Utrzymanie dużej białej świni. Duża biała świnia jest przodkiem wszystkich ras. Jednak rasa ma również wady.

592 31.07.2019 6 minut

Rasa dużych białych świń jest obecnie najbardziej rozpowszechniona w Rosji. Wynika to z prostoty przetrzymywania i hodowli osobników, a także z możliwości uzyskania dużej ilości wysokiej jakości mięsa i smalcu. W przeciwieństwie do wielu innych, świnie rasy dużej białej są bezpretensjonalne, łatwo przystosowują się do wszelkich warunków utrzymania i klimatu, szybko rosną i przybierają na wadze. Zwierzęta te można hodować zarówno w gospodarstwie domowym, jak iw gospodarstwach rolnych i dużych przedsiębiorstwach. Jednocześnie istnieją pewne niuanse, które należy wziąć pod uwagę przy zakupie i hodowli świń tej rasy. W tym artykule dowiesz się, jakie problemy mogą się pojawić.

Cechy rasy

Natomiast przedstawiciele dużej białej rasy zajmują prawie osiemdziesiąt procent całego inwentarza żywego w Rosji. Ale pomimo tego, że doskonale dostosowują się do klimatu niemal każdego regionu, świnie hodowano w Anglii pod koniec XIX wieku, a sprowadzano do kraju pod koniec XX wieku. Od tego czasu przeszły pewne zmiany, dzięki czemu są bardziej produktywne.

Prosięta

Pozyskanie prosiąt dużej rasy białej jest dość łatwe zarówno na fermach, jak i na fermach specjalistycznych. Młode zwierzęta z reguły mają duże rozmiary, szybki wzrost i dobry apetyt. Tak więc już w wieku dwóch miesięcy prosięta zyskują masę co najmniej dwudziestu kilogramów, a w wieku sześciu miesięcy - sto. Przeczytaj o oproszeniu wietnamskich świń.

Kupując dużą liczbę prosiąt można natknąć się na oszustwo, w którym wśród całego inwentarza znajdzie się jedna lub dwie dzikie świnie. Aby temu zapobiec, należy uważnie monitorować dobór młodych zwierząt do sprzedaży.

Prosięta rasy są dość aktywne i płochliwe. Jeśli przy próbie dotknięcia zwierzę ucieknie z piskiem, to świetnie. W przeciwnym razie lepiej odmówić zakupu.

Dorośli ludzie

Dorosłe świnie ważą do czterystu kilogramów i odznaczają się spokojnym usposobieniem.... Zewnętrznie można je odróżnić za pomocą następujących cech:

• duże rozmiary;
• bez zmarszczek i miękkiego włosia;
• lekka głowa odpowiedniej wielkości z szerokim czołem;
• gruba szyja;
• duże, jędrne, stojące uszy;
• wydłużony korpus (do dwóch metrów);
• łukowate plecy i głęboka klatka piersiowa.

Ponadto lochy tej rasy są bardzo wydajne. Z jednego oproszenia są w stanie wyprodukować do osiemnastu prosiąt o wydajności mleka do dziewięćdziesięciu procent. Tymczasem zwierzęta mają też wady. Nie tolerują więc mrozów poniżej trzydziestu stopni i bezpośredniego światła słonecznego, mają skłonność do otyłości i mają opadające sacrum.

Pomimo bezpretensjonalnego trzymania, świnie rasy Large White nie tolerują złych warunków życia, które mogą prowadzić do częstych chorób. Aby uzyskać wysokiej jakości mięso i smalec, ważne jest zorganizowanie odpowiedniej diety dla zwierząt. Przeczytaj o opiece i utrzymaniu mini-świnek.

Karmienie

Ubój

Wieprzowina jest wysokiej jakości zarówno u młodych, jak i starszych zwierząt. Zaleca się jednak ubój świń nie wcześniej niż od czwartego miesiąca życia. Za optymalny wiek uważa się dziesięć do dwunastu miesięcy, kiedy przybierają na wadze powyżej stu kilogramów. wydajność mięsa i smalcu w tym przypadku może wynosić ponad siedemdziesiąt pięć procent. Należy również zwrócić uwagę na fakt, że przed ubojem knura należy go wykastrować.

Miejsce ćwiczeń, podobnie jak inne, musi być czyste i suche. Na dwanaście godzin przed zabiegiem należy przestać karmić zwierzę. Zimą nie należy wybierać dnia zbyt mroźnego, ponieważ mogą wystąpić problemy z rozcięciem tuszy. Należy również unikać cięcia w gorące letnie godziny. Opowie ci o wycięciu tuszy wieprzowej.

Świnie o słabym apetycie i oznakach zakwasów nie powinny być ubijane na mięso. Nie zaleca się również uboju po leczeniu lekami na robaki i antybiotykami.

Opieka

Duże białe świnie nie wymagają specjalnej opieki. Ważne jest przestrzeganie kilku ścisłych zasad.

Higiena

Nawet jeśli są ścieki z odchodów świń, konieczne jest regularne czyszczenie i zmiana ściółki zwierząt. Ponadto zaleca się codzienne mycie sprzętu i przyborów do karmienia zwierząt. Dezynfekcję pomieszczeń wapnem gaszonym lub sodą kaustyczną należy przeprowadzać przynajmniej raz w tygodniu.

Aby uniknąć ewentualnego pojawienia się robaczycy, zaleca się umycie lochy przed porodem i nie trzymanie dorosłych i młodych zwierząt w tym samym pomieszczeniu.

Choroby

Nawet przy regularnym i prawidłowym karmieniu mogą wystąpić choroby, takie jak świerzb, zapalenie płuc, robaczyca. Aby tego uniknąć, konieczne jest ocieplenie chlewu i utrzymanie go w czystości. Okresowo zaleca się opryskiwanie osobników świerzbem i leczenie robaków.

W przypadku zapalenia płuc musisz udać się do specjalisty. Zanim się pojawi, możesz obniżyć temperaturę ciała za pomocą Paracetamolu. Maksymalna dawka leku to jeden gram dziennie. Dowiedz się o schemacie cięcia tuszy wieprzowej.

Wideo

Film o pochodzeniu i cechach świń rasy Large White.

wnioski

1. Duża biel, podobnie jak wcześnie dojrzewające świnie, jest najpopularniejsza w Rosji ze względu na bezpretensjonalność i wysoką produktywność jej przedstawicieli.
2. Ponieważ świnie tego gatunku są podatne na otyłość, ważne jest, aby ustalić dla nich odpowiedni schemat żywienia.
3. Głównym środkiem zapobiegawczym przeciwko chorobom świń jest utrzymywanie go w czystości i cieple.
4. W celu uzyskania maksymalnej wydajności wysokiej jakości mięsa i smalcu konieczne jest przestrzeganie podstawowych zasad uboju.

Duże białe świnie występują najczęściej nie tylko w naszym kraju, ale i na całym świecie. Oczywiste jest, że ta rasa przyciąga doświadczonych hodowców trzody chlewnej nie ze względu na kolor, ale na wskaźniki wydajności. Dziś te świnie są najbardziej poszukiwane w hodowli, ponieważ mają zdolność zachowania wszystkich swoich najlepszych cech na poziomie genetycznym.

