Gąbka szklana. Gąbki szklane (hialospongia). Jak powstaje szkło

Szklane tunele Barzum Niemal natychmiast autorzy, a także wielu badaczy-amatorów, zaczęli odkrywać niezwykłe anomalie na całym Marsie: od czegoś, co wyglądało na jeziora ze stojącą wodą (z falami), po długie struktury rurowe z poprzeczkami wsporczymi i

Podwodny świat jest tak różnorodny i niepowtarzalny, że czasami nawet trudno odróżnić rośliny od zwierząt. Żyjące tam stworzenia mają takie dziwaczne formy. Wielkie morskie olbrzymy i bardzo mikroskopijne skorupiaki planktonowe, kolorowe i jaskrawe, drapieżniki i roślinożercy - szalona różnorodność gatunków żywych organizmów. Jednym z tych niesamowitych stworzeń są gąbki, które zostaną omówione później.

informacje ogólne

Pozycję tych zwierząt można scharakteryzować w następujący sposób:

• imperium - komórkowe;
• królestwo - Zwierzęta;
• podkrólestwo - wielokomórkowe;
• typ - Gąbki.

Dziś wiadomo, że jest ich około 8 tysięcy gatunków. 300 z nich zamieszkuje bezkres mórz naszego kraju.

Klasyfikacja

Typ gąbki łączy wszystkich znanych przedstawicieli w cztery duże klasy.

1. Calcarea lub wapienny. Powstaje w postaci osadzonych soli wapniowych.
2. Zwykły lub Kremnerogovye. Głównym przedstawicielem jest badyaga.
3. Szkło (sześć wiązek). Klasa jest mała.
4. Koral to klasa bardzo uboga gatunkowo.

Wszystkie te gąbki mają swoje własne cechy nie tylko zewnętrznej, ale także wewnętrznej struktury, stylu życia i znaczenia ekonomicznego w życiu człowieka.

Struktura zewnętrzna

Być może najbardziej niezwykłym ze wszystkich cech rozważanych zwierząt będzie właśnie wygląd zewnętrzny. Cechy zewnętrznej struktury gąbki są determinowane różnorodnością charakterystycznych dla nich kształtów ciała. Tak więc przedstawiciele różnych klas mogą mieć postać:

• okulary;
• kręgle;
• struktura drzewa.

Symetria ciała w pojedynczych formach ma różną biegunowość osiową, w formach kolonialnych jest mieszana. Każdy osobnik ma specjalną płaską podeszwę, za pomocą której jest przymocowany do dna lub innego podłoża. Gąbki są najczęściej nieruchome.

W górnej części korpusu znajduje się specjalny otwór zwany „osculum”. Służy do usuwania nadmiaru wody z wnęki wewnętrznej. Na zewnątrz ciało pokryte jest warstwą komórek - pinacoderma. Przypominają swoją budową tkankę nabłonkową zwierząt wyższych.

Mają jednak również charakterystyczne cechy - obecność szerokich porów. Struktura gąbki zapewnia wchłanianie cząstek pokarmu nie przez górny otwór, ale właśnie poprzez liczne perforacje, które wnikają w całe ciało, mogą się kurczyć i rozszerzać.

Pod zewnętrzną warstwą znajdują się jeszcze dwa, które omówimy bardziej szczegółowo później. Gama kolorystyczna form pojedynczych i kolonialnych jest dość zróżnicowana. Znaleziono następujące rodzaje kolorowania:

• szary;
• Zielony;
• fioletowy;
• żółty;
• biały;
• czerwony;
• brązowy;
• mieszany.

Typ gąbki ożywia podwodny świat, czyniąc go jeszcze bardziej żywym, kolorowym i atrakcyjnym. Co więcej, jeśli weźmiemy pod uwagę pojedynczy osobnik na powierzchni lądu, to będzie on miał bardzo nieatrakcyjny wygląd: brązowawą, śliską grudkę przypominającą surową wątrobę, wydzielającą nie do końca przyjemny zapach.

