opieki zdrowotnej

Rozdział 5. Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące napraw i konserwacji zakładów opieki zdrowotnej

Paragraf 1. Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące utrzymania oddziałów chirurgicznych

Paragraf 2. Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące utrzymania gabinetów dermatologiczno-kosmetologicznych, chirurgii plastycznej i estetycznej

Paragraf 3. Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące utrzymania ośrodków okołoporodowych i szpitali położniczych

Paragraf 4. Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące utrzymania placówek służby krwi

Paragraf 5. Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące utrzymania szpitali i oddziałów chorób zakaźnych

Paragraf 6. Wymagania sanitarne i epidemiologiczne dotyczące utrzymania organizacji przeciwgruźliczych

Paragraf 7. Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące utrzymania pomieszczeń do fizjoterapii

Paragraf 8. Wymagania sanitarne i epidemiologiczne dotyczące utrzymania scentralizowanych działów sterylizacji

Paragraf 9. Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące utrzymania gabinetów stomatologicznych (gabinetów)

Paragraf 10. Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące utrzymania zakładów opieki zdrowotnej opieki paliatywnej i pielęgniarskiej

Paragraf 11. Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące utrzymania oddziałów hemodializ

Paragraf 12. Wymagania sanitarne i epidemiologiczne dotyczące utrzymania organizacji patologicznych

Rozdział 6. Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące organizacji i wdrażania środków sanitarnych, przeciwepidemicznych i sanitarno-profilaktycznych w zakładach opieki zdrowotnej

Rozdział 7. Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące zbierania, unieszkodliwiania i przechowywania odpadów w zakładach opieki zdrowotnej

Rozdział 8. Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące warunków żywnościowych w zakładach opieki zdrowotnej

Rozdział 9. Wymagania sanitarno-epidemiologiczne dotyczące warunków pracy i usług konsumenckich personelu zakładów opieki zdrowotnej

Ciekawy artykuły

Ciekawy artykuły

ZAMÓWIENIE
z dnia 7 marca 2018 r. nr 127n

O ZATWIERDZENIU REGULAMINU
BEZPIECZEŃSTWO PRACY PRZY WYKONYWANIU PRAC MALARSKICH

Zamówienie
Nr 127n z dnia 25.02.2016r

Zatwierdzony
na zlecenie Ministra Zdrowia
Federacja Rosyjska
z dnia 25 lutego 2016 r. N 127n

Terminy i etapy
akredytacja specjalistów, a także kategorii osób z wykształceniem medycznym, farmaceutycznym lub innym oraz specjalistów podlegających akredytacji

ZAMÓWIENIE
z dnia 28 marca 2003 r. N 127

INSTRUKCJE
DO NISZCZENIA ŚRODKÓW NARKOTYKOWYCH I SUBSTANCJI PSYCHOTROPOWYCH UJĘTYCH W WYKAZACH II I III WYKAZU ŚRODKÓW NARKOTYKOWYCH, SUBSTANCJI PSYCHOTROPOWYCH I ICH PREKURSORÓW PODLEGAJĄCYCH KONTROLI W FEDERACJI ROSYJSKIEJ, DALSZYCH STOSOWAŃ UZNANYCH ZA NIEWŁAŚCIWE W PRAKTYCE MEDYCZNEJ