Dobra wydajność produkcji smalcu i mięsa, spokojne usposobienie i wysoka powtarzalność pokoleń sprawiają, że chów i hodowla tych świń jest biznesem opłacalnym ekonomicznie, który przyciąga nawet leniwych. Aby dowiedzieć się więcej o cechach dużych białych świń, sugerujemy przeczytanie poniższego artykułu.

Idziemy po prosięta: zasady wyboru zdrowych osobników

Najważniejsze w hodowli trzody chlewnej jest wybieranie zdrowych i produktywnych prosiąt, dzięki potomstwu, którego można rozwijać cały biznes lub po prostu powiększać gospodarstwo domowe. W tej kwestii istnieje kilka ogólnie przyjętych zasad, które doświadczeni hodowcy świń zalecają stosowanie:

Prosięta są zwykle wystawiane na sprzedaż w młodym wieku. 1 miesiąc... Bardzo ważne jest, aby do tego czasu mogły już samodzielnie spożywać pokarm z koryta. W przeciwnym razie będziesz miał wiele problemów z pozyskanymi zwierzętami, możliwe są nawet nieprzyjemne, śmiertelne konsekwencje.

Dlatego warto nie tylko szczegółowo wypytywać sprzedawcę o to, jak i co jedzą jego prosięta, ale także w miarę możliwości samemu obserwować proces wchłaniania pokarmu. bardzo dobrze, jeśli zwierzę chwyta i przeżuwa pokarm całą pyskiem.

Jeśli proces jedzenia wygląda tak, jakby prosiaczek ssał, to znaczy, że nie został jeszcze odstawiony od matki, a sprzedawca nie nauczył go jeszcze samodzielnego karmienia.

Ważne jest dla takich świń jak duże białe i obecność prawidłowego zgryzu. To, jak szybko zwierzę może przybrać na wadze, będzie bezpośrednio zależeć od tego. Przy nieprawidłowo zamykających się szczękach świnia nie jest w stanie w pełni przeżuć pokarmu i jest zmuszona połykać go w całości. W rezultacie pokarm nie jest całkowicie trawiony i jest po prostu wydalany z organizmu, nie dostarczając zwierzęciu składników odżywczych.

Powoduje również problemy z trawieniem. Dlatego przy wyborze świni bardzo dokładnie przyjrzyj się jej zębom i ciasnemu zamknięciu górnej i dolnej szczęki.

Budowa ciała prosięcia jest głównym wskaźnikiem jego produktywności i zdrowia. Wybierając prosięta dużej rasy białej, zwróć uwagę, aby ich grzbiet był prosty, a kość krzyżowa równa.

Również opisywana rasa charakteryzuje się dużą długością ciała, co objawia się już w młodym wieku. Nogi prosiąt muszą być mocne, ponieważ w wieku dorosłym zwierzęta te przybierają bardzo dużą wagę, której nie mogą unieść na słabych nogach. Głowa przedstawicieli rasy jest średniej wielkości z prostym czołem i łatą wydłużonego do przodu. Uszy opadają na łom i mogą lekko zasłaniać oczy.

Eksperci zalecają kupowanie kilku prosiąt na raz, ponieważ w ten sposób lepiej się tuczą. Generalnie świnie uważane są za zwierzęta stadne, więc przy jedzeniu pożywienia przyzwyczajone są do uczucia rywalizacji. Tak więc, nawet bez odczuwania głodu, zwierzęta będą po prostu starały się wchłonąć jak najwięcej jedzenia, co w rezultacie przyniesie korzyści tylko ich wadze.

Argumentem, że wychowywanie kilku osobników jednocześnie jest rozsądnym rozwiązaniem jest fakt, że siły wydatkowane na opiekę nad jednym prosięciem i kilkoma będą praktycznie równoważne. Ale jeśli chodzi o zysk, to są to zupełnie inne rzeczy.

Charakterystyka i cechy rasy dużej białej świni

Ojczyzną tej rasy jest Anglia, ale na terenie byłego ZSRR jest hodowana od ponad 30 lat. W tym czasie znacznie się to zmieniło. W szczególności współczesne zwierzęta charakteryzują się bardziej wytrzymałą budową ciała i dobrymi właściwościami adaptacyjnymi.

Dzięki temu, a także dobrej produktywności kierunku mięsa i smalcu, dziś wśród całej populacji trzody chlewnej liczba przedstawicieli rasy białej dużej wynosi około 80%.

Jakie są zalety rasy?

• Umiejętność dostosowania się do najróżniejszych warunków klimatycznych. Z tego powodu duża biała świnia stała się tak powszechna w Rosji, ponieważ zarówno gorący klimat Krasnodaru, jak i chłód Syberii są do tego idealne. Co więcej, osobniki można bez problemu przetransportować z jednego regionu do drugiego, a przystosowanie się do nowych warunków zajmie im tylko kilka tygodni, a może nawet dni.
• Bezpretensjonalność w diecie. Po raz kolejny zauważamy, że ta rasa należy do kierunku tłustego mięsa, dlatego można do tego użyć dowolnego rodzaju karmienia, aw każdym razie da dobry wynik. Jako pokarm dla tych zwierząt idealnie nadają się koncentraty i różne mieszanki paszowe oraz pasze soczyste. Duże białe świnie są również z powodzeniem hodowane na zwykłych odpadkach żywnościowych, które zjadają z wielką przyjemnością.
• Elastyczność struktury genetycznej. Dzięki tej przewadze przedstawiciele rasy z łatwością zachowują wszystkie swoje najlepsze cechy przez wiele lat, a nawet byli w stanie przenieść je na inne rasy. Ale kodu genetycznego dużych białych świń nie można uznać za sztywny: przez całe istnienie rasy również znacznie się poprawił - poprawiła się konstytucja i ogólna produktywność.
• Doskonałe wskaźniki produktywności. Tusza dużej białej świni składa się z dużej ilości mięsa i smalcu. Mięśnie tych zwierząt rozwijają się bardzo dobrze i szybko, a mięso pozostaje delikatne i w dość dojrzałym wieku. Tkanka tłuszczowa zaczyna się odkładać w bardzo młodym wieku i gromadzi się w dużych ilościach, zanim nadejdzie odpowiedni czas na ubój.
• Ważnym aspektem produktywności jest zdolność loch do rodzenia więcej niż 10 prosiąt na raz. Dzięki swoim dużym rozmiarom bez problemu karmi i pielęgnuje je wszystkie, zapewniając dobrą wydajność rozrodczą pokoleń.
• Duże białe świnie charakteryzują się wczesną dojrzałością. Oznacza to, że osobniki dojrzewają bardzo wcześnie i już w wieku jednego roku locha jest zwykle kojarzona z dzikiem w celu uzyskania potomstwa. Niektóre lochy o szczególnie dobrym instynkcie macierzyńskim są utrzymywane wyłącznie w celu rodzenia potomstwa.

Wady dużych białych świń: jakie problemy możesz napotkać podczas hodowli rasy?

Największą wadą jest otyłość. Rzeczywiście, z jednej strony bardzo dobrze, że te świnie są w stanie wchłonąć prawie każdą karmę, ale z drugiej skutkuje to przykrymi konsekwencjami. Takie zwierzęta często cierpią na choroby serca, w wyniku których okres ich życia ulega znacznemu skróceniu. Ze względu na dużą ilość tkanki tłuszczowej pogarsza się jakość mięsa.

Przedstawiciele rasy mają również takie cechy konstytucyjne jak bardzo miękkie zbiorniki i lekko opadający zad. W konsekwencji nagromadzenia tkanki z tyłu tułowia nie można nazwać intensywnym.