Struktura wewnętrzna przedstawicieli

Rodzaje budowy gąbek są podobne, niezależnie od tego, czy jest to pojedynczy osobnik, czy przyczepiony do kolonii. Bezpośrednio pod skórną zewnętrzną warstwą porowatych komórek znajduje się specjalna substancja międzykomórkowa, która tworzy dość obszerną błonę. W nim komórki są luźno ułożone, a ich kształt jest inny. Tkanka przypomina nieco tkankę tłuszczową wyższych przedstawicieli ziemskich. Ta struktura nazywa się „mesochil”.

Pod tą warstwą znajduje się wewnętrzna wnęka wyłożona specjalnym rzędem komórek. To jest warstwa żołądka. Całe jedzenie kończy się tutaj i tam następuje trawienie. Wszystkie nieczystości wraz z nadmiarem wody kierowane są do górnego otworu korpusu i są przez niego usuwane na zewnątrz.

Również struktura gąbki koniecznie zawiera rodzaj szkieletu. Powstaje z wapiennych, fosforowych, organicznych soli, które powstają w specjalnych komórkach mezochilu. Nie tylko nadaje gąbkom określony kształt ciała, ale również ma znaczenie dla bezpieczeństwa wewnętrznej wnęki przed uszkodzeniami mechanicznymi.

Charakterystyka typu Sponge będzie niepełna, jeśli nie wskażesz głównej cechy tych zwierząt - ich ciało nie ma tkanek, a jedynie warstwy o różnych kształtach i formach. To jest główna różnica między tymi zwierzętami a wszystkimi innymi.

Ciekawy jest również system wodonośny osobników. Może nie być taki sam dla różnych klas. W sumie istnieją trzy główne typy tego:

1. Ascon - cała komunikacja ze środowiskiem zewnętrznym odbywa się za pomocą systemu rur, przez które woda przepływa do specjalnych komór-komór. Najbardziej uproszczony system wodonośny znaleziony u kilku przedstawicieli.
2. Sykona. Bardziej zaawansowany system, który obejmuje sieć rozgałęzionych kanalików i rurek, które wpływają do specjalnych komór-komór z wiciami.
3. Leikon to cała sieć oskulum, ten typ systemu wodonośnego jest charakterystyczny tylko dla form kolonialnych. Najbardziej skomplikowana opcja na tle wszystkich poprzednich.

Rozmnażanie w gąbkach odbywa się zarówno seksualnie, jak i bezpłciowo. Komórki płciowe powstają w warstwie mezochilowej. Następnie produkty wychodzą przez pory ciała i strumieniem wody przedostają się do ciał innych gąbek, gdzie następuje nawożenie. W rezultacie powstaje zygota, z której powstaje larwa. Narybek można nazwać na różne sposoby: amfiblastula, miąższ, celloblastula.

Jeśli o tym mowa, opiera się ona na procesie pączkowania, czyli odrywania się z późniejszą regeneracją brakujących struktur. Większość rodzaju gąbki obejmuje zwierzęta obojnacze.

Cechy stylu życia

Jeśli weźmiemy pod uwagę całą różnorodność zwierząt wielokomórkowych na świecie, to gąbki należy zaliczyć do najbardziej prymitywnych pod względem stadium organizacyjnego. Są to jednak również najstarsze zwierzęta, które pojawiły się wiele tysięcy lat temu. Na przestrzeni ewolucji niewiele się zmieniło w ich organizacji, z czasem zachowują one swoje cechy. Forma życia przedstawicieli ma dwa przejawy:

• pojedynczy;
• kolonialny.

Najczęściej wśród raf koralowych znajdują się masywne nagromadzenia gąbek. Występują zarówno gatunki słodkowodne (ich mniejszość), jak i oceaniczne (przeważająca pod względem liczebności grupa).