Również w przypadku trzymania dużej białej świni w południowych strefach klimatycznych wskazane jest, aby zwierzęta nie wychodziły na zewnątrz w palącym słońcu. Na spacery musisz zbudować specjalne szopy. Faktem jest, że ze względu na biały kolor świnie te mogą bardzo mocno się palić, w wyniku czego ich temperatura wzrasta na chwilę, zmniejsza się ich apetyt i odpowiednio zmniejszają się ich wskaźniki masy.

Ale zbyt niskie temperatury nie są pożądane dla dużych białych świń. Praktycznie nie mają wełny, więc zwierzęta bardzo szybko tracą ciepło i zaczynają marznąć

Cechy zewnętrzne i główne parametry dużej białej rasy świń

Przedstawiciele rasy charakteryzują się małą i bardzo lekką głową, która jest proporcjonalna pod względem wielkości. Najważniejszą cechą jest bardzo szerokie czoło i mały pysk.

Profil jest bardzo mocno wklęsły, dzięki czemu nos jest prawie prosty. Ich uszy są bardzo duże i sprężyste, ale nie grube. Od głowy uszy są lekko podniesione i skierowane lekko na boki i do przodu, jakby zwisały nad pyskiem zwierzęcia, lekko zasłaniając oczy.

Tułów tej samej świni jest dość szeroki, ma tę samą szeroką i głęboką klatkę piersiową. Grzbiet jest generalnie płaski, ale lekko wysklepiony w kierunku tyłu, chociaż przejście do dolnej części pleców i kości krzyżowej jest prawie niezauważalne. Wszystko to świadczy o połączonym typie użytkowości rasy - zdolności do dobrego rozwijania mięśni i gromadzenia tkanki tłuszczowej. Również ciało jest dość długie, co charakteryzuje lochy produkcyjne, zdolne do jednoczesnego karmienia kilkunastu prosiąt.

Nogi są ważne dla wszystkich zwierząt, ponieważ hodowanie dużego zwierzęcia na słabych nogach jest dość problematyczne. Ale u świń dużej rasy białej, chociaż są krótkie, ale mocne, prawidłowo ustawione. Na nogach prawie nie ma fałd skórnych. Kopyta są bardzo równe, ale masywne i mocne. Ta ostatnia cecha umożliwia wypas tej rasy na otwartej przestrzeni, ponieważ zwierzętom nie jest trudno pokonywać duże odległości.

Zaletą trzymania tej rasy w domu jest również bardzo posłuszny charakter zwierząt. Są bardzo wrażliwe na ludzkie uczucia, szybko przyzwyczajają się do właściciela. Bardzo rzadko te świnie podważają podłogę lub łamią ogrodzenia. Prawda, bardzo pożądane jest zapewnienie im miejsca, w którym mogłyby kopać ziemię i pływać w błocie. Lochy okazują się bardzo opiekuńcze w stosunku do swojego potomstwa.

Nie bez powodu rasa ta nazywana jest dużą, pod względem wielkości jej przedstawiciele naprawdę osiągają świetne wskaźniki. Już w wieku 36 miesięcy średnia waga knura może wynosić 320-350 kilogramów. Lochy nie są tak duże, ale generalnie też inspiruję ich wagą - od 220 do 250 kilogramów.

Spożycie pasz dla tuczu dużych białych świń jest bardzo niskie. Przy średnim dziennym przyroście wagi wynoszącym 650-700 gramów, który zwykle mają świnie w wieku 180-190 dni, zużywa się średnio 3,9 jednostki karmy na kilogram przyrostu masy ciała. W tym tempie, w wieku sześciu miesięcy, knury przybierają już na wadze 100 kilogramów.

Wydajność rzeźna takich świń wynosi około 82%, co jest wartością niezwykle wysoką nawet dla tych zwierząt. Ilość mięsa zwykle przewyższa ilość tłuszczu, chociaż u osób otyłych ich ilość może być prawie taka sama.

Cechy opieki nad dużymi białymi świniami

Karmienie świń: właściwa dieta dla odpowiednich zysków

Aby uzyskać wysokiej jakości mięso i tłuste produkty, zwierzęta muszą być karmione wysokiej jakości pokarmem bogatym w witaminy. Idealnie połącz regularne karmienie koncentratami i marnotrawstwem żywności z chodzeniem i wypasem soczystych traw. W zimie bardzo ważne jest karmienie świń drobno posiekanym sianem lub słomą.

Wśród głównych składników diety dużych białych świń warto zwrócić szczególną uwagę na takie produkty:

• Ziemniaki (lepiej podawać je ugotowane, ale pamiętaj, aby spuścić wodę, w której zostały ugotowane).
• Marchewki, buraki, rzodkiewki (można podawać w małych ilościach i na surowo, ale najpierw trzeba je zmielić).
• W latach żniwnych można karmić świnie gruszkami i jabłkami, ale w ograniczonych ilościach, jako dodatek do głównej diety.
• Produkty mleczne są szczególnie korzystne dla młodych zwierząt, chociaż korzystne jest również mieszanie ich z karmą dla starszych zwierząt.
• Soczyste potrawy, takie jak groszek i lucerna.
• Jęczmień, owies, pszenica, żyto. Lepiej jest podawać ziarno w postaci zmielonej, a nawet gotowanej na parze, ponieważ świnie nie są w stanie go w pełni przeżuć i w rezultacie jest całkowicie wydalane wraz z kałem.
• Jedzenie sezonowe: liście kapusty, fasola, cukinia, dynia, kukurydza.

Prosięta muszą codziennie przygotowywać jedzenie, w tym gotowane warzywa korzeniowe, pokarmy roślinne, serwatkę i zmieloną pszenicę. Jedno prosię potrzebuje około 2-3 kilogramów karmy dziennie. Ważne jest, aby podawać świniom sól, aby wzmocnić ich kości.

Małe niuanse utrzymywania i hodowli dużych białych świń

Najlepsze warunki do trzymania dużych białych świń to ciepłe chlewy z dobrą wentylacją. Jeśli zamierzasz nie tylko je trzymać, ale także hodować młode potomstwo, koniecznie zaaranżuj oświetlenie. Ważnym wymogiem dla pomieszczenia są specjalne rowki do odprowadzania płynnych nieczystości.

Ważne jest, aby przemyśleć chlew w taki sposób, aby zwierzęta mogły być wypuszczane na spacery. Kojce powinny mieć taką powierzchnię, jakiej wymagają same zwierzęta: locha i knur potrzebują co najmniej 4 m2, młode zwierzęta będą potrzebować 3 m2, a locha w okresie laktacji ok. 6 m2.

Młode świnie i tuczniki należy karmić około 5 razy dziennie. Dodatkowo warto postawić koryta z ciepłą i czystą wodą, zwłaszcza jeśli karmienie odbywa się przy pomocy koncentratów.

Oproszenie loch: czy konieczna jest interwencja człowieka?

Lochy są gotowe do krycia już w wieku 6 miesięcy, ale lepiej pozwolić im dorosnąć przez kolejne dwa miesiące, aby rodzenie potomstwa nie zaszkodziło organizmowi świni. Najlepiej, gdy locha do czasu zakrycia ma 10 miesięcy i waży 120 kilogramów. Krycie odbywa się tylko wtedy, gdy sama locha wykazuje pożądanie: jej genitalia puchną i czerwienieją, pojawia się lekki odpływ, zwierzę zachowuje się niespokojnie, traci apetyt.

Oproszenie u dużych białych świń następuje po 115 dniach od daty pokrycia. O nieuchronnym pojawieniu się prosiąt będą również wskazywać zaczerwienione genitalia, obrzęk gruczołów sutkowych i opadający brzuch.

Dziękuję za twoją opinię!

Napisz w komentarzach, na które pytania nie otrzymałeś odpowiedzi, na pewno odpowiemy!

29 już raz
pomógł

2017-11-01 Igor Nowicki

2.06.2017, 16:39 Artykuły i materiały

W umysłach przeciętnego człowieka na ulicy ukształtował się dość typowy obraz świni domowej - dobrze odżywionego zwierzęcia o beczkowatym ciele i różowej „świńskiej” skórze. Chociaż pod tym opisem można podsumować kilka ras, ten klasyczny wizerunek jest zasługą jednej konkretnej rasy - Large White. We współczesnej Rosji to właśnie te świnie są najbardziej rozpowszechnione zarówno w kompleksach hodowlanych, jak i w lokalnych gospodarstwach mieszkańców wsi.

Pochodzenie rasy świń dużych białych

Miejsce narodzin rasy to Anglia. Na wyspie pierwotnie hodowano świnie długouchy, które były stopniowo ulepszane metodą prostej selekcji i tworzenia lepszych warunków. Tak więc z biegiem czasu wyhodowano świnię Leicester.

W XIX wieku tempo doskonalenia angielskich świń znacznie przyspieszyło. Miejscowe świnie, w tym Leyster, zaczęto krzyżować z przedstawicielami zagranicznych ras. Prace te były prowadzone w sposób zdecentralizowany od razu w wielu gospodarstwach hodowlanych, często bez określonego celu i przestrzegania metodologii. W rezultacie powstało wiele bardzo różnorodnych grup quasi-rasowych o niestabilnej dziedziczności.

Na początku lat 30. XIX wieku. jednemu z brytyjskich hodowców bydła udało się wyhodować stabilną rasę wcześnie dojrzewających, ale małych świń. Rasa została nazwana małym białym. Ze względu na dużą przydatność tych świń do warunków chowu nie były one szeroko rozpowszechnione, a rolnicy wkrótce całkowicie przestali się nimi interesować. Jednak rasie tej udało się przyczynić do poprawy jakości angielskich świń. W 1851 r. na wystawie rolniczej zaprezentowano krzyżówkę uszatki leyster z małymi białymi świniami. Były to zwierzęta wcześnie dojrzewające, o dobrych cechach mięsnych i doskonałej płodności, niewymagające warunków przetrzymywania.

Ta odnosząca sukcesy krzyżówka, zwana świnią Yorkshire, szybko zyskała popularność wśród angielskich hodowców. Aby zapobiec zagrożeniu degeneracją rasy w 1885 r. opracowano jeden wzorzec i stworzono księgę hodowlaną. Od tego momentu rasa została oficjalnie nazwana „dużą białą świnią”.

W Rosji, podobnie jak w innych krajach europejskich, rasa zaczęła być eksportowana w latach 80. XIX wieku. Ale te zwierzęta nie mogły wpłynąć na ogólną sytuację w rosyjskiej hodowli trzody chlewnej w tym czasie. Wojny początku stulecia, w połączeniu z dewastacją gospodarczą, doprowadziły do ​​prawie całkowitej utraty angielskich świń hodowlanych w Rosji.

Po ustabilizowaniu się sytuacji politycznej w Rosji Sowieckiej uruchomiono program stworzenia państwowego przemysłu hodowli trzody chlewnej. W ramach tego procesu w latach dwudziestych. z Wielkiej Brytanii sprowadzono ponad 600 świń hodowlanych, co stało się podstawą do stworzenia sowieckiego inwentarza hodowlanego świń domowych.

Po zakupie zwierząt angielskich w ZSRR rozpoczęto prace nad dalszym ulepszaniem tej rasy. Przez dziesięciolecia selekcji i krzyżowania powstała, w zasadzie, nowa rasa, chociaż w praktyce nadal nazywa się ją po prostu dużą białą świnią. Tymczasem dzisiejsze rosyjskie świnie różnią się od swoich angielskich krewnych bardziej masywną budową i płodnością, nie wspominając o zdolnościach przystosowania się do domowych warunków klimatycznych.

W czasach sowieckich hodowcy pracowali częściowo nad poprawą tłustości świń, więc zmniejszył się udział osobników typu mięsnego w rasie. Po rozpadzie ZSRR zmieniła się struktura popytu konsumpcyjnego, dlatego dziś hodowcy pracują nad poprawą jakości mięsa białych świń.

Według ekspertów, dziś duża biała rasa świń stanowi 80% krajowego inwentarza. Co więcej, większość innych ras hodowanych w Federacji Rosyjskiej, w takim czy innym stopniu, zawiera również geny rasy białej dużej.

Rasa ta jest klasyfikowana jako uniwersalna, czyli mięsno-tłusta, co widać również po jej wyglądzie. Zwierzęta mają mocną budowę, ale jednocześnie mają nieco delikatne ciało.

Przy dość masywnym tułowiu, głowa jest niewielka, czoło umiarkowanie szerokie i niezbyt długi pysk. Uszy są duże, ale nie opadające.

Ciało jest podłużne i szerokie, połączone z głową długą, szeroką szyją. Grzbiet prosty, czasem lekko wygięty ku górze. Szynki są prawie idealnie ukształtowane. Żebra zaokrąglone, brzuch podciągnięty, nie obwisły.

Skóra ma klasyczny jasnoróżowy (świński) kolor, który również klasyfikowany jest jako biały. Włosie jest delikatne, ale gęste.

Postać białej świni jest spokojna, a nawet flegmatyczna.

Duża biała rasa świń - cecha produktywności

Białe świnie charakteryzują się doskonałą wczesną dojrzałością. Są w stanie przybrać na wadze 700 g dziennie. Młody wzrost, optymalny do uboju, przybiera na wadze 100 kg w 180 dniu życia. Konwersja paszy wynosi około 4 kg jednostek paszy na kg przyrostu masy.

W wieku 12 miesięcy świnia waży do 200 kg. Dorosłe lochy mogą osiągnąć 230-250 kg, knury - 300-350 kg.

Wydajność rzeźna młodych zwierząt wynosi 80-82%. Ponadto mięso posiada doskonałe właściwości smakowe. Dzięki temu, że włókna mięśniowe białej świni przesiąknięte są siecią cienkich warstw tłuszczu, mięso jest bardzo soczyste i miękkie.

Do najważniejszych cech dużych białych świń należy również zaliczyć dobrą płodność. Locha przynosi średnio 11-12 prosiąt, a czasami wszystkie 14.

Utrzymanie i dieta dużej białej świni

Chociaż białe świnie trudno nazwać kapryśnymi, należy pamiętać o niektórych ich cechach. Ze względu na delikatną białą skórę i minimalną linię włosów zwierzęta te bardzo słabo tolerują zarówno bezpośrednie działanie promieni słonecznych w czasie upałów, jak i mniej lub bardziej silne mrozy. Z tego powodu podczas letnich spacerów na świeżym powietrzu muszą zapewniać ochronę przed słońcem w postaci lekkiego baldachimu lub po prostu cienia od drzew. Zimą spacery powinny być ograniczone w czasie, w zależności od temperatury powietrza.