Typ gąbki obejmuje zwierzęta, które żywią się małymi organizmami lub ich szczątkami. W strukturze ich ciała znajdują się specjalne komórki obojczyka z wiciami. Po prostu wychwytują unoszące się w powietrzu cząsteczki jedzenia, kierując je do wewnętrznej jamy przyżołądkowej ciała. Trawienie odbywa się wewnątrz komórek.

Zgodnie ze sposobem pozyskiwania pokarmu gąbki można nazwać pasywnymi myśliwymi. Siedzą bezczynnie w przymocowanym miejscu, czekając, aż przepłyną obok nich cząstki składników odżywczych. I dopiero gdy są już bardzo blisko, wychwytują je przez pory i kierują wraz z przepływem wody do organizmu.

Niektóre gatunki są zdolne do chodzenia, mimo że nadal mają podeszwę do przyczepienia się do podłoża. Jednak ich prędkość jest tak niska, że ​​przez cały dzień jest mało prawdopodobne, aby osobnik posunął się dalej niż metr.

Różnorodność gąbek

Jak na tak prymitywnych przedstawicieli jest to imponujące – w końcu istnieje około 8 tysięcy gatunków! A według niektórych współczesnych danych liczba ta zbliża się już do 9 tys. Różnorodność zewnętrzną tłumaczy się różnicą w kształcie ciała, rodzajach szkieletu i kolorze ciała osobników (lub kolonii).

Gąbki szklane klasy

Gąbki szklane, bardzo ciekawe w swej zewnętrznej odmianie. Nie są tak liczne jak inne, ale mają niezwykły szkielet. Są to jedne z największych osobników, które obejmuje typ gąbki. Ogólną charakterystykę przedstawicieli tej klasy można wyrazić w kilku punktach.

1. Łacińska nazwa klasy to Hexactinellida.
2. Szkielet zbudowany jest ze związków krzemu, dzięki czemu jest bardzo wytrzymały.
3. Igiełkowaty typ podparcia ciała, w którym przeważają struktury sześcioramienne.
4. Larwy gatunków miąższowych lub celloblastula.
5. System wodonośny typu Leucone.
6. Częściej formy kolonialne niż pojedyncze.
7. Czasami do 50 cm wysokości.

Najczęstszymi przedstawicielami są:

• hialonema siboldi;
• euplektella.

Klasa zwykła lub Kremnerogo, gąbki

Rodzaj Gąbki, którego zdjęcia przedstawicieli można zobaczyć w tym artykule, obejmuje również najliczniejszą klasę pod względem liczby osobników - Flint lub Ordinary. Swoją nazwę zawdzięczają cechom budowy szkieletu - składa się on z krzemionki i gąbki. Pod względem twardości jest dość delikatny i łatwo ulega zniszczeniu. Kształt igieł szkieletowych jest bardzo zróżnicowany:

• gwiazdki;
• kotwice;
• kluby;
• ostre igły i tak dalej.

Najczęstszym przedstawicielem słodkowodnym jest badyaga - gąbka używana jako wskaźnik czystości zbiornika. Zewnętrznie nieatrakcyjny kolor jest brązowo-brązowy, czasem brudnożółty. Używany przez ludzi do różnych potrzeb.

Jakich innych przedstawicieli można znaleźć wśród zwykłych gąbek?

1. Miksyle.
2. Morski bochenek.
3. Gąbka Bajkał.
4. Pędzle morskie.
5. Gigantyczne chondroklady i inne.

Gąbki klasy Limonka

Obejmuje przedstawicieli o mocnym i pięknym wapiennym szkielecie. Żyją tylko w morzach i oceanach. Kolor jest blady lub całkowicie nieobecny. Igły szkieletowe mogą mieć około trzech promieni. Główni przedstawiciele: Ascones, Sicones, Leukandras.

Klasyczne gąbki koralowe

Najmniej przedstawicieli, którzy na zewnątrz przypominają gałązki koralowe. Dzieje się tak dzięki utworzeniu potężnego szkieletu wapiennego o zróżnicowanej kolorystyce i wzorzystej strukturze.