Co do reszty, zawartość białych świń zasadniczo nie odbiega od standardowych zaleceń dla tego typu zwierząt gospodarskich. Świnka potrzebuje ciepłego, czystego chlewni z dobrą wentylacją i odpowiednim oświetleniem. Latem zwierzęta powinny jak najwięcej czasu spędzać na świeżym powietrzu. Najlepiej byłoby, gdyby były one generalnie wypuszczane na pastwisko z zieloną trawą łąkową. Jednak utrzymywanie straganów jest całkiem do przyjęcia, gdy stosuje się przemysłowe metody uprawy.

Od najmłodszych lat świnie muszą otrzymywać intensywne pięć posiłków dziennie. Najlepiej nadają się pasze warzywne: ziemniaki i inne warzywa korzeniowe, liście kapusty, melony, kukurydza, dynia. Również świnie chętnie jedzą owoce (gruszki, jabłka) i zielone zioła (groszek, lucerna, rośliny strączkowe). Pamiętaj, aby uwzględnić w diecie paszę i produkty mleczne. Zaleca się karmić prosięta gotowanymi roślinami okopowymi z dodatkiem pszenicy i serwatki.

Podczas formułowania racji ważne jest, aby zapewnić świniom wszystkie niezbędne witaminy i minerały. Jest to ważne nie tylko dla zmniejszenia ryzyka różnych chorób, ale także dla zwiększenia produktywności zwierząt.

Ważne jest, aby świnie miały przez cały czas czystą wodę pitną. Jednocześnie, aby zapobiec infekcjom i zaburzeniom jelitowym, wskazane jest zapobieganie nagrzewaniu się wody pitnej powyżej 20 stopni.

Zalety i wady dużej rasy białej świni

Wysokie rozpowszechnienie rasy w Rosji jest wynikiem doskonałej równowagi zalet i wad, które posiadają te świnie. Bez znaczącej przewagi nad innymi rasami nigdy nie stanowiłaby 4/5 krajowego inwentarza świń hodowlanych.

Jakie cechy zapewniły taką popularność dużej białej świni? Wpłynęły na to przede wszystkim następujące czynniki:

1. Dostosowanie do warunków domowych. Zgodnie z oficjalnym opisem, duża biała rasa świń doskonale nadaje się do hodowli w warunkach centralnej Rosji. Nawet niewielka wrażliwość na światło słoneczne i mróz nie jest prawdziwym problemem dla rolników.
2. Bezpretensjonalność w diecie. Świnie dobrze reagują na lepszą jakość paszy, ale jeśli hodowca nie jest w stanie zapewnić im doskonale zbilansowanej diety, wydajność zwierząt nie będzie miała dużego wpływu. I nie będzie też poważnych problemów zdrowotnych.
3. Wysoka wczesna dojrzałość. W ciągu zaledwie 6 miesięcy młody wzrost pewnie dociera do masy dna. Tak więc koszt produkcji jest niższy niż w przypadku ras późno dojrzewających, ponieważ koszty brutto paszy są zmniejszone.
4. Smaczne mięso. Białe świnie produkują bardzo wysokiej jakości „marmurowe” mięso, które jest bardzo poszukiwane na rynku spożywczym.
5. Płodność. Lochy konsekwentnie przynoszą po 12 prosiąt, co pozwala na bardzo szybki wzrost inwentarza żywego przy stosunkowo niewielkim pogłowiu. A to ostatecznie obniża również koszt produktów mięsnych.

Jeśli chodzi o wady rasy białej, nie są one tak znaczące:

1. Zwiększona zawartość tłuszczu. Przez długi czas sowieccy hodowcy zajmowali się zwiększaniem tłustości białej rasy. W dzisiejszych czasach zapotrzebowanie na smalec w Rosji nie jest tak duże, więc wysoka zawartość smalcu stała się wadą rasy.
2. Nietolerancja słońca i mrozu. Ta osobliwość rasy nie jest tak naprawdę poważnym problemem. Jednak w południowych regionach kraju, gdzie przez całe lato jest gorąco, wypas świń na pastwiskach jest wykluczony, gdzie nie mogą zapewnić ochrony przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. W regionach północnych zimą trudno jest zapewnić nawet krótkie spacery na świeżym powietrzu podczas silnych mrozów.

Perspektywy hodowli dużej rasy białej

Dzięki swoim zrównoważonym cechom rasa białych świń stała się już najbardziej pożądaną rasą w Rosji i w tej chwili nie ma poważnych konkurentów, którzy byliby w stanie ją zastąpić z pierwszego miejsca.

Świnie hodowane są przez hodowców w wielu krajach świata. Korzyści z ich hodowli są oczywiste - przy odpowiedniej konserwacji i pielęgnacji można uzyskać dużą ilość mięsa, smalcu, a także jako produkt uboczny - skóry wieprzowe, z których wyrabia się buty, torebki, portfele i wiele innych rzeczy .

Naturalnie rolnicy wolą hodować te rasy świń, które wyróżniają się najwyższą produktywnością mięsa. Dlatego w tym artykule omówimy jedną z tych świń - rasę Large White.

Ogólne informacje o rasie

Duża biała świnia jest niezwykle popularna na całym świecie. Został wyhodowany przez hodowców z Wielkiej Brytanii (z hrabstwa Yorkshire) w XIX wieku. Do krzyżowania zabrano przedstawicieli największych świń – miejscowych kroczących świń, osobników rasy romańskiej z Włoch i Portugalii, a także świń syjamskich. W tym czasie w Anglii hodowano głównie te zwierzęta o tłustej produktywności. Dlatego hodowcy stanęli przed zadaniem opracowania rasy, która wyróżniałaby się wydajnością żywienia mięsem.

Duży biały

Na początku nazwę nowej rasy nosiła nazwa hrabstwa, w którym były hodowane - świnie stały się Yorkshiremen. Czas mijał, a rasa ta zaczęła się degenerować. Znani hodowcy wspólnie z hodowcami opracowali wzorzec rasy Yorkshire, hodowcy wybrali największe samce i samice i zaczęli krzyżować rasę „w sobie”, nie przyciągając przedstawicieli innych ras tych zwierząt domowych. Efektem ich pracy było pojawienie się 50 knurów i 60 samic, w pełni spełniających standard rasy. Pod koniec XIX wieku świnie te zostały oficjalnie nazwane rasą Large White.

Nowa rasa została włączona do Państwowego Katalogu Anglii, zainteresowali się nią rolnicy z różnych części Anglii. Następnie rolnicy z innych krajów zaczęli kupować przedstawicieli tej odmiany. Tak pojawiła się wielka biała świnia w Rosji. Lokalni specjaliści pracowali również nad udoskonaleniem dużych białych świń. W rezultacie w Rosji pojawiła się kolejna gałąź angielskich świń, uderzająco różna od ich zagranicznych „braci”:

• u osób rosyjskich konstytucja ciała stała się większa;
• świnie są lepiej przystosowane do ostrzejszego klimatu wielu regionów Rosji;
• samice stale przynoszą co najmniej 10-11 prosiąt.

Dlatego te świnie nazwano rosyjskimi dużymi białymi. Ale kolor tych świń pozostał delikatny różowy.

Dodatkowe informacje! Duże białe świnie hodowano jako rasę mięsną i tak jest do dziś.

Wysoka produktywność mięsna tej odmiany przyciągnęła uwagę hodowców rosyjskich, dlatego świnie zaczęto wykorzystywać do krzyżowania podczas hodowli nowych ras lub poprawy wydajności istniejących lokalnych świń.

W procesie selekcji uzyskano kilka nowych odmian świń, w których odnotowano pozytywne cechy ich „rodziców”. Przedstawiciele białych świń i ras wyhodowanych na ich podstawie są znani nie tylko w Rosji. Obecnie świnie „rosyjskie” hoduje się w wielu krajach Europy, Azji, a także w Ameryce.

Duże białe świnie hodowano jako rasę mięsną

Charakterystyka i cechy rasy

Aby rozpocząć opowieść o rasie świń Large White i jej cechach, należy zacząć od wyglądu świń. Nie bez powodu te świnie otrzymały nazwę „duża”. Już do roku białe prosięta ważą ponad 190 kg, jeśli zostaną dla nich stworzone niezbędne warunki i opracowany zostanie prawidłowy reżim żywienia. Skóra pokryta jasnym, grubym włosiem, kolor cery jasnoróżowy, bez fałd.

Dzik dorasta do 1,9 m długości, locha do 1,7 m. Szyja jest średniej długości, jej grubość jest nieco większa niż u innych gatunków. Główną różnicą między białymi świniami jest szeroki grzbiet, zad i klatka piersiowa. Kończyny średniej długości, mocne i mocne, kopyta szerokie.

Świnia zwykle waży co najmniej 320 kg, locha około 220 kg.

Podczas jednego porodu locha rodzi od 10 do 12 prosiąt, co jest wysokim wskaźnikiem dzietności. Nowonarodzone białe prosięta ważą co najmniej 1,2 kg, ale w ciągu 2 miesięcy przybierają na wadze około 19 kg. Przy odpowiednio dobranej diecie prosięta przybierają na wadze do 0,9 kg.

W okresie laktacji locha oddaje do 100 kg mleka, taka ilość wystarcza na wykarmienie wszystkich nowo narodzonych cieląt. Wskaźnik przeżywalności prosiąt jest bliski 100%. Tak wysoki wskaźnik przeżywalności młodych zwierząt wskazuje na ich wysoką odporność, a także obecność wystarczającej ilości mleka u lochy.

To jest krótki opis dużych rosyjskich świń.

Ciekawy! Przy uboju tego typu świń odnotowuje się wydajność produktów mięsnych - co najmniej 82%.

Cechy hodowlane rasy

Hodowla rasy zaczyna się od wyboru odpowiednich prosiąt. Zwykle młode zwierzęta nabywa się w wieku dwóch miesięcy. Zdrowe osobniki w tym wieku ważą co najmniej 19-21 kg, są aktywne, szybko poruszają się po pastwisku i mają doskonały apetyt. Ale takie świnie nie mogą znieść dotyku obcych i natychmiast uciekają. Jeśli młode zwierzę jest obojętne na dotyk, woli spokojnie leżeć w cieniu – nie warto kupować takiego zwierzaka.

Wielu hodowców jest przebiegłych: sprzedając młode zwierzęta luzem, z pewnością wrzucą do stada kilka osłabionych osobników. Dlatego przy zakupie prosiąt w dużych ilościach konieczne jest również dokładne sprawdzenie każdego z nich, tak jak przy zakupie kilku sztuk.

Wszystkie świnie rasy Large White są podatne na otyłość, dlatego ich dieta jest zaprojektowana w taki sposób, aby świnie przybierały na wadze, ale nie były zbyt grube. Dlatego wszystkie pasze muszą być starannie zbilansowane.

Wraz z nadejściem ciepłego sezonu świnie muszą zostać wypuszczone z terenu do ogrodzonych klatek na świeżym powietrzu. Strefa spacerowa powinna być wystarczająco obszerna. Tam należy wcześniej zasiać zieleninę, którą te świnie chętnie zjedzą. Jednocześnie, przygotowując wolierę, konieczne jest zapewnienie baldachimu, pod którym świnie chowają się przed promieniami słonecznymi i deszczem. Słońce może spowodować oparzenia delikatnej skóry. Dlatego w nadmiernie upalną porę dnia lepiej wpędzić prosięta do pokoju.

Prosięta

Przykładowe menu dla tych świń powinno wyglądać tak:

• Mieszanka paszowa;
• rośliny strączkowe;
• liście kapusty;
• wszelkie owoce;
• warzywa: marchew, buraki, brukiew.

Te zwierzęta potrzebują soli. Dlatego w pobliżu karmników umieszcza się kamienie lizujące lub do rozdrobnionego jedzenia dodaje się łyżeczkę soli. Świnie należy karmić 5 razy dziennie.

Ważny! Poidła muszą być zawsze czyste, wodę w nich wymienia się przynajmniej raz dziennie. Zimą śnieg zastępuje wodę dla świń.

Chlew powinien być zawsze czysty. Kojce dla świń muszą być przestronne i wygodne. Ściółka powinna być sucha, szczególnie dla loch z nowonarodzonymi prosiętami.

Należy również zadbać o dobrą wentylację pomieszczenia, w przypadku braku przeciągów. W podłodze wykonuje się płytkie rowy, przez które wydostają się wszystkie odpadki świń. W okresie zimowym w chlewni należy w razie potrzeby zainstalować urządzenia grzewcze, aby zwierzęta nie zamarzły.

Konstrukcje wewnątrz chlewni są wykonane z mocnego drewna, które nie pęka nawet wtedy, gdy świnie drapią nimi grzbiety.

Zalety i wady rasy

Popularność rasy Large White Pig wynika z następujących pozytywnych cech:

• rasa jest zaaklimatyzowana do uprawy w większości regionów Rosji;
• nie jest wymagana specjalna dieta, te świnie spokojnie przetwarzają prawie każdą żywność;
• geny są elastyczne;
• wysoka plenność loch;
• wczesna dojrzałość jest bardzo wysoka.

Główne wady rasy to:

• jeśli żywienie świń jest zorganizowane niewłaściwie, u osobników dochodzi do otyłości;
• zbyt miękkie zbiorniki;
• jest silne opadanie sacrum;
• skóra jest zbyt jasna, dlatego długo przebywając na słońcu świnie mogą się poparzyć;
• nie tolerują silnego spadku temperatury powietrza.

Chociaż rasa ma wiele niedociągnięć, można je zminimalizować, jeśli opieka nad tymi zwierzakami jest odpowiednio zorganizowana.

Historyczne korzenie Wielkiej Białej Świni znajdują się w Anglii. Nazywali się Yorkshire i mieli kierunek mięsny. W trakcie jego rozprzestrzeniania się, zmieniających się warunków klimatycznych i charakterystyki żywienia, nowoczesnyduża biała rasa świń, charakterystycznaco znacznie różni się od przodka.

We współczesnej rasie istnieją trzy obszary produkcyjne:

• mięso;
• mięso i tłuste;
• tłusty.

Jednocześnie najbardziej rozpowszechnione jest żywienie uniwersalne (smalec mięsny).

Zwierzęta rosną do imponujących rozmiarów:

• średnia żywa waga knurów dojrzałych płciowo - 330 kg;
• średnia żywa waga dorosłych samic wynosi 230 kg.