Przedstawiciele: Heratoporella Nicholson, Merlia. W sumie opisano tylko sześć gatunków takich zwierząt. Przez długi czas były nie do odróżnienia od systemu raf koralowych, więc odkryto je stosunkowo niedawno.

Wykorzystanie przez ludzi gąbek

Ważna jest również wartość ekonomiczna osobników należących do typu Sponge. Przedstawiciele są wykorzystywani do następujących potrzeb:

1. Są uczestnikami łańcucha pokarmowego, ponieważ sami służą jako pokarm dla wielu zwierząt.
2. Używany przez ludzi do tworzenia pięknych ozdób ciała i domu.
3. Zawierają substancje, które pozwalają na ich stosowanie w celach medycznych (gąbka bodyag działa łagodząco na zasinienia i gojenie ran).
4. Służą do tworzenia gąbek higienicznych - naturalnych produktów dla przemysłu kosmetycznego.
5. Używany do celów technicznych i innych.

W tym około 10 000 znanych gatunków żyjących obecnie na Ziemi. Członkami tego typu zwierząt są gąbki wapienne, gąbki zwykłe, gąbki sześcioramienne. Dorosłe gąbki to osiadłe zwierzęta, które żyją, przyczepiając się do skalistych powierzchni, muszli lub innych podwodnych obiektów, podczas gdy larwy mogą swobodnie pływać. Większość gąbek żyje w środowisku morskim, ale kilka gatunków można znaleźć w zbiornikach słodkowodnych.

Opis

Gąbki to prymitywne zwierzęta wielokomórkowe, pozbawione układu pokarmowego, krążenia i nerwowego. Nie mają organów, a komórki nie organizują dobrze określonej struktury.

Istnieją trzy główne klasy gąbek. Gąbki szklane mają szkielet składający się z delikatnych, szklistych igieł uformowanych z krzemionki. Zwykłe gąbki są często jaskrawo zabarwione i rosną większe niż inne gąbki. Gąbki zwykłe stanowią ponad 90 procent wszystkich nowoczesnych rodzajów gąbek. Gąbki wapienne to jedyna klasa gąbek, które mają spikule składające się z węglanu wapnia. Gąbki wapienne, zwykle mniejsze od innych przedstawicieli tego typu.

Korpus gąbki jest jak worek, perforowany z wieloma małymi otworami lub porami. Ściany korpusu składają się z trzech warstw:

• zewnętrzna warstwa płaskich komórek naskórka;
• warstwa środkowa, która składa się z galaretowatej substancji i komórek ameboidalnych migrujących w obrębie warstwy;
• warstwa wewnętrzna, utworzona z komórek wiciowców i kołnierza (choanocytów).

Odżywianie

Gąbki są odżywiane przez filtrowanie wody. Zasysają wodę przez pory znajdujące się wzdłuż całej ściany ciała w jamie centralnej. Wnęka centralna jest wyłożona komórkami obojczyka, które mają pierścień macek otaczający wić. Ruch wici wytwarza prąd, który zatrzymuje wodę przepływającą przez centralną jamę do otworu w górnej części gąbki zwanego osculum. Gdy woda przepływa przez komórki obroży, jedzenie zostaje uwięzione w pierścieniach macek. Ponadto żywność jest trawiona w jedzeniu lub komórkach ameboidalnych w środkowej warstwie ściany.

Przepływ wody zapewnia również stały dopływ tlenu i usuwa odpady azotowe. Woda wypływa z gąbki przez duży otwór w górnej części ciała, zwany oskulum.

Klasyfikacja

Gąbki dzieli się na następujące główne grupy taksonomiczne:

• Gąbki z limonki (Calcarea);
• Zwykłe gąbki (Demospongiae);
• Gąbki sześciobelkowe lub gąbki szklane (heksaktynellida, hialospongia).