Locha rodzi do 18 prosiąt na ciążę. Młode do 100 kg można nakarmić w 190 dni. Wydajność mięsa z takiej tuszy wynosi ponad 80%. Młode rodzą się o wadze około 1,3 kg, w wieku dwóch miesięcy ważą już 20 kg.

Wskaźniki rekordowych zwierząt są wyższe od średniej dla rasy i wynoszą do 15 prosiąt na oproszenie od jednej lochy. Rekord osiągający 100 kg na tucz - 175 dni.

Tabela 1. Opis wyglądu zewnętrznego dużych białych zwierząt

Nazwa części ciała	Opis wyglądu
Głowa	Niezbyt duży, pysk nie długi, czoło szerokie
Uszy	Elastyczny, nieduży, pochylony do przodu lub do góry
Tułów	Szerokie plecy i klatka piersiowa, duża szynka, podciągnięty tyłek, nie obwisły
Nogi	Szerokie szynki zamieniają się w zgrabne, niskie nogi, kopyta są dobrze rozwinięte, mocne
Skóra	Cienka skóra bez fałd, biała lub jasna
Jeżyć	Nie gruby, białawy

Mięso i smalec pozyskiwany z dużej rasy białej świń jest ceniony za walory smakowe.

Wideo - Duże białe świnie hodowlane

Konserwacja i pielęgnacja

Świnie powinny być trzymane w ciepłym chlewie, w którym nie ma przeciągów, ale dobrze funkcjonuje wentylacja nawiewno-wywiewna. Hipotermia jest niebezpieczna dla dużej rasy białej. Przeciągi i niskie temperatury prowadzą do zapalenia płuc, którego bez weterynarza nie da się wyleczyć. Co więcej, tylko dorosłe zwierzę i młode zwierzęta opasowe mogą wyzdrowieć. Prosięta ssące poniżej drugiego miesiąca życia prawdopodobnie umrą z powodu infekcji.

Możesz dowiedzieć się więcej o trzymaniu świń w domu

Pamiętaj, aby regularnie przeprowadzać deratyzację. Szczury są niebezpiecznymi nosicielami chorób.

Podłoga chlewu jest betonowa, ale z izolacją układaną w trakcie budowy lub drewnem. Pamiętaj, aby użyć ściółki z siana, słomy lub trocin.

Przegrody maszyn mogą być wykonane z betonu lub drewna. Ale muszą być silne, w przeciwnym razie silne zwierzęta je złamią, ponieważ ich ulubioną rozrywką jest drapanie się po bokach o sprzęt.

Ściany chlewu również są ocieplone, od wewnątrz można to zrobić drewnem. Sufit wyłożony jest słomą.

Ważne jest, aby przemyśleć system usuwania obornika, wyposażyć rowki, wzdłuż których będą usuwane płynne nieczystości z chlewni. Czyszczenie i wymianę ściółki należy wykonywać regularnie, ponieważ się brudzi, lepiej codziennie usuwać zanieczyszczone miejsca.

Ważny! Słoma zmieszana z obornikiem świńskim i resztkami paszy jest pożywką dla bakterii i infekcji.

Przybliżone powierzchnie do trzymania zwierząt gospodarskich:

• locha karmiąca - 6 m² 2 (pojedyncza maszyna);
• dorosła locha lub knur - 4 m² 2 na głowie, trzymane osobno według płci;
• młody wzrost - 3 m 2 (maszyna grupowa).

Dobrze, jeśli jest możliwość zapewnienia spacerów. Aby to zrobić, otaczają teren obok chlewu.

Duża biała świnia: zalety i wady

Wszechstronna rasa produktywności ma swoje zalety i wady.

Pozytywne cechy:

1. Dobra adaptacyjność do różnych rodzajów żywienia, wszystkożerne, możliwość korzystania z pastwisk.

2. Ciąże mnogie.

3. Szybki wzrost i rozwój młodych i opasowych zwierząt gospodarskich.

4. Możliwość wykorzystania rasy jako bazy do krzyżowania z innymi, prac hodowlanych i uzyskiwania mieszańców.

Negatywne cechy:

1. Wrażliwość na niskie temperatury i przeciągi.

2. Tendencja do tworzenia nadmiaru tłuszczu przy nadmiernym żywieniu zbóż.

3. Biała skóra jest podatna na oparzenia.

4. Szynka jest niewystarczająco wypełniona.

Jak wybrać prosięta: instrukcje krok po kroku

Młode osobniki rasy białej można kupić w gospodarstwach hodowlanych lub prywatnych gospodarstwach. Wybierając prosiaka do hodowli, należy postępować zgodnie z instrukcją krok po kroku:

Krok 1

Musisz dotrzeć do zwierzęcia, jeśli nie ucieknie z piskiem, nie powinieneś go brać. Zdrowe prosię na pewno będzie aktywne i nie da się tak łatwo dotknąć.

Krok 2

Prosiak należy zważyć i wizualnie ocenić jego budowę. Sprzedam prosięta dwumiesięczne o wadze co najmniej 25 kg. Plecy i kość krzyżowa powinny być proste, ciało długie, nogi mocne. Uszy odsadzonych zwierząt mogą różnić się od uszu zwierząt dorosłych, mogą opadać i zamykać oczy.

Krok 3

Konieczne jest ustalenie, do jakiego rodzaju jedzenia jest przyzwyczajone zwierzę. Gwałtowna zmiana diety negatywnie wpłynie na wzrost, prosię może całkowicie odmówić karmienia.

Krok 4

Musisz dowiedzieć się o przeprowadzonych szczepieniach i środkach zapobiegawczych. Przed upływem dwóch miesięcy prosię musi zostać zaszczepione przeciwko salmonellozie (szczepionka skojarzona wraz z zapobieganiem pasterelozie i paciorkowcowi), zarazie dżumy oraz zapobieganiu anemii i krzywicy. Jeśli prosię ma mniej niż dwa miesiące, należy dowiedzieć się, którą szczepionkę należy powtórzyć, ponieważ szczepionkę przeciw zarazie i szczepionkę skojarzoną podaje się dwukrotnie zgodnie z instrukcją tworzenia stabilnej odporności. Ponowne wprowadzenie jest konieczne po ustalonej przerwie.

Krok 5

Należy sprawdzić terminowość odsadzenia prosiąt od lochy. Jeśli wszystko jest zrobione poprawnie, młode zwierzęta chętnie konsumują pokarm, jednocześnie chwytając go całą pyskiem. Prosię, które nie zostało odsadzone od lochy, próbuje jeść ruchem ssącym. Nie trzeba tego kupować, właściciel nie zadbał o przystosowanie kociaka do karmy dla dorosłych.

Krok 6

Musisz sprawdzić ugryzienie. Szczęka górna i dolna powinny być szczelnie zamknięte. Jeśli zgryz jest nieprawidłowy, świnia nie będzie w stanie dokładnie przeżuć pokarmu, pojawią się problemy z trawieniem i wchłanianiem składników odżywczych.

Ważny! Koniecznie sprawdź w ten sposób wszystkie świnie, które planujesz zakupić. Sprzedawcy pozbawieni skrupułów mogą wraz ze zdrowymi zwierzętami próbować sprzedawać te, które mają niedowagę i słabo się rozwijają. Nie jest możliwe uzyskanie oczekiwanej wydajności od prosiąt lekkich i ospałych.

Wskazane jest kupowanie nie jednej, ale kilku świń. Świnie są zwierzętami stadnymi i w warunkach konkurencji łatwiej przyswajają pokarm, dlatego szybciej przybierają na wadze. Opieka nad jednym i kilkoma zwierzętami różni się nieznacznie. Jedyną rzeczą, którą należy ocenić, jest zdolność finansowa do zapewnienia inwentarzowi kompletnej paszy.

Jak hodować prosięta domowe?

Aby nie kupować młodych zwierząt z różnych gospodarstw, możesz samodzielnie kupić lochę i zdobyć potomstwo. W celu sztucznego zapłodnienia samice zwracają się do weterynarza. Ciąża trwa 115 dni.

Trening

Inseminowana locha musi być trzymana w indywidualnym kojcu. Powinno być miejsce dla prosiąt. Maszyna jest sucha i ciepła, zapewnione oświetlenie. Lochy są dokładnie czyszczone i dezynfekowane na tydzień przed przeniesieniem do niej.

Przed porodem locha jest zaniepokojona, nosi w pysku ściółkę, robi gniazdo. Jej gruczoły sutkowe do tego czasu są powiększone, z naciskiem uwalniana jest siara.

Pomiot

Kiedy zwierzę uspokoi się i położy na boku, rozpoczyna się poród. Lepiej, jeśli proces będzie nadzorowany przez ratownika weterynarii. W przypadku jego nieobecności właściciel powinien się przygotować. Będziesz musiał odciąć pępowinę, potraktować cięcie środkiem dezynfekującym, wytrzeć dziecko i usunąć śluz z nosa i ust.

Po raz pierwszy prosięta należy przyłożyć do brodawki, poczekać, aż ją weźmie i zacząć ssać. Ważne jest, aby młode w pełni otrzymywało pierwsze porcje siary, która tworzy odporność na siarę.

Rosnące prosięta

Pomiędzy karmieniami zaleca się odseparowanie prosiąt od lochy (w tym samym kojcu, ale za przegrodą). Zwierzę z nadwagą może zmiażdżyć dziecko i umrze. Istnieją również oznaki agresji u loch, gdy może ona skrzywdzić swoje potomstwo.

Podczas porodu samica powinna mieć dostęp do czystej wody. Dwanaście godzin po porodzie dostaje płynną paplaninę. A dzień później wracają do poprzedniej diety. To utrzyma laktację na pożądanym poziomie.

Przez 3-4 dni zdrowe prosięta są chronione przed anemią w postaci zastrzyków. W tym samym czasie zaczyna się żywność uzupełniająca. Układ pokarmowy młodych nie jest jeszcze w pełni rozwinięty, więc zaczynają od małych porcji gadek z ciepłej wody i zbóż. Prosięta są również karmione prażoną kukurydzą i pszenicą. Te pestki pomagają radzić sobie ze swędzeniem spowodowanym ząbkowaniem i są popularne wśród prosiąt ze względu na ich słodki smak.

Mleko pełne lub jego substytuty są wprowadzane do diety dla cotygodniowych młodych, ponieważ wkrótce dorastające potomstwo nie będzie miało wystarczającej ilości mleka matki. Aby przyzwyczaić młode do mleka, wlewa się go do kubka, a prosięta zanurza się w nim w prosiętach. Jednocześnie zapobiega się krzywicy, młodym podaje się fosforan jednowapniowy lub kredę. Dopuszcza się, aby karmniki z tymi dodatkami znajdowały się w kojcu od samego urodzenia. Locha nie powinna mieć dostępu do pokarmów uzupełniających.

Ilość koncentratów jest stopniowo zwiększana. Od dziesiątego roku życia zaczynają przyzwyczajać się do soczystej paszy. Dają gotowane ziemniaki, zieloną trawę, jeśli to możliwe, potem kiszonkę z kukurydzy I klasy.

W trakcie wprowadzania różnych pasz monitorowany jest stan zdrowia prosiąt. W tej chwili wskaźnikiem jest stan ogona. Powinna być zwinięta w kółka, jędrna i czysta.

W wieku sześciu tygodni prosięta powinny być w pełni karmione dietą dla dorosłych. Gdy potomstwo jest w pełni przystosowane do paszy, można je odstawić od lochy.

Wideo - Cechy rosnących białych świń

Karmienie

Dla rasy Large White zorganizowana jest zróżnicowana dieta o wystarczającej zawartości białka i aminokwasów.

Tabela 2. Orientacyjne proporcje rodzajów pasz w diecie

Rodzaj paszy	Udział w diecie,%
Mieszanka paszowa i zboża	60
Gotowane ziemniaki	20
Korzenie	10
Siano	5
Kiszonka lub zielona trawa	5

Przepis na skoncentrowaną dietę dla świń:

• jęczmień - 0,5 kg;
• owies - 0,4 kg;
• mąka ziołowa - 0,2 kg;
• mączka mięsno-kostna - 0,15 kg;
• ciasto słonecznikowe - 0,1 kg;
• kreda - 0,015 kg;
• sól - 0,015 kg.

Owies i jęczmień są kruszone, następnie dodawane i mieszane są inne składniki.

Jeśli nie chcesz kupować składników osobno, możesz wybrać karmę fabryczną, która odpowiada grupie wiekowej i płci zwierząt.

Przygotowanie mieszanki paszowej dla prosiąt odsadzonych w domu:

• pszenica - 1 kg;
• drożdże paszowe - 0,1 kg;
• tłuszcz paszowy - 0,05 kg;
• kreda - 0,015 kg;
• sól - 0,005 kg.

Pszenica jest mielona i mieszana z resztą składników.

Ważny! Pasza w mieszance paszowej musi być dokładnie wymieszana, aby zawarte w niej składniki odżywcze były równomiernie rozłożone.

Karmienie świń tylko zbożem prowadzi do otyłości. Do diety możesz dodać:

• kapusta;
• cukinia;
• dynia;
• marchewka;
• buraki;
• wierzchołki upraw warzywnych;
• produkty mleczne;
• suplementy witaminowe i mineralne;
• odpady z ludzkiego stołu (czyszczenie, krojenie warzyw i produktów mięsnych, resztki pierwszego i drugiego dania).

Warzywa podaje się posiekane lub starte na grubej tarce. Wypas jest przydatny, gdy zwierzęta same wybierają trawę do jedzenia. Aby to zrobić, wyposaż zagrodę w mocne ogrodzenie. Jego wielkość może się różnić w zależności od liczby świń. Suplementy witaminowe i mineralne są zawarte w diecie, zgodnie z instrukcją użycia.

Sól i kredę można pominąć w recepturze mieszanki paszowej, ale umieścić w chlewni w formie lizawki lub wsypać do osobnego karmnika.

Dzienne spożycie paszy według grup wiekowych i płci:

• prosięta ssące podczas wprowadzania karmy uzupełniającej - 0,025 kg;
• prosięta w wieku 1 miesiąca - 0,35 kg;
• prosięta odsadzone - 0,85 kg.

Ilość paszy jest stopniowo zwiększana, dochodząc do 3,35 kg w wieku ośmiu miesięcy. Dorosłe knury i lochy zjadają 5 kg dziennie.

Karmienie ad libitum stosuje się również do tuczu zwierząt gospodarskich. Przy tego rodzaju żywieniu koncentraty są dozowane, a reszta paszy nie jest ograniczana.

Dostęp do czystej wody musi być stały, dorosłe zwierzę wypija do 10 litrów dziennie.